ဗီလိန်အလှလေးက အဖာခ့်ခံလိုက်ရတယ်! (ဘာသာပြန်)

Ch27 (u+z)

UNICODE

ထိုကတည်းက ကူစီနဲ့တစ်ခြားသုံးယောက်သည် ဤနေရာတွင်အခြေချခဲ့သည်။ သို့သော် ဖေးရှစ်ယွီသည် ဘာဆက်ဖြစ်မည်ကိုမသိခဲ့ချေ။ သူတို့သည် အပြင်ဘက်မှ သံကြိုးကိုယူ၍ သူ၏လက်နှင့်ခြေထောက်များကိုပိတ်ထားသည်။ ခွေးမတစ်ကောင်ကဲ့သို့သူ့ခြေထောက်အားအမြဲဖြဲခိုင်းပြီး အချိန်တိုင်း ဧည့်သည့်ကို ဝမ်းသာအားရကြိုဆိုနေရသည့် ဖာကဲ့သို့ သူသည် သူတို့နှစ်ယောက်လိုးသည်ကို ကောင်းကောင်းခံနေရသည်။

အခြေကျပြီးနောက် ဖေးရှစ်ယွီနှင့်ဖေးချီကျွင်းသည် မစ်ရှင်ထွက်ရန်အမြဲအခေါ်ခံရသည်။ သို့သော်လည်း သူတို့သည် တစ်နေ့တစ်ကြိမ်တော့အိမ်သို့ရောက်အောင် ပြန်လာကြသည်။ သို့သော်လည်း ဒီတစ်ကြိမ်သည် ခြွင်းချက်ဖြစ်သည်။

ဖေးရှစ်ယွီနှင့်ဖေးချီကျွင်း အပြင်ထွက်သွားသည်မှာသုံးရက်တောင်ရှိနေပြီး အခုထိပြန်မလာကြသေးချေ။ ကူစီ၏လက်နှင့်ခြေထောက်များသည် ယောကျာ်းနှစ်ယောက် သံကြိုးနှင့်ပိတ်ခြင်းကိုခံထားရသဖြင့် နည်းနည်းမှလှုပ်လို့မရချေ။ သူသည် မူးဝေ​ေနပြီး သူ့ဗိုက်သည်လည်းဗိုက်ဆာ၍အော်ဟစ်နေသည်။

ညအချိန်ဖြစ်ပြီး ရုတ်တရက် တံခါးဖွင့်သည့်အသံထွက်လာသည်။ ကူစီ တောက်ပသည့်မျက်လုံးများဖြင့် တံခါးသို့ကြည့်လိုက်သည်။ ခြေလှမ်းများနီးလာလေလေ ကူစီ ကျယ်လောင်စွာအော်ဟစ်လေဖြစ်သည်။ “ မင်းတို့နှစ်ကောင် တစ်ချက်တောင်ပြန်မလာကြဘူး ငါဗိုက်ဆာလို့သေတော့မယ် ။ ငါထွက်မပြေးဘူးလို့ပြောထားတယ်လေ ဘာလို့ကုတင်နဲ့ချည်ထားတာလဲ”

“ မင်း…….မင်းဘယ်လိုနေလဲ” လုကျင့်ဟယ်ကိုမြင်

လိုက်ပြီးနောက် ကူစီ၏စကားများသည် ပါးစပ်ထဲတွင်သာရပ်သွားသည်။ လုကျင့်ဟယ်ကိုကြည့်ပြီး သူ မသက်မသာဖြစ်နေသည်။ သူ့ခြေထောက်ကိုကျူံ့လိုက်ချင်သော်လည်း သံကြိုးက သူ့လှုပ်ရှားမှုတွေကို အညှာအတာကင်းမဲ့စွာတားထားသလိုပင်။ ကူစီ၏အားသည် သူ၏အဖုတ်အား ပိုပြီးဖာဆန်လာအောင်ပင်လုပ်သကဲ့သို့ဖြစ်နေသည်။ ထို့နောက် လုကျင့်ဟယ်ရှေ့တွင် ပျော်ရွှင်စွာ တစ်ဖက်ကိုပိတ်လိုက်သည်။