සුදු රෝස 🤍

Chapter 07

'තිවේන් ඉක්මනට කාපන්කෝ...තොට මන් කිව්වා කලින් කන්න එපා කියලා'

ආකාෂ්ගෙන් තිවේන් කන පිරෙන්න අහගත්තේ එයා ගාථා කියන්න කලින් කාපු නිසා කෑම ටික අතගගා ඉද්දී

'අනේ කාපන්කෝ බන්...මගේ බඩපිරිලා'

'දැන් මන් අත හෝදලා ඉවරයි...උබත් ඉතින් අපි කාලා ඉවර වෙනකන්ම හිටියනේ කන්න පටන් ගන්න​'

'එහෙනම් මට කන්නත් බෑ බන්...තනියෙන් කාලා පුරුද්දක් නෑනෙ මට​'

තිවේන් ඉතින් එහෙම හරි ශේප් වෙන්න හිතාගෙන​ කෑම එක ඔතලා දාගන්න හදද්දී,

'ඕක කෑවේ නැත්තන් බලෙන් හරි කවනවා දැනගනින්'

ආකාෂ් තර්ජනය කලේ තිවේන් ඔහොම කන්නේ නැතුව ඉදලා 3-30 වගේ වෙද්දී බඩගින්නේ මැරෙන්න හදන බව හොදට​ දැනගෙන​

කොච්චර තර්ජනය කලත් තිවේන් කන්නෙ නැති නිසා අන්තිමට ආකාෂ් අත ජනේලෙන් එලියට දාල බෝතලෙන් අත​ හෝදන් ඇවිල්ලා තිවේන් එක්ක කන්න පටන් ගත්තා

'උබ නම් මහ වාතයක් ඕයි'

ආකාෂ් තිවේන්ටත් බැන බැන කද්දී මනිදු නම් හිටියේ යන්න බලාගෙන​

'එහෙනම් උබලා කාපන් මන් යනවා...පලවෙනි දවසෙම පරක්කු වෙන්න බෑනේ'

මනිදු එහෙම කියලා බෑග් එකත් කරට දාගෙන යන්න හැරෙද්දිම,

'දැන්ම ගිහින් නම් වැඩක් නෑ මනිදු...සර් කොහොමත් එන්නේ 2.15 ට වගේ'

'ආ එහෙමද?'

මනිදු ඇහුවේ කරට දාගත්ත බෑග් එක ආපහු දබොග් ගාලා මේසේ උඩට අත​ඇරලා

'ඔව්...ඔයත් එන්න කන්න​...'

ආකාෂ් කිව්වේ මනිදුටත් එයාගේ එහා පැත්තේ ඇවිල්ලා වාඩි වෙන්න කියලා අතින් ඉගි කරන ගමන්

'ඕනෙ නෑ ආකාෂ්...මට බෑ ආපහු අත හෝදන්න​'

'ඉතින් අත හෝදන්න ඕනේ නෑ....මන් කලින් වගේ කවන්නම්'

ආකාෂ් ඒක කිව්වෙ මනිදු දිහා නොබලා තව බත් කටක් කන ගමන්

තිවේන් නම් හිටියේ දෙන්නා දිහාම මාරුවෙන් මාරුවට බලන ගමන්