my BORROWED GIRLFRIEND

chapter 1: Heart breaks

Lahat ng tao nararanasang magmahal at masaktan..

thta's life..

maraming nagmamahal ng palihim...

meron ding nagmamahal ng taong may mahal na iba...

merong nalilito kung sino ba talaga ang mahal nya..

may nagmamahal kahit alam na bawal...

at merong commited na pero nahuhulog pa ang puso sa iba..

minsan unfair talaga ang buhay pagdating sa pagmamahal..

masakit.

mahirap.

maraming consequences..

pero ang importante, natuto kang magmahal at once in your life naranasan mong masaktan...

Ako nga pala si Felice Heart Rivera..3rd year nursing student...hmmmm hindi aq mayaman pero sa isang exclusive school ako nag-aaral..scholar malamang.

Commoner lang ako..hindi pansinin.in short, im just nothing in this school.mas okey un para sakin. walang stress at walang dapat i-please na tao..free kumbaga.

well hindi ko din alam kung bakit aq d2 napadpad sa mamahaling school na'to..not in my dreams na dito ako mag-aaral..pooreza e...

"hey" asus..halos malaglag puso ko sa gulat ah..here we go again..eto nanaman sya..standing in front of me.nakapamulsa yung dalawa nyang kamay sa loob ng uniform nya.and of course wearing his asset..his face with no emotion..myterious eh.

"what again?"taas kilay kong sagot.

unti unti syang lumapit..sya pa naman yung tipo ng tao na ang hira basahin ng emosyon..yung tipong papatayin kana pala nya pero hindi mo pa alam..

"day dreamer ka talaga no?" maang lang akong napatingin sa kanya. "ano bang iniisip mo while walking?, s japhet ba?" tama ba yung nakita ko sa mga mata nya?..malungkot sya?

"hindi.." tipid kong sagot.

"okey then!" pagkatapos noon, tumalikod na sya at lumakad palayo.

grrr..araw araw na lang ganito.sama scene.same palce. same person. and almost the same conversation. mukang sya ang hindi pa nakaka move on s nangyari 2 years ago ah.

"wait"

nilingon lang nya ako..

"gusto mo ba talagang malaman kung bakit sya umalis?"

"yes!!"

"bakit?"

"hmm kasi hindi ko alam kung bakit...though alam kong naghiwalay kayo...hindi ko naman alam kung bakit"

humugot ako na buntong hininga...babalikan ko nanaman yung araw na pilit ko na sanang kinakalimutan..

FLASHBACK

"hon, happy anniversary" yes tama..1 year na kami ni japhet ngayon...kitang kita kong masaya sya habang inaabot sakin yung isang bouquet ng red roses and chocolate..

what more can i ask for?may Boyfriend akong mabait, friendly, bubbly, sweet..not to mention na gwapo sya at maraming umaaligid-aligid na babae sa kanila..but of course again, stick to one sya..

"hindi kaba masaya Hon?" im in the middle of my naration pero nakalimutan ko yata na kasama ako ngayon..

"of course happy ako...pasensya na..may iniisip lang ako.." ano nga bang iniisip ko?..or sino ba?

.

.

.

.

.

.

.a moment of silence..nakakapanibago..

narinig ko syang nagbuntong hininga..may kinuha sya sa bulsa nya...cellphone..

and i was so shock..pinakita nya sakin yung picture...

a picture of a girl who's taking a simple glace..no..a secret glance sa isang lalaki..and that girl was me..

"Siya ba yung dahilan Felice?" felice?..tama ba yung dinig ko?..felice yung tawag nya sakin ngayon?...bakit hindi hon?..alam na ba niya? "tell me, are you inlove with him?" kalmado sya pero ramdam ko yung sobrang sakit sa boses nya?.hindi agad ako nakapagsalita..i dont like the idea na nasasaktan ko sya...he doesnt deserve it..

JAPHET's POV

Noon ko pa ramdam yun..masakit...sobrang sakit..my Girlfriend is inlove with other guy...much worst, with my bestfriend...ang sakit isipin na kahit ako yung kasama nya, yung puso nya nasa iba..ang sakit tanggapin na yung mga mata nya hindi sakin naktingin..

pero parang mas masakit yata na sa kanya ko p mismo marinig lahat..parang hindi ko kaya..parang ikamamatay ko...pero alam kong dadating yung araw na'to pero hindi ko naman inaasahan nangayon na...kung kelang anniversary namin...

"its just a picture..a stolen one" narinig ko na lang na sabi nya.

"Yes i know..pero matagal ko na tong nararamdaman...masakit..araw araw patindi ng patindi yung sakit..kaya kahit pede kong ikamatay lahat naang sasabihin moh...please sabihin mo saking mas mahal mo ko kesa sa kanya..please.." yumuko sya at tuluyang dumaloy ang saganang luha sa mata nya...luhang hindi ko matiis na makita..

"Im sorry" mahina nyang sabi.."mas masasaktan ka..mas masasaktan tayong dalawa kung pagpapatuloy natin to...hindi ko sinasadya...hindi ko naman ginusto...kung pwede ko nga lang sanang pigilan..pero hindi ko nagawa..im so sorry.."

tama sya...masakit pero mas masakit kung magpapatuloy pa kami..hindi ko na nagawang magsalita..pinilit kong hindi tumulo yung luhang kanina pa gustong pumatak..hindi nya pedeng makita...

"im so sorry..you deserve this...hindi ako karapat dapat sayo...sasaktan lang kita...you dont deserve to be like this way...you dont deserve to suffer" patuloy nyang sabi..ramdam ko bawat sakit sa sinasabi nya..pero bakit ayaw tanggapin ng puso ko yung reason nya...

& then i decided to walk away..para hindi na rin nya makitang umiiyak ako...para hindi nya makitang labis akong nasaktan...not because gusto kong isipin nyang hindi ko kayang mawala sya sa buahy ko...ayokong makita nyang nasasaktan ako dahil ayokong masaktan sya...ayokong makaramdam sya ng guilt...at ayoko nang makitang umiiyak sya..it breaks my heart into small pieces..

i cried...a admit it...mahal na mahal ko sya..kaya pinasya ko syang palayain..i set her free dahil ayoko syang ikulong sa relasyon na hindi sya masaya..

End of Flashback..

------->>>>>>>>>sya poh c Kris Japhet Alvarez....