Forget me not

အခန်း-၁

ယာဥ်​ကြောတစ်လျှောက်ရှိကားများသည်ဘီးတွေကိုတစ်လှိမ့်ချင်းလှိမ့်ကာသွားနေကြ၏။
အနက်ရောင်ကားထဲမှအသက်၄၀ကျော်အရွယ်အမျိုးသားတစ်ယောက်သည်စိတ်စောနေသည့်ဟန်ဖြင့်လက်မှနာရီကိုကြည့်လိုက်ယာဥ်တန်းရှည်ကိုကြည့်လိုက်နှင့်ညီးညူနေ၏။

"ဒီအတိုင်းဆိုရင်လေယာဥ်ကွင်းကရောက်ပါ့ဦးမလား"
တပည့်ဖြစ်သူကားမောင်းနေသည့်လူငယ်လေးကနောက်ကြည့်မှန်ထဲမှ ကြည့်ရင်း

"လမ်းပြင်နေတာလားအက်စီးဒန့်ဖြစ်သလားမသိဘူးဆရာ..
လမ်းတစ်လမ်းပိတ်ထားလို့အခုလိုကားကြပ်ကုန်တာ"

ဦးကျော်ခေါင်သည်သက်ပြင်းတစ်ချက်ချလိုက်ကာ ဖုန်းဆက်လိုက်၏။

"ဟယ်လို ..အစည်းအဝေးကိုအချိန်နည်းနည်းရွေ့ထားလိုက် ..
ငါရောက်ခါနီးဖုန်းဆက်လိုက်မယ်"

တစ်ဘီးချင်းလှိမ့်နေသော ကားထဲမှအပြင်ဘက်ကိုငေးကာ ဦးကျော်ခေါင်အတွေးနယ်ချဲ့နေမိ၏။
သူသည်လူအများအားကျရသော​အောင်မြင်သည့် လုပ်ငန်းရှင်တစ်ယောက်ဖြစ်ပြီးချမ်းသာ၍ပြီးပြည့်စုံသည်ဟုသာ
လူအများသိကြသည်။
သူ၏မိသားစုဝင်တွေရောအပြင်လူတွေပါမသိသည်ကသူ့မှာ ကုမ္ပဏီလုပ်ငန်းအပြင်နောက်ထပ်လျှို့ဝှက်ထားသည့်အလုပ်ရှိနေခြင်းပင်။
တစ်ဦးတည်းသောသမီးပညာရေးအတွက်ဇနီးနှင့်သမီးကိုလန်ဒန်ပို့ထားသည်။
ဒါကလည်းအကြောင်းပြချက်သက်သက်ပါ။တကယ်တော့ သူ့အလုပ်ကိစ္စရှုပ်ထွေးမှုတွေသူ့မိသားစုကိုလာပတ်သက်မှာ
မလိုချင်၍ဖြစ်သည်။
သို့သော်လည်းလွန်ခဲ့သောနှစ်ဝက်ကသူ့ဘဝမှာထင်မှတ်မထားသောအရာများဖြစ်လာခဲ့သည်။
သူ၏ဇနီးသည် သမီးကိုကျောင်းပို့ရန်ကား
နှင့်အသွားလမ်းမှာအက်စီးဒန့်ဖြစ်ခြင်းပင်။ကုန်ကားကြီးတစ်စီးနှင့်တိုက်မိခြင်းဖြစ်ပြီးဇနီး ဒေါ်မြသွယ်မှာနေရာတွင်သေဆုံးသွားခဲ့၏။
သမီး စန္ဒာလင်းမှာ ဒဏ်ရာပြင်းထန်သဖြင့်ဆေးရုံတွင်၅လနေလိုက်ရသည်။
ဦးကျော်ခေါင်လည်းလန်ဒန်ရှိသမီးဖြစ်သူဆေးရုံသို့သွားလိုက်အလုပ်အတွက်ပြန်လာလိုက်လုပ်နေရ၏။
သမီးကိုလည်းကျောင်းထုတ်လိုက်၏။
ပြန်ကောင်းသွားရင်တောင်ဟိုမှာတစ်ယောက်တည်းထားခဲ့ဖို့စိတ်မချပေ။
စုံစမ်းထားလို့သိရသလောက်ကတော့အက်စီးဒန့်သည်သွေးရိုးသားရိုးမဖြစ်နိုင်။
လုပ်ကြံထားသည်မှာသေချာသည်။
ဒီအကြောင်းတွေသမီးကိုအသိပေး၍မဖြစ်။ သမီးဆေးရုံကဆင်းရပြီဆိုတာနဲ့တစ်ခါတည်းပြန်ခေါ်လာရန်ပြင်ဆင်ထားသော်လည်းအရေးကြီးသည့်ကိစ္စပေါ်လာ၍အရင်ပြန်သွားရ၏။