မုန်းစကိုတိုစေလို

အပိုင်း ( ၂ )

"  အခုခြေထောက်ကဘယ်လိုနေလဲ
    သက်သာရဲ့လား ‌ခတ္တာ  "

မေခတ္တာတစ်ယောက်ခေါင်းလေးခါရမ်းပြီး
"  စတီးရိုးထည့်ထားတဲ့ဘက်က တအားနာပြီး လမ်းလျှောက်လို့အဆင်မပြေဘူး မကေရယ် "

" ဖြည်းဖြည်းချင်း ကြိုးစားကြတာပေါ့ ခတ္တာရယ် !!   အခုလို ပြန်ထူထူထောင်ထောင်လေးဖြစ်လာတာကိုပဲ အမဝမ်းသာလှပါပြီ  "

လက်ရှိပြောနေသည့်အကြောင်းအရာအပေါ်
ခတ္တာစိတ်ဝင်စားမှုမရှိပဲကိုယ်သိလိုသည်ကိုသာဦးဆောင်ရန်
"  ဒါနဲ့မကေ  !!  "

စကားစလိုက်သည်နှင့်ဆိုလိုရင်အကြောင်းအရာကိုသိနေသည့်ကေသီဟာနှုတ်ခမ်းလေးတဖက်ရွဲ့ပြီးမျက်စောင်းလေးထိုးကာ
"  နေချိုသွေးအကြောင်းပဲမလား !!  "

‌🗯️   
     မကေ ပြောလည်းပြောချင်စရာပင်
    ကျွန်မကလည်း ကျွန်မပဲလေ
    ဒီလိုအခြေအနေကြီးဖြစ်နေတာတောင်
    ကျွန်မကိုယ်ကျွန်မထက် 
    ထိုကလေးငယ်ကိုသာ
    အလေးသာနေလေသည်   🗯️

သူခိုးလူမိသွားသည့်အတွက်ကြောင့်ခတ္တာရှက်ပြုံးလေးပြုံးကာမကေဆီကစကားကိုသာနားစွင့်နေလေသည် ၊၊

ကေသီဟာသက်ပြင်းလေးတချက်ချပြီး
"  သူအကြောင်းတော့မပြောချင်တော့ပါဘူး !!  "

ထိုစကားကြောင့်မေခတ္တာမှာပျာပျာသလဲဖြင့်
"  ဘာဖြစ်လိုလဲ မကေရယ်
ကလေးငယ်ကတအားအခြေအနေဆိုးလာလို့လား"

"  ပြောရမှာတော့အားနာပါတယ် ခတ္တာရယ်
သူ့ကိုပြောရတာကလေ
ယောကျ်ားလေးတွေထက်တောင်
ပြောရဆိုရခက်သေးတယ်
သူကချော့လို့လည်းမရ ၊ ခြောက်လို့လည်းမရသက်သက်ကို ဂျစ်တိုက်နေတာ
စာအုပ်တွေထဲမှာလည်း စာကတလုံးမှမရှိဘူး
ဒီကြားထဲ ကျောင်းကလည်း
မကြာမကြာလစ်လိုက်သေးတယ်
အမတော့သူ့ကိုဒီနှစ်တော့အောင်မယ်မထင်ဘူး "

ထိုစကားဟာမေခတ္တာကြားလိုသည့်စကားမဟုတ်တာကြောင့်မျက်နှာလေးသိသိသာသာပျက်ယွင်းသွားပြီးတိတ်ဆိတ်သွားလေသည် ၊၊