Z+ [CRAZIEST AMONG THEM]

Z 20

Nahigit ko ang aking hininga.

"Beautiful," tanging salitang naiusal ko.

The view is breathtaking..

At tama nga ako, isa itong hardin. Magnificent flowers are blooming around, dominating the whole space.

And I swear, I could see dozens of colorful butterflies around. This is too magical for a hellish place.

But the thing is, even though the plants and flowers are healthy, it is soaked with blood. Bawat dahon ay namumula-mula dahil sa nakakalat na mga dugo.

The place is exquisite yet brutal at the same time..

I bit my lips in annoyance as I felt how my shoes stepped on a sticky thing. A pool of blood.

Nakarinig na naman ako ng alulong.

Lumaki ang aking ngisi sa tagpong nakita. Hundreds of directionless zombies are walking around freely on the marvelous garden.

Malaya ang mga itong naglalakad-lakad, with bloods flowing through their mouths. Putol ang kamay, lumalabas ang mga lamang loob, walang paa, name it. They're all here.

"It's like a town of the dead." I whispered to myself.

Mahina akong napatawa nang may makitang nalulunod sa fountain. I mean, that zombie could just easily pull his head back up at huwag itong ingudngod sa tubig ngunit sadyang wala nga lang talagang utak ang mga zombies.

And now he's drowning. I face-palmed.

Lumapit ako sa upuang gawa sa bato..

"Hi!" I cheerfully greeted the sitting zombie.

Nakaupo lamang ito sapagkat nagkabali-bali na ang mga paa.

Tumingin ito sa akin..

Sniffing..

Bummer, you can't smell any touch of human blood on me, idiot zombie.

I don't know if I'm imagining things because I swear I saw how this zombie rolled her eyes on me!

Inirapan ko rin ito, siyempre.

"How's life without proper legs?" Napahalakhak ako nang malakas sa aking sinabi.

Tumabingi ang aking ulo sa pwesto ng infected.

I grabbed the nearest flower on me before putting it on the side of her hair.

"Ayan," I giggled.

Ngunit nagtagpo ang aking mga kilay nang marahas nyang kinuha ang bulaklak sa buhok pagkatapos ay linamon.

She even have the guts to look at me while munching..

Na para bang iniinggit ako..

"Ungrateful creature, kaya ka hindi nakakalakad e." I sulked.

Mabilis akong napatago sa isang lupon ng mga bulaklak nang bumukas ang maliit na bintana ng hardin. I saw two pair of eyes, taking a peek on the inside.

"Bakit tayo nandito? Kakatapos lang nating pakainin ang mga halimaw na ito ah? Tapos na ang trabaho natin dito." Saad ng taong nasa labas.

"Huwag kang maingay Tom, magkukunwari lang tayong may ginagawa pa rito para hindi muna tayo makabalik sa main building."

"At bakit naman?"

"Galit na galit ang Heneral at ang kanyang mga kapatid ngayon. Baka tayo pa ang mapagbuntungan, alam mo pa naman na kung paano magalit ang tatlong iyon."

Napataas ang aking kilay?

"Hindi nga? Bakit daw?"

"Nawawala ata ang Mistress, hindi nila mahanap-hanap. Hinalughog na ang buong lugar ngunit ni anino ng babae ay hindi nila nakita."

I stopped myself from eavesdropping. Lumayo na ako doon

Mamatay sila kakahanap sa akin, tinatamad pa akong bumalik.

Isa pa..

I still don't want to see those three..

I sighed before laying on the soft, green grass. Ginawa kong unan ang aking braso bago nilingon ang nakahiga ring zombie.

May malaking butas ito sa dibdib habang wakwak naman ang buong tiyan. Hindi na ito nakakagalaw pa ngunit gumagawa pa rin ng mahihinang ungot.

I didn't remove my gaze on him.

Now I'm starting to question myself..

Why didn't I became just like these creatures? Anong meron sa akin na wala sila? Kasi ang alam ko'y dapat ngayo'y katulad na rin ako nila, eating and munching human flesh.

I chuckled..

I guess I'm just lucky then..

I OPENED my eyes, it's already dark. Gabi na.

Walang tigil pa rin sa paglakad-lakad ang mga kasama kong zombies.

Paikot-ikot lamang sa buong hardin..

Naghihintay ng kakainin..

"Bye, it's nice meeting you all." Nakangiti kong paalam sa mga infecteds.

But just like the usual, parang hangin lamang ako sa kanila. Hindi man lang ako pinansin. "Disrespectful, hmp." I rolled my eyes at them before locking, and leaving the garden.

Kinagat-kagat ko ang mansanas na napitas lamang sa gilid habang naglalakad patungo sa main hall.

Catch me if you can
Working on my tan
Salvatore
Dying by the hand
Of a foreign man
Happily~

I sung my favorite song..

My soft voice and the clicking of my heels are the only thing that can be heard.

Calling out my name
In the summer rain
Ciao amore
Salvatore can wait
Now it's time to eat
Soft ice cream~

Not trying to flaunt but I am confident with my voice. Malamig, at masarap sa tainga, that's what most of the people on the institution said.

"M-mistress!" One woman immediately run towards my direction.

I tilted my head before raising my brow.

Hindi ko ito binigyang pansin, bagkus ay masinsinang inobserbahan ang reaksyon ng mga tao sa loob.

They all looked so worried, scared, and a bit relieved after seeing me.

Mas lalong nangunot ang aking noo dahil doon.

What's up with them?

"T-the general and the masters.." Nauutal at puno ng takot ang kanyang boses.

I bit the insides of my cheeks..

Napagtagpo-tagpo ko na ang lahat. I think I already know what's going on.

"Where are they?" Agad kong tanong sa mga ito.

Sasagot na sana ito nang dumagundong sa buong lugar ang nakakasindak na boses ni James.

"ZEIN!"

His playful aura is nowhere to be found,  nandidilim ang mukhang tinungo ang kinaroroonan ko.

I bit the apple, smiling. "What's up-" napatigil ako nang marahas nyang hinablot ang aking pupulsuhan at balawis akong hinila palakad.

We walked out of the place.

Sinubukan kong bawiin ang aking kamay ngunit mas diniinan nya lamang ang pagkakahawak.

My wrist is hurting..

"You're in a big trouble, baby. You're in a big fucking trouble." Malupit nitong saad.