Hayalet Düşler

2.Bölüm

Son olarak pijamalarımı katlayıp koyduktan sonra işim bitmişti. Zaten fazla eşya getirmemiştim. Bir hastanede ne kadar kıyafete ihtiyaç duyabilirdim ki.

Güneş batmaya başlamıştı.
Günün en sevdiğim zamanı bu diyebilirim. Manzarayı daha yakından izlemek ve rüzgarı tenimde hissetmek için bahçeye indim. Hava serindi. Sonbaharın bitmesine bir kaç gün kalmıştı.

Etrafa baktığımda insanların bazıları yürürken bazıları bahçede bulunan banklarda oturuyordlardı. Boş bir bank gördüğümde oturdum. İlk günüm sakin geçmişti. Sonraki günler ne olacağını
bilemezdim. Fakat şu an bunu düşünmek istemiyordum.

Bahçede gezen insanları istemsizce incelemeye başladım. Kol kola yürüyen iki kız vardı. Birinin saçı oldukça kısaydı. Göz altları morarmış ve şişmişti. Bir bağımlıya benziyordu.
Yanında ki kız ise diğerinden kısaydı. Ayrıca daha tatlı duruyordu. Sarı saçlarını açık bırakmış seke seke yürüyordu. Bu kadar mutlu ve hayat dolu görünürken burada ne işi olduğunu
merak ettim. Onların yanından geçen çocuk ise oldukça zayıf duruyordu. Her an düşecekmiş gibi bir hali vardı.

Gözlerimi başka tarafa çevirdiğimde bankta oturan bir grubu gördüm. Üç erkekten oluşan grup pek tekin durmuyordu. İçlerinden biri hararetli bir şekilde bir şeyler anlatıyordu.
Saçları kazındığı için başındaki dövme belli oluyordu. Diğeri ise onu onaylıyordu. Tipi oldulça düzgün duruyordu. Yüz hatları keskin olsa da korkutucu bir yanı yoktu. Diğerlerini sessizce dinleyen
adam için aynı şeyleri söyleyemeyecektim. Saçlarını bağlamıştı. Yüz hatları kusursuzdu. Sadece burnunda kemer vardı. Fakat bu onu kötü göstermek yerine daha çekici yapıyordu. Diğerlerini dinlediğini
kafa hareketleri ve mimiklerinden anlıyordum.

Bir anda kafası benim olduğum tarafa döndüğünde gerilmeden edemedim. Utangaç bir insan değildim. Fakat bu tipler beni geriyordu. Burada bu tarz gençlerden çok vardı. Ayça ablanın babamla konuşurken
bu sene suçluların rehabilitasyonu için bu kliniğin seçildiğini duymuştum. Anlaşılan o ki bu gurupta onlardandı.

Daha fazla o tarafa bakmayarak kafamı çevirdim. Bahçe kapısının içerisinden giren adamla gözlerim onu buldu. Ellerinde kelepçeler olması dikkatimi çekmişti. Yanında ise bir gardiyan ve bir doktor vardı.
Hastaneye yeni yatmıştı sanırım. Doktor burasıda bahçemiz diyerek bir kaç açıklama yaptı. Adam oldukça uzun boyluydu. Havanın serin olmasına rağmen tişört giyiyordu. Rüzgar vurdukça tişört üzerine yapışıp fiziğini gözler önüne
seriyordu. Açıkta kalan kolları ise oldukça kaslıydı. Saçları kumral ve dalgalıydı. Bir kaç tutamı alnına düşmüştü. Elleri kelepçeli olduğu için mi almadığını merak ettim. Gözleri bu tarafa döndüğünde ela olduğunu fark ettim.
Uzak olmasına rağmen içinde bulunan yeşiller belliydi. Burnu kavisli ve güzeldi. Dudakları ne dolgun ne de küçüktü.

O kadar güzeldi ki. Daha deminki adama kusursuz dediğim için kendime kızdım. Asıl kusursuzluk buydu. Çehresi sert olsa bile beni korkutmaktan çok uzaktı. Tam aksine sebebini bilmediğim bir şekilde bana tanıdık ve güvenilir
hissettiriyordu.

"Güzelliğine aldanma" yanıma oturan Hilal ile irkildim. O gelene kadar onu fazlasıyla incelediğimi fark etmemiştim. Sanki ona bakmak bir dürtüydü ve ben kendimi alı koyamamıştım.
"Ne?"
"Kendisi şizofren bi katil"
"Öyle mi ? Sen nereden öğrendin?"
"Eski bir tanıdık."
"Anladım." bu çocuğu nereden tanıyor olabilirdi ki?
"Peki hangi tanıyla yattın?"
"Depresyon. Sen peki?"
"Bipolar" dediğinde şaşırdım. Oldukça normal duruyordu. Acaba şu an karşımda kendi kişiliğinde mi duruyordu ?
"Geçmiş olsun"
"Sağol, neyse ben arkadaşlarımın yanına gidiyorum. İstersen sende gel." Eliyle gösterdiği yerde oldukça güzel iki kız duruyordu.
"Teşekkürler, fakat etkinlik odalarına bakmak istiyorum."
"Sen bilirsin" diyerek yanımdan ayrıldı. Beni nezaketen davet ettiği belli oluyordu. Fakat yargılamıyordum. Sırf aynı odada kalıyoruz diye benimle samimi olmaya çalışması saçma olurdu.