එ පාර නිරාශා අක්ක මොකක්ද මේ අහන්න හදන්නෙ.ඇත්තටම මේ කට්ටියටම මොකක් හරි පිස්සුවක් තියෙනවද මන්දා.ගීත්ම ඉදගෙන හිටපු පුටුවෙන්ම නිරාශා දිහා බැලුවෙ දැන් මොකක්ද මේ අහන්න හදන්නෙ වගේ බැල්මක් ඒ මුහුණට එකතු කර ගනිමින්.
" වගීශ සර් මොකද මේ හැමවෙලේම උඹවම හොයන්නෙ."
"අක්කත් පුදුම දේවල්නෙ මගෙන් අහන්නෙ.ඕක අහන්න ඕන සර්ගෙන්ම නේද?" ගීත්ම ඇහිබැම හකුළුවමින් දුන් උත්තරයට නිරාශගෙ මුහුණෙ සිනහවක් එකතු උනා.
"නෑ සීරියස්ලි බන් මල්ලි, මට ඒක ලොකු පුදුමයක් බන්.වගීශ සර් කියන්නෙ මහ අමුතු චරිතයක්.කවදාවත් මෙහෙම හැසිරිලා නෑ එයා."
"ඒ කියන්නෙ, මෙහෙම හැසිරිලා නෑ කියල අක්ක මොකක්ද මේ කියන්නෙ.මට මොකුත් තේරෙන්නෙ නෑනෙ." ඇත්තටම ගීත්මට මේ කියන කිසිම දෙයක් ලොකුවට තේරුනේ නෑ.
"මේකයි මල්ලි, මම දැන් මෙතන වැඩ කරන්න පටන් අරගෙන අවුරුදු පහක් වෙනවා.වගීශ සර් මෙතන එනව යනවා මම හැමදාම දකිනවා.ඒත් කවදාවත්ම සර්ගෙ මූණෙ නැති අමුතුම දෙයක් මම මේ දවස් දෙකට දැක්ක මල්ලි.සර් උඹ ලඟ ඉන්නකොට මහ පුදුම විදියට වෙනස් වෙනවනෙ."
"ආහ් එහෙනම් ඒ මගේ රැස් විහිදෙනවනෙ, ඒක නිසා වෙන්න ඇති."
"පලයන් යන්න මෝඩ පැටියා.උඹේ රැස් කෙසේ වෙතත් මට බය උඹට ඒ රැස් වලට යට වෙන්න වෙයිද කියල."
" පිස්සු හැඳෙයි සඳ බැබළෙයි කිවුවලු...අනේ මේ විකාර කියවන්නෙ නැතුව ඔන්න ඔය මඟුල ඉවර කරල කන්න යමු අප්පා.මට බඩගිනී."
"වැඩ ඉවරයි.යං එහෙනම් කාලම එමු."
නිරාශා තමන් මෙතෙක් වෙලා කරමින් උන් කටයුතු නතර කොට එහෙම්ම තම අසුනෙන් නැඟී සිටියේ දහවල ආහාරය ගැනීමට යාමේ අරමුණින්.
"ට්‍රිං ට්‍රීංං...ට්‍රීං ට්‍රීංං...."
" හෙලෝ..."
" හෙලෝ නිරශා පොඩ්ඩක් ගීත්ම එක්ක ඔෆිස් එකට එනවද."
"හරි සර් එන්නම්."
"හොඳයි."
"කන්න යන්න නෙමෙයි අන්න අර මනුස්සය එන්නලු,යමන් මොකටද කියල බලන්න."
