İNTİKAMIN İZİNDE

4.BÖLÜM

"Seni bulmaktan önce aramak isterim,
Seni sevmekten önce anlamak isterim.
Seni bir yaşam boyu bitirmek değil de,
Sana hep yeniden başlamak isterim..."

ÖZDEMİR ASAF

*********

"Korkut,ninem seni çağırıyor" Korkut bakışlarını elindeki kitaplardan çekip ablasının yorgun gözlerine baktı. Üç ay olmuştu Aykan şehit olalı. Tam tamına koskoca üç ay. Aykan'ın şehit naaşı Rize'ye defnedildikten sonra,Nurefşan çocukları ile geri Şırnak'a dönüp,kaldıkları evdeki eşyaları toplamaya gitti. Şu an babasının ailesinin evinde yani dedelerinin evinde kalıyorlardı. Nurefşan başının çaresine bakabileceğini söylemişti,ama Aykan'ın babası Muhammed Bey izin vermemişti. Yaşıyordu,o yaşıyorsa neden gelini tek kalacaktı ki? O Aykan'ın onlara emanetiydi. Aynı torunları gibi.

Korkut yataktan kalkıp oturma odasına doğru ilerledi. Geldiğinde ninesinin yanına gitti. Herkes perişan haldeydi. Ninesi Korkut'u görünce gülümsemeye çalıştı. Torununu yanına oturtup,siyah gür saçlarını okşadı. "Koçari, saa bir şey verecağum" Korkut bakışlarını ninesine dikti. Ninesi Âmine Hanım,ayağa kalktı. Korkut'ta onunla beraber ayağa kalktı. Âmine Hanım önden,Korkut arkadan ilerlerken bir odaya geldiler.

Bu oda Aykan'ın odasıydı. Eski çocukluk odası...

Âmine Hanım,yavaşça odadaki dolabın önüne ilerledi. Eski dolabı açtı. Dolaptan bir kutu çıkardı. Âmine Hanım Korkut'a doğru ilerledi. Durdu. Kutuyu Korkut'a uzattı. Korkut kutuyu açınca içinden bir defter çıktı.

"Aykan'umun defteri,bilusun,senun gibi şiirler yazar durirdi.'Uşağuma verecağum bir gün' derdi. Kendi verecekti ama nasip olmadı gari. Şimdi bu senundur"

Korkut'un gözleri doldu. Demek ki babası yaşasaydı bu defteri kendi elleriyle ona verecekti. Ninesi odadan çıkarken Korkut,sandalyeye oturdu. Defteri narince açtı. İlk sayfasında büyük harflerle:

AYKAN KARAYEL
Her sayfada bir umut,her mısrada bir nefes...

Yazıyordu. Korkut,eski defterin sayfasını değiştirdi. Şiirler yazıyordu. Okumaya başladı

SONBAHARIN FISILTISI

Rüzgar esti tenime,hüzün sardı yüreği,
Gözyaşıyla yıkanır,geçmişin ince çiçeği.
Her yaprak döküldükçe,hatıralar fısıldar,
Bir vedanın izinde,kalpte kalan iz kadar.

Çok güzel şiir yazıyordu Aykan. Nurefşan'ıda böyle tavlamıştı zaten. Edebiyat Öğretmeni olmaktı hayali. Ama sonradan askerliğe merak sarmıştı. Edebiyat Öğretmeni olma hayalinden vazgeçmişti. Lakin bu yazmasına engel değildi. Askerlikte yazardı. Boş vakitlerinde yazardı. Şiir onun arkadaşı gibiydi.

Korkut aynı sayfada bir başka şiire çevirdi bakışlarını. Bu şiirde güzeldi. Babasının yazdığı her şey güzeldi. Gülümsedi Korkut. İyiki de ninesi ona bu defteri vermişti. Lakin babasının vermesini daha çok isterdi.

Defteri kendi odasına götürmek için ayaklandı. Bu odadan çıkıp kendi odasına girdi. Defteri,masasının çekmecesine bıraktı. Her gün bir sayfa okuyacaktı.