Ablamın Arkadaşı | GxG | Texting

27-B

Tatildeki 3. günümüzdü, ve fark ettiğim bir şey vardı. Ben ne zaman Gökçeye, sevgilime yaklaşmaya çalışsam hemen bir bahane bulup elimden kaçıyordu. Benim. Elimden. Kaçıyordu. İlk başlarda yanlış bir şey mi yaptım diyordum ama yanlış bir şey yapsam sarılmazdı, öpmezdi. Bunları yapıyordu ama iş diğerine gelince iş yoktu. Bunun için yerleri göklere katıcak Gökçede tık yoktu.

Neyse neyse öyle olsundu, eninde sonunda kokusu çıkardı.

Düşüncelerinden çıkıp hızlıca balkon kapısını açıp kaldığımız odaya geri girdim, Gökçe benim geldiğimi fark ederek elindeki telefonu hızlıca kapatırken sadece "Tamam ben seni arayacağım, görüşürüz." oldu.

Benim bu işi çözmem lazımdı, benden bir şey saklıyordu göz göre göre. Hemen gözlerimi doldurup, "Ya sen niye sevmediği çocuğu dışlayan ilkokul zorbası gibi davranıyorsun bana ya" diyerek mızmızlanmaya başladım.
(hepsi reziller çok kötü anılarım var dinlemek isterseniz yazın :*)

"Hayır güzelim öyle şey olur mu? Ben...Sen hazırlandın mı? Çıkalım hadi!"
"Aman iyi be!" arkamdan gülerek gelirken, sinirle ayaklarımı yere vura vura dışarı çıktım.

🚗

"Ay şiştim iki saattir nereye gidiyoruz Gökçe!" Gülmesine hakim olmaya çalışarak, "Sensin Gökçe, hem bebeğim söylersem sürprizimi kalır ama, hm?" Evet belki haklıydı ama bu benim onun haklı olduğunu kabul edeceğim anlamına gelmiyordu tabii ki, "Banane!"

Işıklarda durduğunda gülümseyip elini yanağıma attı, "Mızmız bebeğim benim."

Yol boyunca manzaranın güzelliğinden gözlerim hep dışarıdaydı. "Daha yolumuz uzun uyu istersen." dediğinde çaktırmadan Gökçeye bakıp tekrar cama döndüm. Yaşasın kötülük yaşasın trip. Her şeyi bırakında gönlümü nasıl alıcak baya merak ediyordum açıkcası.

Tabii ben kendi kendime düşünürken uyuya kalacağımı nereden bileyim. Uyandığımda arabada yalnızdım, batmak üzere olan hafif güneşe karşı arabadaydım. Üstümde yumuşacık bir battaniye seriliydi.

Uyandığımda torpidonun üstündeki not kağıdını gördüm. "Uyandığında arabadan inip okları takip et güzelim." Peki bu not beni heyecanlandırmıştı yalan yok. Arabadan hızlıca inip üstüme battaniyeyi örttüm. Okları takip ederken çok tatlı bir çiftlik evinin bahçesine girmiştim, etraf mis gibi çiçeklerle kaplıydı. Yolun sonunda bir beyaz puf gördüm. Bir de beyaz bir ekran. Ekranda 'Otur' yazıyordu. Buna hafifçe kıkırdayarak oturdum.

Benim oturmamla birlikte ağaçların arasındaki minik ışıklar yanmaya başladı. Ve birden ekranda Gökçe belirdi. "Selam!" ve ardından sitemli bir Demir'in sesi geldi. "Yok Gökçe direkt, 'Selam arkadaşlar YouTube kanalıma hoş geldiniz diye girseydin!" dedi kısmen sinirli çıkan sesiyle.

"Sana ne Demir ben böyle başlamak istedim!" ve arkadan gelen homurtulardan sonra Gökçe tekrar konuşmaya başladı. "Beren'im. İlklerimin en güzeli, bugün sana ufak bir sürpriz hazırladım. Umarım seversin..." Ve ekran karardı. Son tekrar bütün canlı renkleriyle bebeklik resimlerim, ilk adım attığım günün resmi, oyuncaklarımla oynarkenki resimlerim ve dahası gözükmeye başladı ekranda. Sonra ekran bir resimde durdu, biz çok küçükken yani ben ilk okula giderkenki bir resimde. Gökçe'nin bana uzattığı pembe çiçek, ve mutluluktan karnında kelebekler uçan bir Beren.

Arkadan Gökçe'nin sesi geldi sonra, "Tam bu andan itibaren birlikteyiz. O zaman sadece fiziken yanyanaydık, şimdi ruhende öyleyiz. Ben sen yokkende en kötü anımda seni kalbimin en derin ve özel köşesinde hissediyorum kar tane'm. Sen her halinle iyi ki varsın, hepte var olmaya devam et. Şaklabanlıklar da yap yeri geldimi o pamuk kalbinle, aynı bir anne şefkatiyle kalbimi ısıt. Seni çok seviyorum. Sen bu hayattaki meleğimsin benim. Sağ üst köşemden hep beni izleyen güzelliksin. Yer yüzüne inmiş en güzel meleksin."

Ses kesildi, ekran karardı tekrar. Ve yavaş yavai yukarı doğru kalkmaya başladı perde. Karşımda Gökçe, diz üstüne çökmüş, elinde hayallerimden daha güzel bir yüzükle bana bakıyor. Ve sonra ağzından o büyülü cümleler döküldü. "Benimle evlenir misin kar tane'm?"

Bir tık daha kısa oldu ama idare eder gibi

Bu da ortamı yapay zekayla size aktarmaya çalıştım

Öpüldünüz