"අධිකාරි සර්..."
අම්මටසිරි ඒ කියන්නෙ කසුන් කියපු පොරද මේ.කොහොමද මම මේකගෙ මූණ දිහා බලන්නෙ.මට ඒ වෙලාවෙ ඇති උනේ කවදාවත් නොදැණුන මහ පුදුම අපහසුතාවයක්.නිරාශා අක්ක එකපාරටම පුටුවෙන් නැඟිටපු නිසා මටත් දැන් මේකෙන් නැඟිටින්න වෙනව කියල දැණෙන කොට ඊටත් වඩා අපහසුතාවයක් දැණුනා.ගීත් මූණ උස්සල නොබැලුව නිසාම අධිකාරිට උවමනා උනේ කොල්ල කවුද කියල දැනගන්න.
"නිරාශා කවුද මේ"
"සර් මේ අලුතින් ගත්ත ළමයෙක්, මගේ ඇසිස්ටන් විදියට ලොකු සර් දුන්නෙ."
"එහෙමද, එතකොට කවුද මේ ළමයගෙ නම.?"
ඒ ඇස් දෙක නතර උනේ ගීත් ළඟ.හිතට දැණුන අපහසුතාවය මඟහැරල ගීත් ඒ මුහුණ දිහා බැලුවෙ ඔහුගෙ ප්‍රශ්නෙට පිළිතුරු දී ඔහුව ඉක්මනින් මේ කාමරයෙන් එළියට යවා ගැනීමේ අරමුණින්.
"සර් මම ගීත්ම"
"ගීත්ම විතරද නමට තියෙන්නෙ?" ඒ හඬ ඒ මුහුණ මහ පුදුම විදියේ රළු ස්වභාවයක් තිබුණ.
"නෑහ් සර්, ගීත්ම සුවහස්.."
" ඔය ලස්සන නමක් තියෙන්නෙ.ඒකෙ කෑල්ලක් විතරක් කියනකොට මම හිතුව කොල්ලගෙ නම කැත නිසා කියන්න බය ඇති කියල."
මූ මේ මොණ මඟුලක්ද දොඩවන්නෙ. එන පොටනම් ඒ තරම් හොඳ නැති විත්තිය ගීත්ට දැනුනෙ ඒ ඇස් වල වෙනම කතාවක් ලියවිලා තිබුණ විත්තිය දැණුන නිසා.
"හරි හරි දැන් වැඩ ටික කරගෙන යන්න.මම ලොක්කව හමබවෙලා එන්නම්." එහෙම කියාගෙන මිස්ටර් අධිකාරි ගීත්මගෙ ඇස් දිහා බලාගෙනම කාමරයෙන් පිට උනේ උඹව මම අල්ලගන්නම් කියනව වගේ දෙයක් ඒ මුහුණෙ පුරවගෙන.
"අම්මොහ් කොල්ලො"
"ඇයි නිරාශා අක්කෙ."
අපි දෙන්නම ඒ වෙලාවෙ පත් උන අපහසුතාවය වළක්වා ගනිමින්ම ආපහු තම තමන්ගෙ ආසන වල ඉදගත්තෙ දිග සුසුමන් පිටකරමින්.
"ඕකගෙන් බේරිලා ඉඳපන් රත්තරනේ."
"ඒ මොකද ඒ..."
"කවදාවත් ඌ මේ කාමරේ අස්සෙ රිංගන්න ඇවිල්ල නෑ.අද මොණ රෙද්දකටද මේක අස්සෙ රිංගන්න ආවෙ." නිරාශගෙ ඒ වචනෙට ගීත්මගෙ ඇස් උඩ ගියා.
