"සහී!!"
මොහොතකට දිමන්කගේ ලෝකේ එක තැන නැවතුනේ තමන් ආදරේ කරන ඒ අහිංසකයාගේ රූපේ ඇස් ඉස්සරහ ම බිම ඇදගෙන වැටෙනවා දකිද්දි.. කන් දෙක දෝංකාර දුන්න වෙඩි හඬේ වේගෙටත් වඩා වේගෙන් දිමන්කගේ පය සහින්තවන් දිහාවට වේගෙන් ඉස්සුනේ තමන්ගේ හිත ඇතුළෙන් ඇහෙන කාලකණ්ණි මූසල සිතුවිලි හිතා මතා ම නොසලකා හරින ගමන්.. හීයක වේගෙන් ගිහින් මුනින් අතට වැටිලා හිටපු ළාබාල කොල්ලාව තමන්ගේ පැත්තට හරවා ගත්ත දිමන්කට කලබලේට හුස්ම ගන්න එක පවා අමතක වෙලා හිටියේ...
"ස- සහී! කතා කරපන් මැණික..උඹට-"
දිමන්කට ඒ වචන සම්පුර්ණ කරන්නත් කලින් ආයෙත් ඇහුණ වෙඩි හඬ නිසා දෙපාරක් නොහිතා ම තමන්ගේ මුළු ඇඟෙන් ම පොඩි කොල්ලා ව කවර් කරගත්තේ තමන්ගේ ජීවිතේට තියන ආසාවත් අත් හරින ගමන්..
"ශර්?"
කෙඳිරිල්ලක් තරම් හෙමීට වෙඩි හඬ මැද්දෙන් ඇහුණ සහින්තවන්ගේ කටහඬට මේ තරම් වෙලා නිලංකාර වෙලා කලු සුදුවට තිබුණ දිමන්කගේ ලෝකේ ආයෙත් පාට වැටුණා.. ඒ ශක්තිමත් අත් දෙකට තවත් පොඩි කොල්ලාව තද වුණේ දිමන්කගේ මුලු ආත්මෙ ම දැනටමත් මේ ළා පට ඇස් තිබුණ කොල්ලට ලියලා දීලා තිබුණ නිසා.. නොකඩවා ම ඇහුණු වෙඩි හඬ නවතින්න තවත් විනාඩි ගානක් ගියා.. විනාඩි ගානක් ද පැය ගානක් ද කියන්නවත් දිමන්කට සිහියක් තිබ්බේ නෑ කොටින් ම කිව්වොත්.. මොකද දිමන්කගේ හිත ඇතුළේ ඒ වෙලාවේ යකාගේ කම්මළට හපන් අරගලේක හිටියේ මේ පොඩි කොල්ලාව තව දුරටත් ආරක්ෂා කරන විදිහ ගැන හිතන ගමන්..
වෙඩි හඬ නැවතිලා තවත් විනාඩි ගානක් ගියත් දිමන්කට ඔලුව උස්සන්න තරම් හයියක් තිබුණේ නෑ.. ඒ තමන්ගේ ජීවිතේ ගැන තිබුණ බයකට නම් නෙවෙයි.. දිමන්ක කවදාවත් මැරෙන්න බය වුණ කොල්ලෙක් නෙවේ..
හැබැයි ඔය ගන් ෆයර් එක වෙද්දි දිමන්කගේ ඔලුවට මීටර් වුණ තව දෙයක් තමයි ඒ හැම බුලට් එකක් ම ආවේ තමන්ගේ පැත්තට නෙවේ කියන එක... ගන් ෆයර් එක තනිකර ම ඒම් කරේ දිමන්කලාගේ පිටිපස්සේ තිබුණ ඝණ කැලෑවට... ඒත් ඊට පිළිතුරු විදිහට ආපු ගන් ෆයර් එක නම් ඉවක් බවක් නැතුව හැම පැත්තට ම විහිදුණේ දිමන්ක ව තව තවත් අසරණ කරන ගමන්... දිමන්කට මේ තරම් අවුරුදු ගානක පළපුරුද්දක් තිබිලත් කොහොම ද මිස් වුණේ උන් තමන්ගේ පස්සෙන් රහසෙ ම ෆලෝ කරන්න ඉඩ තියනවා කියන කාරණේ.. ඒත් දිමන්කට හොඳට ම විශ්වාසයි තමන් ආපු පාරේ කිසිම සලකුණක් ඉතිරි කළේ නැති බව.. කොහොම වුණත් දිමන්කලාගේ රෙස්කිව් ටීම් එක මේ විදියට හම්බ නොවෙන්න දිමන්කයි සහින්තවනුයි දෙන්න ම ළඟ දි ම අවසන් ගමන් යන්න තිබුණා..
YOU ARE READING
Between Cold Fire | ශීතාග්නි | Sinhala BL
Phi Hư Cấuඋඹ, බුර බුරා පැතිරෙන ගින්නක්....මම, ඒ ගින්න නිවන අයිතියවත් නැති එක ම එක හිරිකඩ වැස්සක්.... . . . . මේ, අමතක වූ මතකයක නිහඬ ආවර්ජනයක්....