Best time <minsung>

bt¹²

Bayağıdır atmıyoyum bölüm özlediniz mi beni

Şahsen ben sizi çooookkk özledimmm asklarımm

Çok bekletmeden hemen başlayalımmm

...
(Jisung)
Sanki yataktan hala kalkamıyor gibi hissediyordum. Neredeydim? Niye uyuyordum? Niye böyle rüyalar görüyordum?... Yada... Shuhua benden ne istiyordu?

Aklımda onlarca soru vardı. Ama bu soruları kesen bir şey oldu! Gözlerimi açamıyordum, ama etraftaki sesleri yavaşça algılamaya başlamıştım. Nasıl oldu ki bu? Bu gerçek miydi yoksa kurduğum hayallerin devamı mı?

O an aklıma tekrar o geldi... Minho...

Göz göze geldiğimiz son anı hatırlıyorum. Sanki bir vedayı, bir yokluğu anlatıyordu.
Gözleri yakut gibi parlıyordu.

O sırada ağlamak istedim, bağırıp o arabayı neden çarptığımı anlamak istedim. Bilerek yapmamıştım... Ama benim suçumdu! Ağlamak, bağırıp çağırmak, Minho'nun ayaklarına kapanıp özür dilemek istedim.
Ama yapamıyordum. Çünkü göz yaşlarım akmayı unutmuşlardı, çünkü bazı acıları içimde saklıyorum. Kaybolmuyorlar, sadece uzun süre görmezden gelince görünmez hale geliyorlardı. Ve bu da ağlamamı zorlaştırıyordu. Bazı insanlar rüzgar gibi bir anda hayatımıza girer, zamanla o senin beyaz bulutun olur, ama sonra bir anda bir yağmur bulutuna dönüşür. Neden? Neden oluyordu bu?

Size sesleri duyduğumu söylemiştim ya! Şimdi sadece uzun ve rahatsız edici bir ses geliyordu... Neler oluyor?
...

Dr. Amy: "Kalp ritmi daha da düzensizleşiyor. Hipotansiyon kötüleşiyor, nabız düşüyor. Bir şey yapmazsak onu kaybedeceğiz!"

Dr. Henry: "Adrenalin dozu yeterli mi? Son EKG’ye göre ventriküler fibrilasyona doğru gidiyor olabilir."

Dr. William: "Hayır, şimdilik elimizdekilerle yetinmeye çalışıyoruz, ama bu hızla çöküşe geçiyor. Diyaliz düşündün mü? Böbrekler tamamen durmuş görünüyor."

Dr. John: "Haklısın, potasyum seviyesi yükselmiş olabilir. Hemen kan gazı analizi alalım. Ancak şu an en acil durum dolaşımı stabilize etmek. CPR’ye hazır ol."

Dr. Amy: "Tamam. Hemşireye dönerek 1 mg adrenalin daha çekin ve hızlıca verin. Defibrilatör hazır mı?"

Hemşire: "Hazır, doktor."

Dr. John: "Şimdi pes edemeyiz. Kaç vakayı böyle döndürdük, hatırlıyor musun? Bir nefes daha, bir şans daha. Hadi."

Dr. William: "bağırarak Yüksek doz adrenalin verildi. Şarj edin! derin bir nefes alır Şok veriyoruz! Üç... iki... bir!"

Jisung'un monitöründe kısa bir düz çizgiden sonra ritim geri döner, her iki doktor derin bir nefes alır.

Dr. Amy: "hafif bir gülümsemeyle İşte bu! Ama henüz işimiz bitmedi. Şimdi onu stabilize etmeliyiz."

Dr. John: "gözlerini monitörden ayırmadan Henüz kazandığımızı söyleyemem. Ama pes etmeyeceğiz..."

...
(Minho)
Minho: "sessizce pencereye bakar Saatlerdir buradayım... Sabah mı, akşam mı, anlamıyorum artık. Tek bildiğim... beklemek."

Hyunjin: "yanında oturur, derin bir nefes alır Beklemek... Ama insan neyi beklediğini de bilmiyor bazen, değil mi? İyileşsin diye dua ediyoruz, ama korkularımız hep bir adım ötede."

Minho: "gözleri dolu Doktorlar umut var diyor, ama ne kadar var, bilmiyorum. Onu o yatakta öyle görmek... Konuşamıyor, hareket edemiyor... Benim güçlü kurabiyem, bir nefes alıp vermeye muhtaç."

Seungmin: "kendi ellerine bakar Benim arkadaşım... Daha yirmi beş yaşında. Hayat doluydu. Bir kaza... bir saniye... ve şimdi burada, makinelerle yaşıyor."

Minho: "başını sallar Hayat bu kadar kırılgan mıydı? O hep gülerdi bana, "Seni hiçbir şey üzemez," derdi. Şimdi ona bakarken kendimi teselli etmeye çalışıyorum. Ama nasıl dayanılır ki?"

Feliz: "gözyaşlarını silmeye çalışır İnsan ne yapacağını bilmiyor. Bir yandan dua ederken, bir yandan kendini suçluyor. "Daha iyi bakabilirdim, daha dikkatli olabilirdim," diyorum hep. Ama elimizden gelen bu... sadece beklemek."

Minho: "sessizce Bu bekleyişin sonu ne olur, bilmiyorum. Ama eğer kalkarsa, bir daha hiçbir şeyi şikayet etmem. Sadece nefes alsın... yeter."

Hyunjin: "fısıldar Belki... belki bir gün buradan yürüyerek çıkacaklar. O güne kadar, ne olursa olsun burada olacağız. Çünkü vazgeçmek... onları bırakmak demek. Ve buna izin veremeyiz."

...
Dr. William: "hızla monitörü inceler Ritmi şimdilik toparladı ama bu sadece bir başlangıç. Stabilize olmadan hâlâ risk altında. İntravenöz sıvıları kontrol edelim. Hipotermi protokolüne geçmemiz gerekebilir."

Dr. Amy: "Haklısın, ama bu kadar zor bir durumda beynin oksijen alımını nasıl maksimize edeceğiz? Hala çok kırılgan. Bir sonraki kriz için hazır olmamız lazım."

Dr. John: "düşünceli bir şekilde Oksijenasyon stabil, ama şok durumundan çıkması zaman alacak. Kan gazlarına bakmadan karar veremeyiz. Şu noktada asıl tehlike çoklu organ yetmezliği."

Dr. Amy: "kararlılıkla Şu an elimizden gelen her şeyi yapıyoruz. Ancak yakınlarına açıklama yapmak zorunda kalabiliriz. Süreci anlamaları gerekiyor."

Dr. William: "iç çekerek Bu meslek zor, ama işte en zor kısmı da bu... elimizden gelenin yetmediği o anlar. Ama daha yolun sonuna gelmedik. Onlar ne kadar umutsuzsa, bizim o kadar umutlu olmamız gerek."

Hemşire: Doktorlar, hastanın yakınları dışarıda bekliyor. Durumu öğrenmek istiyorlar.

Dr. William: "bir an duraksar Şimdi ne söylesek, onlara yeterince teselli olmayacak. Ama gerçekleri bilmeleri gerek."

Dr. John: "Tamam, ben konuşurum. Onlara durumun ciddiyetini ama aynı zamanda mücadele ettiğimizi anlatacağım. Umut varsa, bunu onlarla paylaşmalıyız.

(Dr. John, yakınlar ile konuşmak için yoğun bakım kapısına yönelir. Dr. Amy, hastaya bir kez daha bakarak derin bir nefes alır.)

Dr. Amy: "fısıldayarak Hadi, bize bir işaret ver. Daha savaşı bitirmedik..."

...
(Jisung)
Sana şu an o kadar çok işaret vermek istiyorum ki. Seni duyabildiğimi ve sana minnettar olduğumu söylemek istiyorum ama yapabildiğim sadece yeni kesilmiş bir odun gibi hastane yatağında uzanmak. Tek yapabildiğim bu, doktor.

...
John kapıya doğru yürüyünce otomatik kapı açıldı ve bekleme yerine geldi. Minho'nun gözleri parladı ve kapıya doğru adımladı.
"Söyle. Ne oldu ona? İyi mi? Yaşayacak mı? Cevap ver!" Şu an kardeşinin de aynı durumda olduğunu unutmuştu resmen, sormuyordu bile.

"Elimizden geleni yaptık, beyefendi. Şu an... Yaşaması şans gibi görünüyor. Emniyet kemerini takmadığı için çok kötü yara almış"

...
Sanki bi' unutuldum gibi hissettim 😔

Olsun ama ben sizi özledim<333

Bayağıdır atmıyordum yb atmayı özlemişim

Bundan sonra aktif olmaya çalışacağım hepinizi çooookkkk seviyoruuuum mmmm

🎀🎀🌸🌸🤪🤪🐻🐻🦄🦄🦄🦄😍😍😘😘😘👍👍🎧🎧🎧🎧🤣🤣💅💅🥳🥳

...