" မောင့် အောက်ကဘာကြီးလဲ ဟင် "
" အော် မောင်အကောင်လေးမွေးထားတာလေ အန်တီကိုင်ကြည့်ချင်လို့လား "
" ဟင် ဘယ်တုန်းကမွေးလိုက်တာလဲ၊မကိုက်ပါဘူးနော် "
" မကိုက်ဘူး ကိုင်ကြည့်လေ "
" အားးးလူယုတ်မာ အင့်ဟာ "
" ဟားးးးဟားးးးအ့ အ့ အ့ နာတယ်အန်တီရဲ့ "
ဘာမှန်းသိသွားေတာ့မောင့်ရင်ဘတ်အား
တဖုန်းဖုန်းဖြင့်ထုရိုက်နေတော့သည်။မောင့်အတွက်ကတော့ပန်းကလေးနှင့်ပေါက်နေသလိုပင်။
ညကကိစပြီးထဲကအန်တီတစ်ယောက်မောင့်အားမျက်စောင်းတခဲခဲဖြင့်ပင်။အခုလည်းမောင့်အရှေ့တွင်ဟင်းချက်ရန်ပြင်နေသော
အန်တီ့အားကူညီသလိုလိုနှင့်အရှေ့ထိုင်၍
အန်တီ့မျက်နှာလေးအားထိုင်ကြည့်လေလိုက်သည်။
" အန်တီ့မျက်နှာမှာပေနေတယ် "
" ဟင် ဘာပေနေတာလဲ "
" မောင့်အချစ်တွေ "
" မောင်!!!!!! ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ နေရခက်အောင်လို့ "
မပြောမဆိုနှင့်နေကြာ့ခါးသို့လာဖက်သောမောင့်ကြောင့်နေရခက်လှသည်။
" ဘာလဲအန်တီကမောင်ခါးဖက်တာမကြိုက်လို့လား "
စိတ်မကောင်းစွာပြောလာသောလေသံလေးကြောင့်ချော့ရပြန်ဦးမယ်ဟုတွေးလိုက်သည်။
" မကြိုက်တာမဟုတ်ဘူးလေမောင်ရယ် မေမေတို့မြင်ကုန်ရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲလို့ "
" အ့ဆိုအာဘွားပေး "
ဟုဆိုကာနေကြာ့အနားလို့ပါးထိုးပေးကာဂျီကျနေပေသည်။
" ရွှတ် "
မောင်ကျေနပ်အောင်ပေးလိုက်တော့မှပြုံးဖြီးကာနေကြာ့အားဖက်ထားရာမှလွှတ်ပေးကာအောင်နိုင်သူမျက်နှာထားဖြင့်အရှေ့တွင်ပြန်သွားထိုင်နေလေသည်။နေကြာလည်းမောင်နဲ့မှမောင်ဘာပြောပြောမလွန်ဆန်နိုင်ဖြစ်နေရတော့သည်။
" မောင်ဒီမှာအသည်းလေးစား ဒါလေးလည်းစား ဟိုဟာလေးလည်းစားဦး မောင် မောင် @@@@@@@@ "
