ခြံတံခါးဖွင့်နေချိန်တွင်အိမ်တံခါးဖွင့်၍
အိမ်ပေါက်ဝတွင်ရပ်နေသောနေညီ့ကို
တွေ့လိုက်ရသည်။
" ဟင်..ညီ "
လက်မှနာရီကိုကြည့်လိုက်ကာ
" မအိပ်သေးဘူးလား..
၃နာရီတောင်ထိုးတော့မယ် "
အိမ်ထဲသို့ဝင်ရင်းပြောလိုက်သည်။
နေညီတံခါးပိတ်နေချိန် ရေခဲသေတ္တာထဲမှ
ရေယူသောက်နေလိုက်၏။
နေညီသူမအရှေ့တွင်လာရပ်ကာ
" ဟုတ်လား ၃နာရီတောင်ထိုးတော့မှာပေါ့..
အခုအချိန်ထိအပြင်မှာဘာလုပ်နေတာလဲ..
အလုပ်သွားတာမဟုတ်ဘူးလား..
ဖုန်းဆက်လို့လည်းမရဘူး
ဘယ်ကိုလိုက်လို့လိုက်ရမှန်းလည်းမသိဘူး
ဘယ်လိုလုပ်အိပ်ပျော်မှာလဲ..
ခဏနေရင် ရဲစခန်းသွားဖို့တောင်တွေးနေတာ
ဘယ်လောက်စိုးရိမ်နေရလဲ သိလား "
မျက်ရည်များဝဲပြီးအသံတုန်တုန်နှင့်
ပြောနေသောမောင်လေးကိုကြည့်ပြီး
သနားသွားသည်။
သို့သော်
" မင်းကလည်းကွာ
ယောကျ်ားမဟုတ်ဘူးလား ဘာလဲ
တစ်ယောက်တည်းဆိုတော့
သရဲကြောက်လို့ မဟုတ်လား "
ထိုသို့စနောက်ပြီးနေညီ့ပုခုံးကိုဆွဲဖက်လိုက်ကာဆံပင်များဖွလိုက်၏။
" ကြည့်..နောက်မနေနဲ့
တကယ်စိတ်ပူနေတာသိလား "
ပြောရင်း
သူမအနားသို့ကပ်ပြီးနှာခေါင်းတရှုံ့ရှုံ့နှင့်အနံ့ခံနေသောနေညီ မျက်နှာရှုပ်မဲ့ကာ
" အရက်နံ့ရတယ် "
" ဘီယာပါကွာ "
နေညီ့ကိုတွန်းရင်းပြောလိုက်သည်။
"မနေ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့
သောက်နေတာမလား..အနည်းဆုံးတော့
ဖုန်းကိုင်လေ "
" အေးပါ ဖုန်းကအားကုန်သွားလို့
နောက်မဖြစ်စေရဘူး sorry sorry..
အိပ်တော့ နောက်ကျနေပြီ "
လှည့်ထွက်မည်ပြုပြီးမှ
" အော် မနက်လာမနှိုးနဲ့နော် "
ပြောပြီးအခန်းထဲဝင်ခဲ့၏။
အင်္ကျီလဲ၍ခြေလက်ဆေးကာ
အိပ်ရာဝင်ခဲ့၏။
YOU ARE READING
Forget me not
Ficción Generalမျှော်လင့်မထားပါဘူး ငါအဲ့လောက်ထိမျှော်လင့်မထားခဲ့တာအမှန်ပဲ မျှော်လင့်မထားသလို ဘာမှလည်းမရခဲ့ဘူး။ မမျှော်လင့်ဘူးလို့သာ အကြိမ်ကြိမ်ငြင်းနေခဲ့တာ။ ငါ့စိတ်နှလုံးရဲ့ ဟိုး..အနက်ရှိုင်းဆုံးနေရာမှာ မျှော်လင့်နေတယ်...လိုချင်မိတယ်။ ငါမသေခင်လေးမှာ...ရနိုင်မယ်ဆိ...
