Chapter 9
Marcus' POV
"Ano nang balak mong gawin? Base sa kwento mo mukhang galit na galit sayo si Renz." Fay said calmly. At kapag ganitong kalmado na siya parang bigla akong kinabahan. Galit na rin si Fay. Pagkatapos kong masuntok, heto kami ngayon at ginagamot niya ang pasa ko sa kanang pisngi.
"I don't know Fay. I'm an idiot. Ugh!" I said and looked at the window. Ang kalmado ng paligid. Nakatulong naman ito sa akin.
"Yes, you are. Kung 'di ba nama't isa ka talagang tanga, si Asha pa ang hinalikan mo at sa harap pa ni Renz. Masakit 'yon sa part ni Renz. Kung 'di ka lang talaga pinagbilin sa akin nina tita at tito baka nakatikim ka na rin ng sapak sa akin." Sabi niya habang dinidiin ang compress bag na may yelo sa pasa ko. Tiningnan ko siya ng masama at mas lalo niya pang diniinan.
"Fay, ano ba!? Masakit ah. Tama na yung sampal at suntok na inabot ko kanina." I said at pinandilatan niya lang ako ng mata at saka tinuloy ang ginagawa nito sa pisngi ko. "Isa pa Fay, sino namang hahalikan ko? Alangan namang halikan ko si Renz. I don't have a choice." Ibinababa naman niya yung compress bag at tiningnan ako. Napalingon ako sa ibang direksyon. Nahalata kaya niyang namula ako bigla. Naalala ko kasi yung nangyari sa amin doon sa bar. Argh!
"You always have a choice Marcus. May choice ka pa ring bawiin yung sinabi mo kay Christine but then, inunahan ka na ng pride mo. Isang katangahan iyon." Huminto 'to saglit at humarap sa akin habang nakapameywang. "Hay nako Marcus! Bahala kang umayos ng gusot niyo. Marami pa akong gagawin." At iniwan na niya ang compress bag sa mga kamay ko at lumakad papunta sa kwarto niya.
"Thanks sa sermon ah." I said. Lumingon naman ito sa akin at binigyan ako ng isang ngiti. Napailing na nangingiti na lang ako. "Seryoso, Salamat sa pakikinig Fay."
"Oo na, basta makipag-usap ka ng maayos kay Asha. At huwag mo nang ulitin yung ginawa mo." Sabi nito habang pinandidilatan ako ng mga mata. Napatawa na lang ako ng mahina. Anong mukha ang ihaharap ko kay Asha? Shit talaga!
***
Renz's POV
"What the hell happened to your brain Asha?" I almost said out of breath. I am angry right now and I don't know what to say anymore. She moves closer to me and hugs my arm.
"I'm sorry babe. I am sorry. I just want to help Marcus. I know his situation, I just want to help." She said while looking at the floor. We are here on our condo and I am angry because she accepts Marcus' offer. They will act as a lovely couple (fuck Marcus for his plan) in front of Christine.
Tumayo na ako. Naiirita lang ako kapag ganito siya umakto. Ito na naman ang mga padalos-dalos niyang desisyon. "Hindi ba ako sumagi sa isip mo nang magdesisyon ka?" I smiled bitterly habang iniiling ko ang ulo ko. This situation frustrates me. Tiningnan niya lang ako nang may nangingilid na mata.Umiiwas ako ng tingindahil sa pagkakataon na 'to hindi ko siya papayagan sa gusto niyang gawin. I know I'm being paranoid pero ayokong masayang ang tatlong taon namin ni Asha.
"I'm really sorry Renz, pero gusto ko talagang tulungan si Marcus. Please, hayaan mo na ko?"I immediately looked at her. Did I hear it right? 'Hayaan mo na ko.' Paulit-ulit na nag-echo 'yun sa pandinig ko. I smirked. What made her think na madali lang para sa akin 'to?
"Fine! Do whatever you want. Don't consult me anymore. Oh, wait! In the first place you don't even consult me about this matter and you just give your fucking decision to that bastard Marcus! I'm leaving. You're free to do everything you want." I leave the house ignoring her shouts, cries and callings. Gusto lang intindihin muna 'yung sarili ko. I must admit to myself that I'm hurt by her decision. Tatlong araw na kaming di nag-uusap ni Marcus at ito pala ang dahilan kung bakit di niya ko nakakausap. Gusto ko siyang murahin pero ayoko siyang makita. Mainit ang ulo ko sa kanilang dalawa. Nagdesisyon na lang akong pumunta sa sementeryo kung saan nakalibing ang mga magulang ko. I missed them.
I smiled when finally I was at the cemetery. It was a calming afternoon, the clouds were so blue. I go to my parent's place. Nagulat na lang ako nang makita ko si Fay sa may ilalim ng puno malapit sa pinaghihimlayan ng mga magulang ko. Nilagay ko muna yung mga bulaklak sa ibabaw ng lapida ng mga magulang ko bago ko sya pinuntahan. Nagulat rin siya na nandoon ako.
Napatingin siya bigla sa akin at matamlay na ngumiti. She tapped the space besides her motioning me to sit on it. As I sit beside her, she rests her head on my shoulder. Bigla naman akong nailang sa ginawa niya. "Sorry Renz, pwedeng pasandal muna? Nahihilo kasi talaga ako." Sabi niya at saka itinaas ang alak na hawak niya na nasa loob ng malaking paper cup na galing pang seven eleven. Napatawa ako ng mahina at hinayaan na lang siyang sumandal sa balikat ko. Napahagikgik naman siya at tumingin sa akin. She smiled sweetly and I smiled at her too. "Thank you Renz."
"Ayos lang." I said and I just looked at the sky. This place really calms me. Ilang minuto rin kaming nasa ganong posisyon ng umalis siya sa pagkakasandal sa akin. Sumandal naman siya sa katawan ng puno na nasa likod niya at uminom na naman ng alak niya. Tinitigan ko lang siya. Hanggang ngayon kasi hindi ako makapaniwalang 27 na ang babaeng katabi ko. Kung sa pananalita mo siya pagbabasehan, parang trenta na siya pero kung sa pisikal na estado nito masasabi mong mga nasa 21 pa lang ito. I was just amazed by how she chose her words. Nothing more. My heart still belongs to Asha.
"Kamusta na kayo nina Asha?" She said and I looked away.
"We're in a fight right now."
"Huwag mong sayangin si Asha. I don't know Asha that well but I still like her for you kahit na gusto kita." Napatawa siya bigla at umayos ng pagkakasandal sa puno. Pumikit siya at uminom na naman ng alak niya. I hold her head and rest it on my shoulder.
"Okay lang. Mukhang nahihirapan ka diyan sa pwesto mo." She smiled at me and shuts her eyes.
"Hindi ko alam bakit sobrang ang tapang ko kapag nakakainom ako. I can't even control the words I vomit." She laughed then continued to speak. "Alam mo bang dapat may boyfriend na ako ngayon? Just let me tell you a simple story. It's so simple that it still hurts me." I looked at her face and her eyes were still close. I let her continue her story and I just shut my mouth. Maybe my presence may help her right now. I don't know what's running on her mind; I just want to listen as of now because I want to forget my problem.
"There's a girl who met a foreigner in her school. They clicked as friends. To make the story short, the guy courted her and because the girl valued more her education than her love life, she made the guy waited for three years. The guy did wait for the girl because he said that the girl is worthy. The girl falls for the guy and decided to accept the guy on their graduation. Something happened, the guy died on the day of their graduation because of heart attack. That day, the girl cried a lot up until now every time she visits the guy in this place. And that's the end of the story of the little girl."After that she starts to cry really hard. With that I hugged her tight believing that it will help to ease the pain. I am speechless by what she told to me. I don't know that the happy Fay I know is not the whole Fay I know. With this I decided to talk to Asha. Ayokong iwanan din ako ni Asha na sa bandang huli ako rin ang magsisisi.
I will let Asha, explain everything to me.
