Ben kaybolmuşum hayat yolunda ne çıkışım belli, ne de varışım...
Bir karanlığa haps olmuşum, ne tutuklayanım belli, ne de günahım..
Yas tutuyorum siyahların içinde, cesetim olmadan, göz yaşım hiç durmadan..
Koşuyorum, arkama hiç bakmadan, soluklanmadan...
Sorularla arkadaş olmuşum, cevaplarla hiç bağ kurmadan...
Sanırsam, ah evet yaşıyorum. Hiç var olmadan, mutluluktan tatmadan...
Ss
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hayatla Anlaşamadık ki...
PoesíaBelki bir az iç dünyamıza karışsak? Kalbimizde yaşadığımız sevgiyi, öfkeyi, acıyı, nefreti, aşkı, intikamı, heyecanı, mutluluğu kelimelere değil de, harflere döksek... Bazen, kendi duygularımızdan başka, İnsanların hiss etdiklerini yaşamağa çalışsak...
