Cuarenta y ocho

1.6K 52 9
                                    

ERRORS AHEAD KASI TINATAMAD AKO MAG EDIT!

Kaleb's

"Pumpkin?" My hoarse voice called for Hans when I couldn't find him when I woke up. Maaga pa at ang alam ko ay wala siyang schedule for his work today. Ako ang kailangan pumunta sa trabaho ngayong araw.

Tumayo ako mula sa pagkakahiga sa kama at tiningnan ang banyo kung naroon si Hans. Nang makita kong wala siya roon ay lumabas ako ng kwarto at agad kong narinig ang ingay sa kusina ng maliit na bahay na nirerentahan ni Hans. I've been staying with him here, hindi pa kasi tapos ang pinapabago ko sa bahay na pinagawa ko para saamin. Of course he still doesn't know about it.

Nagtataka akong pumasok sa kusina at naabutan ko si Hans na nag-aayos ng pagkain sa hapag habang naka apron pa.

"Pumpkin, you cooked?" Taka ko dahil hindi nagluluto si Hans. He was pampered by his parents that he doesn't even know how to properly wash his dirty clothes. But he doesn't have to worry because I can do that for him for the rest of our lives.

"Good morning, Kaleb. I cooked a simple breakfast for us." Ngiti niya at tumingin pa saakin bago hinubad ang suot niyang apron. Naguguluhan naman akong umupo sa harap ng mesa habang nakatitig sa mukha niyang nakatingin rin saakin

Something is different about him today, but I don't know what.

"You cooked all of this, baby?" I asked while looking at the food on our table. Tortang talong, fried meatloafs, and corn beef with diced potatoes. May fried rice syempre. Namamangha akong kumuha ng tinidor at tinikman lahat ng niluto niya. I was prepared to be disappointed but to my surprise, it taste good and decent. Natutuwa akong tumingin kay Hans na nakatingin pa rin sa mukha ko.

"Come here. When did you learn to cook?" Aya ko sakaniya at mabilis naman siyang gumalaw para pumunta sa side ko. Hinila ko siya paupo sa binti ko.

"Just yesterday, I wanted to serve you... every morning." He said while looking at everywhere but me. Tumaas naman ang kilay ko nang napapanguso pa ang mga labi niya na parang nahihiya. I chuckled. Is he acting like this because he thinks I'll get seduced by it? Well, it's working but I'm not backing down that easily.

"Let's eat then." Nagpipigil kong ngiting sabi. Tumayo naman siya sa pagkakakalong saakin at nagmamadaling may kinuha sa counter.

"I also made coffee for you, black and bitter like how you want it." Sabi niya at nag-iingat na dinala saakin ang malaking tasa ng kape na umuusok pa. Agad kong inalalayan ang kamay niya dahil baka mapaso siya. Namamangha muli akong natawa.

"Wow, so thoughtful." Sakay ko sa gusto niyang mangyari. Ngumiti siya nang malaki at tumitig pa saakin bago umupo sa harap ko kesa sa tabi ko. Kunot-noo ko siyang hinayaan sa gusto niya dahil gusto kong malaman kung saan papunta itong ginagawa niya.

How did he even think of this?

"Does it taste good, Kaleb?" Itinaas ko ang mga mata ko sakaniya nang tanungin niya iyon habang kumakain na ako ng mga niluto niya. I nodded and I couldn't get my eyes away from his cerulean eyes that's been looking at me since I entered the kitchen. I just realized how he looks different today, his eyes changed, the way it looks at me. Hansy would always look at me with his teasing and feisty cerulean eyes, but Hans is now looking at me so innocently like he wants nothing but my approval for everything he does right now. Nalunok ko ang hindi ko pa nangunguyang kanin at ulam sa bibig ko.

That eyes is my fucking weakness for sure.

Agad akong uminom ng tubig at iniwas ko ang tingin ko sakaniya. Seriously, my pumpkin will do anything just so I can fuck him like how he wants it. Nakagat ko ang labi ko at nagsalita. He would rather fo this than behave like I want.

Naabot mo na ang dulo ng mga na-publish na parte.

⏰ Huling update: Nov 09 ⏰

Idagdag ang kuwentong ito sa iyong Library para ma-notify tungkol sa mga bagong parte!

MíoTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon