Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
***
"Bir seneyi geçti, yine bu bankta oturmuştuk onunla. Bana dönmüş ve o saçma sorularından birini sormuştu. Çok kafa açıyordu, biraz hayalperest bir kişiliği vardı. Hep en uçuk hayallerin peşinden koşar, hayallerine ulaşamadığı için sızlanır dururdu." Şehir ışıklarının oynaştığı boğaz suyuna bakarken yutkundu Türkay. "Hani dedesi dedi ya böğüre böğüre cenazesi evinin önüne geldiği zaman, bir böcek gibi öldü diye, hak vermek istemedim ona hiç, çok kızdım hatta ona o an fakat ben onu bir böceğe değil de tırtıla benzetmiştim hep. Bir gün bir koza örecek, sonra o kozadan bambaşka, yepyeni bir kişilikle çıkacak, kendi kanatlarıyla uçacak, hayallerine kavuşacak sandım. Çünkü hep böyle olurdu. Böyle anlatılırdı dibi görmüş insanların yeniden başlama hikâyelerinde hep. Sandım ki o da yaşayacak, kozasını örecek, çıkıp hayata karışacak..."
Bihter, onun koluna sarılarak başını omzuna yasladı ve o da denize bakındı. Bir süre hiç konuşmadılar, ardından Bihter, "Hepimiz bir mucize olacağına inanarak yaşıyoruz. Bazılarımız o mucizeyi kendisi yaratıyor, bazılarımız da o inanç yüzünden yok oluyor," diye mırıldandı. Parmaksız eldivenli eli Türkay'ın eline sarıldı, adamın içe yumulmuş parmaklarını aralayarak sıkıca ele tutundu.
"Bir sene önce bana bu bankta sence aşk nedir diye sormuştu. O da bir şeylere inanmak istiyordu, bir şeylere tutunmak, bir şeylere ait olmak... Anlayamadım. Çok katı ve nefret doluydum aşka karşı o zamanlarda, Melis'in yaptıklarını kabullenemiyordum ve alay ettim onunla, Orhanlarla takıldığı için kızdım." Gülümser gibi oldu o geceyi hatırlayınca. "Tabii o da benim canımı yakmak istedi. Bana Melis'in hamile olduğunu söyledi fakat sandığı gibi üzülüp kızmadım. Sonrasında ona karşı çok sert olduğumu düşündüm. İyi davranmaya çalıştım, kendine göre alan seçmesi için yardımcı oldum. Yüzme, ağırlık, fitness... Hepsini denedi. En sonunda pilates antrenörü olmak istedi. Birkaç hocamla konuşarak bir salonda iş bulmasına yardımcı oldum çünkü maddi olarak zor bir durumdaydı, çalışırsa kendi düzenini kurar ve onlardan uzak durur sandım. Öyle oldu." Başını önüne eğdi. "Ya da ben öyle olduğunu sandım..."
Havanın soğukluğundan ve Türkay'ın sözlerinden içi titredi Bihter'in. Yanağını, yaslandığı omuza daha da bastırdı. Melis'in adı geçince yine kötü hissetti kendini. Zaten cenaze günü de Tarkan'ı aramıştı Melis, duymuştu Bihter. Bir yanı bunun kıskançlığını yaşasa da bir yanı onun arkadaşıydı, tabii arayacaktı diyordu.
"Sen bir arkadaşın yapması gereken her şeyi yaptın," dedi Türkay'a. "İyi bir arkadaş, arkadaşını iyi yollara çeker, onları iyi insanlarla tanıştırır, mutlu olmasını ister, onu destekler. Ben Didem'i çok tanımadım Türkay ama senin onun için ne çok çabaladığını, ne çok üzüldüğünü gördüm ve duydum. Bunun faturasını kendine kesme." Başını adamın omzundan kaldırıp ona döndü, boştaki eliyle adamın uzamış sakallı çenesine dokunup okşadı. "Gerçeği Didem de biliyordu fakat yapamadı. Bunu kendine yük etme."
