ក្នុងសាច់រឿងនេះវាគ្រាន់ជាការប្រឌិតការតាក់តែងការស្រមើស្រមៃរបស់អ្នកសរសេរប៉ុណ្ណោះមិនមែនជារឿងពិតអ្វីឡើយសូមអានដោយការពិចារណា
........
បើយើងងាកមកមើលអ្នកដែលកំពុងរងចាំនៅវិមានផ្កាបីទងវិញកំពុងម៉ួម៉ៅក្ដៅក្រហាយព្រោះយប់ហើយអត់ទាន់ឃើញពួកគេត្រឡប់មកវិញទៀត
"នាំគ្នាទៅណាទៅយប់យ៉ាងនេះហើយមិនទាន់មកវិញទៀត"ជេយ៍មើលនាឡិកាផងរអ៊ូទាំងខឹងផង
"ទូរស័ព្ទក៏តេមិនលើកសេវាទូរស័ព្ទក៏ដាច់ដានតែបន្តិចក៏គ្មានពីពួកគេដែលហឺយ"សុងហ៊ុននិយាយផងដកដង្ហើមធំផងមួយថ្ងៃនេះពួកគេគ្មានបានទៅធ្វើការអីទេរវល់តែអង្គុយចាំបារម្ភពីអ្នកខាងនោះតែអ្នកខាងនោះដូចមិនខ្វល់សោះ
"ហឺយទ្រាំលែងបានហើយ"នីគីស្រែកនិយាយហើយក៏ប្រុងដើរចេញក្រៅតែបងគេក៏សួរ
"ឯងទៅណា"ជេយ៍
"ទៅបញ្ជូនកូនចៅតាមរកពួកគាត់និងហើយនេះបងមិនមើលទេយប់ពាក់កណ្ដាលអាធ្រាត្រហើយមិនឃើញត្រឡប់មកវិញទៀត"នីគីនិយាយតបទៅបងទាំងតប់ប្រមល់សង្សារគេបាត់ទាំងមូលហា៎
"ទៅរកនៅឯណាបើសូម្បីតម្រុយមួយក៏គ្មានដែលនោះ"សុងហ៊ុននិយាយបើមានតម្រុយតែបន្តិចគេទៅហើយតែនេះគឺគ្មានតែម្ដងដូចមានគម្រោងចឹង
"មិនខ្វល់ទេទោះជាត្រូវគាស់ដីកូរ៉េនេះទាំងមូលក៏ខ្ញុំហ៊ានដែល"នីគី(ចាស៎មានជាការក្លាហាន)
"ស្ងប់ចិត្តសិនទៅពួកគេប្រហែលជាមិនអីទេដឹងពួកឯងគិតក្នុងផ្លូវល្អផងមើល"ជេយ៍
"តែបងនេះបាត់ទៅគ្មានប្រាប់គ្មានដានអីបន្តិចមិនអោយខ្ញុំបារម្ភយ៉ាងម៉េចឬបងមិនបារម្ភទេ"នីគី
"អ្នកណាថាយើងមិនបារម្ភឯងក៏ដឹងថាអាល្អិតនោះក៏បាត់ទៅដែល"ជេយ៍និយាយទាំងស្រែកទៅនីគីគេស្ងៀមស្ងាត់មិនមែនមិនបារម្ភទេតែក្នុងចិត្តគេពេលនេះវាពិបាកនិយាយណាស់
"បើបងបារម្ភម៉េចមិនអោយកូនចៅតាមរកពួកគេទៅ"នីគី ពេលនេះគេបារម្ភពីស៊ុននូខ្លាំងណាស់ពិបាកធ្វើអារម្មណ៍មិនអោយបារម្ភពីមនុស្សដែលខ្លួនឯងស្រលាញ់ណាស់
YOU ARE READING
អំណាចគ្រួសារ(The End....✅)
Short Storyគ្រួសារធំៗទាំងអស់ប្រកួតប្រជែងគ្នាដើម្បីអំណាចប្រកួតប្រជែងគ្នាដើម្បីកិត្តយសតែខុសពីគ្រួសារធំមួយដែលមិនខ្វល់ពីអំណាចអ្វីឡើយទោះពួកគេជាគ្រួសារធំមានអំណាចក៏មិនខ្ចីប្រកួតប្រជែងសុំតែកុំប៉ះពាល់ដល់គ្រួសារគេទៅបានហើយ
