ගාල්ලට එනකොට වෙලාව හවස තුනහමාරට විතර වෙලා.මම ආපු ගමන්ම කළේ කසුන්ට දුරකතන ඇමතුමක් ගත්ත එක.මට ටවුන් එකේ තියෙන ප්‍රධාන බස් නැවතුම්පළින් විනාඩි දහයක් විතර ඉන්න කියල කසුන් දුරකතනය විසන්ධි කළා.මම ඉස්කෝලෙ කාලෙ මතක විදියට අට වසරෙ ඉන්නකොට තමයි පළවෙනි වතාවට ගාල්ලට ආවෙ.ඒකත් ඉස්කෝලෙන් එක්කගෙන එන විනෝද චාරිකාවකට සම්බන්ධ වෙන්න ලැබුණ එකෙන් තමයි එන්න ලැබුණෙ.එතනින් පස්සෙ මේ පළවෙනි වතාවට තමයි මෙහෙම ගමනක් එන්න ලැබුණෙ.ඒ ගමනත් රටේ කෙළවරකටම එන්න ලැබෙයි කියල මම කවදාවත්ම හිතුවෙ නෑ.ජාත්‍යන්තර ක්‍රිකට් ක්‍රීඩාංගනය,සමනළ උයන,දුම්රිය මධ්‍යස්ථානය විතරක් නෙමෙයි ගාල්ල නගරයට අතිශය ශෝබාවක් එක් කල කොටු පවුර නගරයේ සුන්දරත්වය වැඩි දියුණු කරල තිබුණ.පොඩි බඩගින්නකුත් තිබුණ නිසා බස්නැවතුම්පළ ඇතුලෙම තිබුණ පොඩි කඩේකින් මයිලෝ එකක් අරගෙන ඒක එක උගුරටම බීගෙන ගියේ දරාගන්නම බැරි උන තැන.
"මේ දරුව මෙහේ කෙනෙක් නෙමෙයි වගේ.."
"නෑ මාමෙ, මම ටිකක් දුර බැහැරක කෙනෙක්."
"මට හිතුණ,බීම එක බීපු විදියෙන්ම."කඩේ වෙළදාමෙහි යෙදුණ තරමක් වයසක පුද්ගලයෙක් පොඩි වෙලාවකට මගේ පාලුව නැති කරල දැම්මෙ හරිම අව්‍යාජ විදියට.
"ගීත්.."කසුන්ගෙ කටහඬ ඇහුණෙ ටිකක් ඈතින්.මම බෙල්ල උස්සල බලනකොට කසුන් බයික් එකක බස්නැවතුම්පොළ ඉදිරියේ ඉන්නවා.මම ඔහු සමඟ සුහදව සිනාසෙමින් ඔහු උන් පැත්තට ගියේ අරගෙන ආපු බෑග් එකත් කරට දාගෙනමයි.
"ම්ම ගිහිල්ල එන්නම් මාමෙ.."
"හොඳයි දරුවො..පරිස්සමින් යන්න." කඩේ සිටි ඒ පුද්ගලයාට අවසන් වරට සමුදෙමින් මම එතැනින් පිටත් විය.
කසුන් සමග යතුරු පැදියෙන්ම මම ආවෙ ටවුන් එකෙන් තරමක් ඇතුළට උනත් ඒ ප්‍රදේශයත් ජනගහණයෙන් අධික උනේ විදේශීය බොහොමයක් දෙනා ඒ වටා සිටින බව දකින්නට ලබීමෙනි.
"අපේ හොටෙල් එක ටිකක් ලොකු තැනක් මචං,ලොකු මහත්තය එහෙම හරිම හොඳයි."
"හ්ම්ම්ම් ටුවරිස්ට්ලට දෙන තැනක්ද කසුන්."
"ඔව් ඔව්,දෙගොල්ලොම එනවා.රෑට තමයි වැඩ වැඩිම."
