Secrets

Chapter 1

POV Harry

Het geluid van de wekker die elke seconde luider en luider gaat is waarschijnlijk het ergste geluid dat ik me kan inbeelden. Na mezelf een paar keer te hebben omgedraaid, slenter ik naar de badkamer waar ik een snelle douche neem en mijn kleren aantrek, zwart zoals altijd.

Ik neem mijn zak die op mijn bureau ligt en ga naar beneden. De geur van de vers gemaakte broodjes van mijn moeder ga ik het meeste missen als ik weg ben. Ik ga zitten en neem een broodje met kaas. Ik schenkt appelsiensap in en begin te eten.

"Moet ik echt gaan?" zeur ik als ik mijn schoenen aantrek.

"Denk aan alle leuke dingen die je gaat beleven." antwoordt mijn moeder terwijl ze mijn jas aangeeft.

Ik zucht en trek mijn jas aan terwijl er buiten het geluid van een toeter weerklinkt. Ik geef mijn moeder nog een knuffel, "Maak je geen zorgen." fluistert ze voor ik de deur open maak en naar de auto stap waar Niall aan het wuiven is.

"Veel plezier!" riep mijn moeder nog.

"Ben je er klaar voor? Dit gaat echt zo geweldig worden! Ik kan niet wachten tot we er weer aan beginnen! Het eerste deel van de tour was zo leuk en ik heb jullie allemaal zo gemist!" ratelt Niall aan een stuk door terwijl ik naar buiten kijk. Ik heb er totaal geen zin in.

"Is er iets mis?"

"Nee, gewoon moe.. denk ik."

"Het wordt echt leuk!"

-

Ik volg de enthousiaste Niall naar het vliegtuig dat klaar staat voor vertrek. Hij springt de trappen op en laat zich vallen op een van de stoelen in het vliegtuig. Ik volg hem en geef iedereen een hand voor ik mezelf gemakkelijk in de stoel over hem zet en naar buiten kijk. Ik vraag me af waar de andere zijn.

"Harry, je moet wakker worden! We zijn aangekomen. Ik word door elkaar geschud en kijk naar buiten, inderdaad aangekomen. Nu nog 20 minuten door het drukke verkeer van Brussel rijden tot we eindelijk aan het stadion zijn waar we deze avond zullen optreden.

-

Na de meet en greets en na het omkleden en make up ga ik naar mijn kleedkamer waar ik voor de spiegel ga staan. Ik trek en verschuif mijn shirt maar het blijft gewoon hetzelfde eruit zien. Ik zucht en prul een beetje aan mijn haar. Ik wil nu al naar huis gaan. Ik ga naar buiten waardoor ik tegen Louis bots.

"Het spijt me. Ik zag je niet aankomen." fluister ik maar luid genoeg voor Louis om me te horen.

"Het is oke maar we moeten naar binnen. Het concert gaat beginnen."

Ik knik en glimlach naar Louis die me recht trekt. Ik wil achter hem lopen maar hij verdwijnt achter de deur. Ik zucht en ga naar de andere die al klaar staan op om het podium te verschijnen en het beste van hunzelf te geven. Ik ga dat ook doen, alleen moet ik een glimlach faken.

-

"Harry, gaat het wel? Je was er niet echt bij op het podium?" vraagt Lottie als ze naast me komt zitten in het zwarte busje. De andere zijn allemaal naar het andere busje gegaan, maar ik wou rust.

"Ik ben gewoon moe, denk ik."

Ze knikt en kijkt naar buiten als we door de straten van Brussel rijden. Onderweg komen we een paar auto's tegen met drukke fans die naar huis rijden met de muziek op volume honderd terwijl ze luidkeels meezingen. Soms heb ik medeleven met hun ouders.

"Harry? We zijn er." glimlacht Lottie als ze uitstapt.

"Aan wat was je aan het denken?" vraagt ze terwijl we onderweg zijn naar onze hotelkamer.