>ဇာတ်လိုက်လား? ငါသူ့ကို မလိုချင်ပါဘူး > Ch 31
"ခဏလေး လူနာ! မင်းပဲပြန်လည်သင့်မြတ်ကြပါစို့အောင်လို့ မပြောခဲ့ဘူးလား။အဲ့စာက မင်း ပြန်လည်သင့်မြတ်ချင်တယ်ပြောလို့ ငါရှင်းပြထားတဲ့ စာလေ ! မင်း ငါ့ကိုလှည့်စားခဲ့တာလား။ဒါက မင်းငါ့ကို သစ္စာဖောက်တဲ့ပုံလား"
လူနာက သူ့လက်ကို ဒေါသတကြီး တွန်းထုတ်လိုက်သည်။ ဖယ်ဆန်က သူမကိုတင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဆုပ်ကိုင်ထားတာကြောင့်ဖြစ်နိုင်သည် သူမတွန်းဖယ်လိုက်ချိန်တွင်နာကျင်မှုကိုခံစားခဲ့ရသည်။
လူနာက ဖယ်ဆန်ကို တွန်းဖယ်လိုက်ချိန်တွင် ဘယ်ရွန်မြို့စား နှင့် ရိုယာ သည် သူ့ရှေ့သို့ လျင်မြန်စွာ လှမ်းလာခဲ့ကြသည်။
"သခင်လေး! ဒါဘာလုပ်တာလဲ"
"အစောင့်တွေ! အစောင့်တွေ!"
ရုတ်တရက် ပရမ်းပတာဖြစ်သွားပြီး အစောင့်များက ဖယ်ဆန်ကို ဝိုင်းထားလိုက်ကြသည်။ ပေါလ်ကန်သည် ဒေါသတကြီး ပြေးလာပြီး အစောင့်များကို အော်ဟစ်လိုက်သည်။
"မင်းတို့တွေ ဘယ်လိုတောင် မြို့စားငယ်ဖယ်ဆန်ကို ဒီလိုမျိုး ဆက်ဆံရဲကြတာလဲ! အခုချက်ချင်း သူ့ကိုမလွှတ်ပေးသေးဘူးလား!"
အခြေအနေကလုံးဝ ပရမ်းပတာ ဖြစ်နေခဲ့သည်။ ခဏအကြာတွင် ဖယ်ဆန်သည် နာကျင်နေသောသော လက်ကောက်ဝတ်ကို ကိုင်ထားသည့် လူနာထံမှ အမှန်တရားကိုတောင်းဆိုခဲ့သောကြောင့် လူနာသည် မယုံနိုင်စွာဖြင့် နှုတ်ဖွင့်ပြောလိုက်သည်။
"သစ္စာဖောက်တာလား။ ငါက နင်ပြောခဲ့တဲ့ အချက်အလက်တွေကို သက်သေအဖြစ် ရိုးရိုးရှင်းရှင်းပဲတင်ပြတာလေ။ ဘယ်ကိုလာပြီး သစ္စာဖောက်တယ်လို့လာပြောနေတာလဲ။ငါက စာကို အတင်းရေးခိုင်းခဲ့လို့လား။ ပြန်လည်သင့်မြတ်မယ်လို့ရော ဘယ်တုန်းက ပြောခဲ့လို့လဲ"
"ပြန်လည်သင့်မြတ်မယ်ဆိုတဲ့အကြောင်းပြောထားတဲ့ မင်းစာကို ငါ မှတ်မိသေးတယ်!"
ထို့နောက် ဖယ်ဆန်သည် လူနာ၏ ၎င်းအကြောင်းပထမဆုံးအကြိမ် ကြားဖူးသလိုမျိုး တုံ့ပြန်မှုကြောင့် ဒေါသပက် မထွက်နိုင်တော့ပေ။
