KANATSIZ KUŞLAR

25. Bölüm

Kartal'ın Ağızından;

Büşra omzuma sapladığı hançeri bir anda çekti.

Çekmesiyle omzuma bir acı yayılmıştı, ama umursamadım, gülümsedim büşra'nın bana öfkeyle baktığı mavi gözlerine.

Büşra olduğu yerde titremeye başladı, annesinin bana gitmeden önce dediği şey oluyordu, panik atak geçiriyordu.

"Büşra !" diye bağırdım.

Büşra yüksek sesle çığlık atmaya başladı.

"Büşra, benim kartal, kendine gel !" dedim bağırarak.

Büşra ellerini kulaklarına kapattı, çığlık atmaya devam etti.

Bağırarak "Büşra !, yapma !" dedim çaresizce.

Büşra biraz duraksadı, sonra daha yüksek bir sesle çığlık attı.

Hızlı adımlarla büşra'nın önüne geldim, ellerimi yüzüne koydum, "geçti !, güvendesin canım, yanındayım" dedim.

Büşra sertçe geri çekildi, komodinin üzerindeki vazoyu alıp savurdu.

Savurduğu vazo kafamda parçalanmıştı, sendeyerek yere düştüm, kısa bir süre bilincim kapandı.

Gözlerimi araladığımda başucumda büşra'yı görmüştüm, korku dolu gözleriyle bana bakıyordu.

Ben ise yatağımda uzanmış yatıyordum, en son yere yığılmıştım, kim taşımıştı beni yatağa ?, anlımda ufak bir bant vardı, kim müdahale etmişti bana ?.

Abimdi, ama ona kim haber vermişti ?, bilmiyordum.

Büşra "iyi misin ?" diye sordu endişeli bir şekilde.

Büşra'ya "korkma iyiyim" dedim halsizce.

Büşra derin bir nefes verdi.

Merakla "peki sen iyi misin ?, kötü bir şekilde kriz geçiriyordun" diye sordum.

Büşra "iyiyim, bekle" dedi.

1 dakika sonra elinde bir ilk yardım çantasıyla geldi.

Büşra "çıkar !" dedi soğuk bir şekilde.

"Ne !" dedim şaşkınca.

Büşra "üzerini çıkar, yaran enfeksiyon kapmadan saralım" dedi yine aynı soğuklukla.

Dediğini yaptım, üzerimdeki beyaz tişörtümü ve siyah atletimi çıkardım, gülümseyerek "ne o ?, beni hançerleyen karım, şimdi benim için endişeleniyor mu ?, bana dün beddua eden kadın şimdi beni düşünüyor, noldu insafa mı geldin ?" diye sordum.

Büşra bağırarak "ölemezsin !, abimin yaşaması için sende yaşamalısın polat" dedi.

Ailem büşra'nın beni hançerlediğini biliyor muydu ?, evet biliyordu ve büyük ihtimalle halam 'kartal'a bir şey olursa abini öldürtürüm' demişti.

Büşra ise yaşamam için uğraşıyordu, ama benim için endişelendiği değildi, abisinin yaşaması içindi.

Onun için benimle evlenmişti zaten, bende onun için yaşamalıydım.

Gözlerim kapanıyordu ki, odanın kapısı çalındı.

"Kimsiniz ?" diye sordum.

Abim "benim feza !, müsaitseniz geliyorum" dedi ve odaya girdi.

Büşra "üzerini çıkardı feza abi, ben odadan çıkayım" dedi, odadan çıktı.

Abim yaramı temizliyordu, "ne oldu bu odada oğlum ?, büşra'yla aranızda ne geçti sizin ?" diye sordu.