සති කිහිපයක්ම පැමිණි පිරිස වෙනුවෙන් කාලය හා ශ්‍රමය වැඩි වශයෙන් කැප කිරීමට සිදු උන නිසා හැමෝම ගත කළේ අවිවේකී කාලයක්.ගීත්ම කාලය ගත කලේ දත් තිස් දෙකටම මැදි උන දිව වගේ.වෙලාවකට අධිකාරිගෙ ග්‍රහණයටත් තවත් වෙලාවක වගීශගෙ ග්‍රහණයටත් නතු වෙමින් පුදුමාකාර පීඩනයකට ගීත්මට හසු වන්නට සිදු උනා.ඒ හැම දෙයක්ම දරාගෙන ගීත්ම කාලය ගත කළේ නිරාශගෙන් සහ කසුන්ගෙන් ලැබුණ සහයෝගය නිසා.
"මල්ලි අද අපේ ස්ටොක් එක පොඩ්ඩක් චෙක් කරගන්න ඕන බන්."
"අනේ අක්කෙ මට තනියම නම් ඒ මඟුලෙ රිංගන්න බෑ."
"නෑ නෑ උඹව තනියම යවන්නෙ නෑ."
"ආහ් එහෙනම් කමක් නෑ."
"දැන් යමු එහෙනම් අපි දෙන්නම."
"මේ අහනවකො අක්කෙ අධිකාරිට දරුවො නැද්ද බන්."
"දරුවො ඉන්න ඒ නාකිය බදින්න එපැයි"
" ඒ කියන්නෙ මිනිහ බදින්නෙත් නැද්ද බන් අක්කෙ."
" අනේ කවුද බන් ඕව දන්නෙ.අනික මමනම් ඒ පොර එක්ක මේ අවුරුදු පහටම වචන දහයකට පහළොවකට වඩා කතා කරල නෑ."
" එහෙමද. අනේ මන්ද මටනම් මිනිහව තේරුම් ගන්න බෑ අක්කෙ."
"උඹ ඌව තේරුම් ගන්න යන්න ඕන නෑ."
"හරි බන් අක්කෙ.අපි යමු යන්න අර කරන්න තියෙනව කියපු වැඩේ කරන්න."
නිරාශා ගීත්ම සමග කාමරයෙන් පිටත්ව ආවෙ අද දවස තුළ ඒ අයගේ පළමු රාජකාරියෙහි කටයුතු අවසන් කිරීමේ අරමුණින්.
"ඔය ළමයි දෙන්න මොකද මේ වෙලාවෙ කරන්නෙ."
නිරාශා එකවරම පිටුපසින් ඇසුණ හඬ දෙස බැලුවෙ දෑස් බැමි හකුළුවමින්.
"සර් ස්ටොක් එක චෙක් කරල දෙන්න කියල ලොකු සර් කිවුවා."
"ආහ් එහෙනම් කිචන් එකේ ස්ටොක් එකත් පොඩ්ඩක් බලනවද."
"හොඳයි සර්."
" ගීත්ම මට ඒකෙ වාර්තාවක් හවස් වෙනකොට ඕන."
"හරි සර් මම මේල් එකක් දාන්නම්."
"හරි එහෙනම් දැන් ඒ වැඩ ටික කරන්න."
