Przeznaczenie (TrumpxKimJongUn)

Rozdział 3

Wyznanie

Dni mijały, a Trump i Kim zaczynali spędzać ze sobą coraz więcej czasu. Choć ich rozmowy były pełne napięcia, z każdym spotkaniem obaj zaczynali dostrzegać w sobie coś, co wcześniej umykało. Między nimi iskrzyło, ale wszystko to, co się działo, było zbyt dziwne, by w pełni zrozumieć. Ich rozmowy stawały się bardziej osobiste, a ciepło między nimi rosło.

Jednak pewnego wieczoru, po jednym z tych cichych spotkań, Trump patrzył na Kima, z lekką niepewnością w oczach. Był gotowy wyznać coś, co od dawna dręczyło jego myśli.

„Kim... muszę ci coś powiedzieć" - zaczął Trump, jego głos nieco drżał, choć starał się brzmieć pewnie.

Kim spojrzał na niego uważnie, czując, że coś się zmienia. W powietrzu wisiała niewypowiedziana decyzja.

„Jestem z kimś" - kontynuował Trump, patrząc na Kima wprost w oczy. „Jestem z Joe. Joe Biden. Tak, to prawda. Wiem, że to skomplikowane, ale... to dla mnie wszystko. To z nim dzielę swoje życie."

Kim, choć poczuł pewien zawód, zaskoczony tym wyznaniem, nie odpowiedział od razu. W jego oczach pojawiło się zrozumienie, ale również pewna ulga. To wyjaśniało wiele rzeczy, które wydawały się niejasne.

„Rozumiem, Donald" - powiedział Kim, choć w jego głosie było coś, czego wcześniej nie słyszał. To było zrozumienie, ale również akceptacja. „Wiesz, nie oczekiwałem niczego. Po prostu... może nigdy nie byłem gotów na to, co między nami iskrzyło."

Trump poczuł ciężar, który opadł na jego ramiona. Choć serce mu biło szybciej, poczuł, że to było konieczne - wyjaśnić to.

„Może to i lepiej" - dodał z uśmiechem, ale pełnym ciepła. „Czasami musimy być szczerzy wobec siebie, nawet jeśli to trudne."

Kim kiwnął głową, a ich spojrzenia spotkały się raz jeszcze, ale tym razem nie było między nimi żalu. Była za to świadomość, że ich przyjaźń, choć nieoczywista, była wciąż czymś, co mogło mieć znaczenie.

Obaj wiedzieli, że choć ta relacja nie potoczy się tak, jak początkowo się wydawało, to zrozumienie i szacunek pozostały.