" ဒီနှစ်ယောက်ဘာဖြစ်လာကြတာလဲ.."
မျက်နှာမသာမယာနဲ့ လျှောက်လာတဲ့ နှစ်ယောက်ကိုကြည့်ပြီး မိုးသားတအံ့တဩမေးလိုက်မိသည်... တစ်ယောက်ကလည်း ရှေ့ကနေဆူထော်ကာ ဘောက်ဆတ်ဆတ်နဲ့လျှောက်လာသည်... တစ်ယောက်ကကျ နောက်ကနေအကူအညီလိုနေတဲ့ မျက်နှာထားနှင့်ပါလာသည်...
"ဟ!ဟ! ဘာဖြစ်....နေပါအုံးဟ"
အနားရောက်လာတဲ့ဝလုံးက သူ့လက်မောင်းကို ဇွတ်ဆွဲခေါ်သွားတာမို့ ယက်ကန်ယက်ကန်ပါသွားရသည်... အရိုးထဲကများအားတွေထွက်နေသလားအောက်မေ့ရသည်... နောက်ကငြိမ်ဦးကို မေးငေါ့ပြတော့လည်း မကြည်မလင်နှင့်ခေါင်းယမ်းပြသည်...
"ဘာဖြစ်ကြတာတုန်း"
လမ်းတစ်ဝက်ရောက်မှတစ်ခါထပ်မေးမိတော့ ဘောက်ဆတ်ဆတ်လျှောက်နေတာကို တုန့်ခနဲရပ်ပစ်လိုက်ပြီး နောက်ကိုချာခနဲလှည့်ကာ မျက်စောင်းကြီးထိုးသည်...
"ဟွန့်..!"
ပြီးတော့ ရှေ့ကိုချာခနဲပြန်လှည့်ထွက်သွားပြန်သည်... သူလည်းယက်ကန်ယက်ကန်ပါသွားပြန်သည်... နောက်ကိုလှည့်ကြည့်လိုက်တော့လည်း ငြိမ်ဦးမျက်နှာက ပြိုတော့မယ့်မိုးလိုဖြစ်နေပြီ...
"ကိုမိုးသားပဲစဉ်းစားကြည့်ဗျာ!"
"ဟင်! "
"သူလုပ်တာကောင်းလား..!"
"အေး မကောင်းဘူးပေါ့ကွ.."
သူ့နောက်ကနေ သံယောင်လိုက်ပေးတော့ မျက်စောင်းကြီးက သူ့ဘက်လှည့်လာသည်...
"ကျွန်တော့်ကိုရွဲ့တာလား..!"
"ဟေ!"
မြတ်စွာဘုရား...!!ဘာ့ကြောင့်သူ့ဘက်မြှားဦးကလှည့်လာရတာလဲ...
"ကိုမိုးသားသူငယ်ချင်းကြီးက မမိုက်ပါဘူး.."
"ဟ ဘာလို့တုန်း"
"ဟင်း~~"
မေးတာမဖြေဘဲ သက်ပြင်းကြီးချနေပြန်သည်.. ဒီနေ့မှ ကျောင်းကိုသွားတဲ့လမ်းက အရမ်းဝေးနေသလိုပင် မရောက်နိုင်သေး...
"အ့!"
လေအဝှေ့မှာ သဲတွေနဲ့မျက်နှာကိုကျုံးပက်လိုက်သလိုပင်... သူ့မျက်လုံးတွေအလန့်တကြားဖိမှိတ်ပစ်လိုက်ရသလို ဘေးကကောက်ကွေးဆီက ခပ်တိုးတိုးအော်သံပါကြားလိုက်ရသည်...
YOU ARE READING
ဝလုံးလေး
Romanceဝလုံး ဝလုံး ဖိုးဝလုံး ချစ်စရာလေးဖိုးဝလုံး ချိုချိုပြုံးတဲ့ဝလုံးရယ် ~~
