İNTİKAM

İNTİKAM 8 . BÖLÜM

İntikam
8 . BölümSizlerle ...
Keyifli okumalar..

Aşk derler , sevda derler herkes elbette birini sever . Bende sevdim , küçükkende sevdim ama o zaman bilmiyordum ki , sevdiğim kişiyi büyüyünce kuzenim , dostum ile evleneceğini . Bilmiyordum ki beni sevmediğini ,  belkide hep sever gibi davrandı ama ben inanmazdım. Beni böyle ezip geçeceğini. Her zaman zaaflarımdan vuruldum ama her zamanda üstesinden gelirdim.

Evet daha 11 yaşında büyümek zorunda kalan çocuklardan biriydim . Evet benim bir ailem yoktu.  Bu dünyada benim hiç bir şeyi yoktu . Ben aslında bu dünyaya ölü gelen bir bebektim.

Ben deniz karatay,  bir hayatı hiç bir zaman olmayan deniz karatay.

Yaşa deniz kızı yaşa ki gün ışığının sönmesine izin verme .

Kelimeler ağızdan bir kere çıkardı ve insanın hayatınıda etkileyebilirdi. 

Herkes oturduğu yerden kalktı ve alkışlamaya başladılar. O sırada da nikah memuru da sevinçle , elindeki evlilik cüzdanıyla ayağa kalktı .
" Bende sizi belediyemizin verdiği yetkiye dayanarak karı koca ilan ediyorum . "

Elindeki evlilik cüzdanını özüm ' e verdi ve yeniden konuşmaya başladı . Bizde o sırada ayağa kalktık . " damat gelini öpebilirsin "

Özüm bulut ' a döndü. Bulut ise etrafa bir bakış attı ve o da özüm ' e döndü .

Kerim ' e bir bakış attım . Can çekişiyordu ama dudakları hala gülümsüyordu. Bakışlarımı geri özüm ile oğuz 'a çevirdim .

Bulut kafasını eğdi ve hiç düşünmeden özüm ' ün dudaklarına yapıştı. Salondan ise sevinç edaları döküldü.

Gülümsedim ve alkışlamaya başladım. Şimdilik bir şey başardıklarına inansınlardı. Ama ben onları bir anda zaaflarıyla yok edecektim .

Sevgi söndü ve içimdeki nefret alevlendi.

Benden sonra yanımdaki kerem de dahil herkes alkışlamaya başladı . Bense direk dışarıya çıkmak için hızlı adımlarla ilerledim .

Dayımın yanından geçerken duraksadım.  Dayım gülümseyerek özümlere bakıyordu beni fark etmemişti.

Kulağının dibine yaklaştım . " nursenayı biraz daha misafir edeceğim " dedim ve yüz ifadesine bakmak için direk geri çekildim .

Gülümsemesi yavaş yavaş soldu . Aynı beni bu hayattan soldurdukları gibi ...

Onada gülümsedikten sonra geri geri adım attım ve topuklularımla çıkışa döndüm .

Çiçeğini kendin soldurdun bulut oğuz özyurt...

🐚

Düğünden sonra direk depoya gittim . Yanımda ise sercan vardı . O her zaman benim yanımdaydı.

" söyle lan bunun başı kim ?" Diye sorarken bir daha burnunun üzerine geçirdim .

" bilmiyorum " kısık sesle inledi eren eken .

Onları  tabikide öldürmemiştim.  Öldürmeyecektim sadece öyle gösterecektim. Biraz daha burada zaman geçireceklerdi .

" vurma artık ona " dedi Nihal eken .

Bu sefer ona döndüm.  Bir sandalyeye bağlıydı ve en son üzerinde olan elbise kan kırmızısına dönmüştü.

" sırf parasını kullanmak için evlendiğin bir kişi , sencede fazla ilgi göstermiyormusun  ?"

" ne saçmalıyorsun sürtük " diye inledi . Sercan eline bağlı olan dikenli kelepçeleri daha çok sıktı .

" imdat !"