මහන්සියත් එක්කම පොඩ්ඩක් නින්ද ගියත් හිතේ තිබුණ බය නිසාම මට පොඩි සද්දෙටත් ඇහැරුණා.එකපාරටම මම හිටිය කාමරයට පහලින් ලොකු සාස්පානක සද්දයක් ඇහුණ නිසා මම ගැස්සිල ඇහැරුණෙ ළඟ තිබුණ පොඩි ඔරලෝසුව අතට ගන්න ගමන්මයි.ම්ම්ම්ම්ම් දැන් නැඟිටින්න වෙලාවත් හරි,තව වෙලාවක් නිදා ගත්තොත් එහෙම මට නාගන්න වෙන්නෙ නැති නිසා මම උදෙන්ම නැඟිටල දත් මැදගෙන සූදානම් උනේ අලුතින්ලැබුණ මේ රස්සාවෙ පළවෙනි දවස සතුටින් ආරම්බ කරන්න හිතාගෙන.ඇත්තටම හරි ලස්සන යුනිෆෝම් එකක්.ලා නිල් පැහැති ටීශර්ට් එකේ ලස්සන තද නිල් පාට අකුරු පෙළකින් සටහන්ව තිබුණෙ Hotel Amanda කියන නාමය.ඒක මම හිතන්නෙ මේ ආයතනයේ ලෝගෝ එක වෙන්න ඕන.ටීශර්ට් එකට ගැලපෙන විදියට කළු කලිසමත් අත් ඔරලෝසුවත් පැළඳ ගත්ත මම අරගෙන ආව ඕඩික්ලෝන් එකෙන් බිංදු කිහිපයක් තවරගෙන පවුඩර් ටිකක් මුහුණට දාගත්තෙ මා ඉදිරියෙන් වූ කණ්ණාඩියෙහි රැදි මගේ සුන්දරත්වය අපූරුවට විදිමින්මයි.
දැන් තියෙන ලොකුම රාජකාරිය තමයි මෙතනින් පහළට යන එක.මාව දැක්ක ගමන් අනිත් අය මොණවනම් කියයිද කියන කුකුස මගේ හිතේ තදටම තිබුණ නිසා මම දොර ළඟට ගිහිල්ලත් ටිකක් වෙලා කල්පනා කළේ දැන්ම එළියට බහිනවද නැද්ද කියන කාරණය.ඒත් එක්කම එළියෙන් මට ඇහුණෙ කසුන්ගෙ කටහඬ.
"ඒ ගීත් උඹ තවම නිදිද යකෝ.?"
හඬ ඇසෙනවත් සමඟම මම දොර විවර කළේ මම නැඟිටල සූදානමින් ඉන්නව කියන එක ඔහුට ඒත්තු ගන්වමින්.
"අඩෝහ් නෝ බන්.උඹ මාර හැන්ඩිනෙ මේ ඇඳුමට."
"පලයන් යකෝ පිස්සු දොඩවන්නෙ නැතුව; මම මේ එළියට යා ගන්න බැරුව ඉන්නව.තෝ මඟුලක් දොඩවනවා."
"නෑ සිරාමයි බන්,උඹට ඒ ඇඳුම පට්ටෙටම ගැලපෙනවා."
කසුන් කියන කතාවත් ඇත්ත.නිරාශා අක්ක තෝරල අරගෙන දීපු ටීශර්ට් දෙකම හරියටම මගේ ඇඟේ මිම්මටම මැහුව වගේ තිබුණෙ.ඒත් එක්කම ඒ ඇඳුමෙ පාටත් මගේ හමේ පාටත් එක්ක ලස්සනට ගැලපිලා තිබුණ විත්තිය මම කණ්ණාඩියෙන් හොඳට දැක්කා.
"මේ දැන් මම මොකක්ද කරන්න ඕන."
"මොකුත් කරන්න දෙයක් නෑ.දැන් යමන් මගෙත් එක්ක.ගිහිල්ල අපි සේරටම කළින් බුදුන් වැඳල ලොකු සර්ට කතා කරල තමයි වැඩ පටන් ගන්නෙ.උඹත් ඒ විදියටම කරපන්."
