Kabanata 7: Ang Litrato at Lihim
Kinabukasan, hindi mapakali si Loren sa café. Hindi niya maalis sa isip ang usapan nila ni Nate kagabi. Ang mga salitang binitiwan nito at ang kakaibang tingin nito sa kanya ay parang paulit-ulit na naglalaro sa kanyang isip. Ngunit higit sa lahat, iniisip niya ang litrato—ang di-inaasahang kuha ni Nate sa kanya. Ano kaya ang iniisip nito noong mga sandaling iyon?
---
Sa kalagitnaan ng kanyang shift, dumating si Nate, bitbit ang kanyang kamera. Umupo ito sa karaniwang mesa nito, ngunit sa halip na magtrabaho sa laptop o mag-edit ng mga larawan, tila may inihahanda ito. Napansin iyon ni Loren habang inaasikaso ang ibang mga customer.
Ilang saglit pa, lumapit si Nate sa counter at iniabot ang isang maliit na brown envelope kay Loren.
“Para sa iyo,” sabi nito, sabay ngiti.
Nagtaka si Loren, ngunit tinanggap niya ang envelope. Pagbukas niya, tumambad ang isang litrato—ang kanyang larawan mula kagabi. Ang liwanag mula sa poste, ang tahimik na ekspresyon ng kanyang mukha, at ang malamlam ngunit kaakit-akit niyang ngiti ang nasalo ng kamera. Halos hindi siya makapaniwala na siya ang nasa litrato.
“Ang ganda…” bulong ni Loren, halos hindi makatingin kay Nate.
“Iyon talaga ang nakita ko kagabi,” sagot ni Nate. “Hindi ko napigilang kunan ka ng litrato. May kakaiba sa mga mata mo, Loren. Parang kaya nilang magsabi ng kwento.”
Namula si Loren sa sinabi nito. Hindi niya alam kung paano sasagot.
“Pasensya na kung masyadong diretso,” dagdag ni Nate, halatang alanganin. “Pero gusto ko lang malaman mo na… espesyal ang nakikita ko sa’yo.”
Tahimik si Loren. Sa isang banda, nararamdaman niya ang sinseridad sa mga salita ni Nate. Ngunit sa kabilang banda, hindi niya maiwasang magtanong sa sarili: Bakit ako?
---
Kinagabihan, hindi mapakali si Loren habang tinitingnan ang litrato. Sa mga simpleng sandali kasama si Nate, naramdaman niyang unti-unti siyang nasasanay sa presensya nito. Ngunit kasabay ng saya ay ang takot. Alam niyang ang paglapit ng damdamin sa isang tao ay may kasamang panganib. Kung pababayaan niyang mahulog ang kanyang sarili, paano kung hindi ito magtagal?
Habang iniisip iyon, biglang nag-ring ang kanyang telepono. Si Nate ang tumatawag.
“Hello?” sagot ni Loren, pilit itinatago ang kaba sa kanyang boses.
“Hey,” sabi ni Nate sa kabilang linya. “Pasensya na kung ginugulo kita. Pero naisip ko lang… may isang lugar na gusto kong ipakita sa’yo. Wala ka bang gagawin bukas?”
Nagdalawang-isip si Loren. Hindi niya alam kung tama bang patuloy siyang makipaglapit kay Nate. Ngunit sa huli, nanaig ang kanyang pagkamausisa. “Wala naman. Saan tayo pupunta?”
“Surpresa,” sagot ni Nate. “Basta magdala ka ng pang hiking. Sunduin kita ng maaga.”
---
Kinabukasan, natagpuan ni Loren ang sarili sa isang trail sa paanan ng bundok. Nagtataka siya kung bakit dinala siya ni Nate doon, ngunit hindi niya magawang magreklamo dahil sa ganda ng tanawin. Habang naglalakad sila, tahimik si Nate, tila malalim ang iniisip.
“Bakit mo ako dinala dito?” tanong ni Loren, basag ang katahimikan.
Ngumiti si Nate, tumigil sa paglalakad, at tumuro sa itaas. “Dahil ito ang lugar na nagpaparamdam sa akin na buhay ako. At gusto kong ipakita sa’yo kung bakit espesyal ito.”
Pagdating nila sa tuktok, tumambad sa kanila ang napakagandang tanawin ng bayan ng San Rafael. Ang kabundukan, ang ilog, at ang kalangitan na puno ng ulap ay tila isang perpektong painting. Habang pinagmamasdan ni Loren ang paligid, hindi niya maiwasang mapahanga.
“Kapag nandito ako,” sabi ni Nate, “parang nawawala lahat ng bigat. At sa tuwing nandito ako, naaalala ko na may dahilan ang lahat ng bagay. Lahat ng sakit, lahat ng hirap… may kabuluhan.”
Napatingin si Loren sa kanya. “Mukhang marami kang iniisip.”
Tumango si Nate, at sa unang pagkakataon ay nakita ni Loren ang malalim na lungkot sa mga mata nito. “Oo. Marami. At may mga bagay akong hindi ko pa nasasabi sa’yo. Pero darating din ang tamang panahon.”
Gusto sanang tanungin ni Loren kung ano ang ibig sabihin ni Nate, ngunit pinili niyang huwag. Alam niyang may tamang oras para sa lahat.
---
Sa pagbaba nila mula sa bundok, naramdaman ni Loren na may bagay na nagbago sa pagitan nila. Mas naging malapit sila, ngunit kasabay nito ay ang mas malalim na mga tanong sa kanyang isip. Sino ba talaga si Nate? At ano ang mga lihim na pilit nitong itinatago?
Bagama’t puno ng tanong, isang bagay ang alam niya: hindi niya kayang pigilan ang sarili na unti-unting mahulog sa lalaking ito. Ngunit handa ba siyang tanggapin ang lahat ng dala nito, kahit pa masaktan siya?
Itutuloy...
