Secrets

Chapter 25

Ik kijk op en zie James met een grijns naar beneden komen.

• • •

"Wie ben jij?" "James." Hij komt naast me zitten en legt mijn arm rond me heen, "Harry zijn beste vriend." "Ben je niet." "Je moet niet zo verlegen doen." "Doe ik ook niet."
"Dus Harry, je snijd jezelf en wordt mishandeld. Wie weet dit allemaal?" "De hele wereld nu." Ik hoor gelach en kijk de vrouw boos aan. "Louis die vader wordt, Niall die vader wordt, Liam die geen problemen en Harry die zichzelf verminkt. Tot volgende keer." Ik sta op en loop naar mijn auto, "Harry!!" Ik zucht en draai me om, Simon. "Je stiefvader heeft gebeld, je moet naar huis gaan." "Ik was niet meer welkom." "Je moet gaan." Ik knik en ga naar mijn auto.

~ ~ ~

Robin duwt me naar binnen en ik zie mijn moeder al op de bank zitten. Of ze geven me straf of ze zijn bezorgt maar ik twijfel aan het laatste. "Harry, zitten nu." Ik knik en ga langzaam zitten over mijn moeder en Robin die naast haar komt zitten. "Je gaat het deel waar ik je mishandel recht zetten of er gaan dingen gebeuren die je nooit meer kan na vertellen." Ik knik zacht en kijk naar mijn voeten. "Harry, laat je armen zien." Ik kijk mijn moeder aan het schud mijn hoofd, "Neen." "Harry, alsjeblieft. Laat gewoon je armen zien." Ik schud mijn hoofd en kruis mijn armen. "Harry laat verdomme die klote armen zien voor ik je help!!" Robin roept zo luid zodat ze het in Hawaïï kunnen horen. Ik rol langzaam mijn mouwen omhoog en laat mijn armen zien zodat je alle littekens en blauwe plekken kan zien. Ik zie tranen in mijn moeder's ogen, als ik naast haar kijk zie ik Robin zijn hand en snel voel ik zijn hand in mijn gezicht. "Je hebt je moeder laten huilen, klootzak!" "Ik was niet degene die mijn armen wou laten zien." Een volgende klap in mijn gezicht, "Eruit en kom nooit meer terug." "Was ik ook niet van plan!" Ik roep het en loop naar buiten voor Robin me nog eens kan slagen. Ik rij snel een paar km verder voor ik me even aan de kant zet en voel mijn wang branden. Het deed nog pijn van de vorige keer, extra veel pijn dus. Ik zucht en rij terug naar Londen. 3 uur en 30 minuten .. yay!"
Ik zing zacht mee en concentreer me op de weg.

~ ~ ~

Ik besluit uit te gaan eten, ik trek iets anders aan en doe de make up op de blauwplekken. Ik neem mijn gsm en geld en ga naar mijn auto.
Ik loop het eerste restaurant binnen, "Tafel voor 1, alstublieft." Hij knikt en brengt me naar een tafel. Ik denk dat ik pasta ga nemen.. "Gekozen?" "Salade en water.. denk ik" Hij knikt en gaat weg. Ik kijk wat naar buiten en speel met mijn ring die rond mijn vinger zat.

Na 1 uur is het er nog altijd niet dus ik besluit om het te vragen. "Sorry maar ik heb 1 uur geleden een salade besteld en ik heb nog altijd geen salade gezien." "Oh.. het spijt me, ik zal het vragen." Ik knik en ga terug zitten. Ik zie de ober met mijn eten, "Het spijt me." "Geen probleem." Hij knipoogt en gaat dan weer weg. Ik begin langzaam te eten en kijk rond, mijn ogen stoppen bij een tafel waar een koppel naar me zit te lachen. Ik zucht en eet verder. Ik laat mijn lepel perongeluk vallen en hoor het gelach van die tafel luider worden, ik kijk naar mijn bord en eet snel alles op. "Gaat het wel goed?" "Ik moet even naar de wc." Ik sta snel op en wandel zo snel mogelijk naar de wc. Ik sluit me op en probeer mijn ademhaling onder controle te houden, paniek aanval. Als mijn ademhaling onder controle is en ik niet meer bibber ga ik terug naar mijn tafel en zie het koppel lachen als ze me zien. "Gaat het wel goed?" Ik kijk voor me waar de ober is komen zitten. "Ja." "Ben je zeker? Je zit hier maar alleen en ik zie dat sommige je uitlachen." "Bedankt voor het nog eens te zeggen." "Sorry.." Ik zucht en hef mijn schouders op. "Ik dacht dat je een vriendje had?" "Hoe weet je dat?" "Tv enzo.." Ik knik, fijn. "Ja, heb ik ook, ik heb hem alleen niet meer gezien of gehoord." "Oh.. het spijt me." "Tja, ik weet toch hoe het gaat." Ik geef hem een kleine glimlach en drink mijn water op. "Hoe bedoel je?" "Zo gaan ze allemaal weg." "Allemaal?" "De mensen met wie ik een relatie heb gehad." "Hij gaat je niet verlaten, anders zou hij een perfecte jongen achter laten." "Maakt me niet zoveel uit." "Ik weet dat je het erg vind." "Mijn eigen schuld." "Waarschijnlijk niet." Ik hef mijn schouders op en kijk naar de mensen die achter me zitten, die nog altijd raar naar me kijken. "Heeft Mason je echt in elkaar geslagen?" "Ik heb geen idee." "Maar..-" "Ik was dronken, ik herinner alleen de klappen die ik kreeg." "Je verdient dat niet.." "Ik ben het toch gewoon." Hij neemt mijn hand vast en schud zijn hoofd, "Je kan die pijn niet gewoon worden." "Ik moet gaan." "Naar waar?" "Naar huis." "Waarom?" "Ik heb geen idee." "Ik heb gedaan binnen 10 minuten, misschien kunnen we nog even wandelen?" Ik knik en kijk naar mijn hand die hij nog altijd vast heeft. "Ik kom straks terug." Ik knik en kijk hoe hij mijn bord weg neemt en achter de deur verdwijnt. "Hey homo, heb je weer een ander voor de avond?" "Wat bedoel je daarmee?" "Hoer." Ik hoor ze lachen en kijk weer naar buiten. Ik snik even en zie de ober, de jongen voor me staan. "Thomas." "Harry" zeg ik stil en sta op, "Negeer hun." "Probeer ik." Hij veegt mijn tranen weg en neemt me dan mee, "Ik betaal het wel." "Ik moet het betalen." "Nee, het is van mij." "Maa-" "Nee, ik betaal." Ik zucht en voel de koude lucht naar ons toekomen. "Het is kou." "Ik ben met de auto, ik kan je wel brengen." "Als het niet te veel moeite is." "Nee." "Bedankt" hij glimlacht en legt zijn arm rond me heen. "Ik heb het interview gezien en het spijt me." "Vergeet het interview gewoon.." "Sorry maar je verdient het niet." Ik hef mijn schouders op, niet zo'n gesprek waar ik op had gehoopt. Ik ken je persoonlijk niet maar je lijkt echt een leuke jongen die dit allemaal niet verdient. Ik bedoel de haat enzo, je verdient het beste in de wereld." Ik bloos even maar hij ziet het niet. "Mijn auto staat daar." Ik neem zijn hand en neem hem mee naar mijn auto, "Het ruikt hier naar vanille." "Ik weet niet." "Ruikt wel goed." Ik glimlach even en kijk hem aan, voor ik het weet geeft hij mij een kus, "Sorry.." Ik schud mijn hoofd en rij voort, "Waar woon je?" Hij zegt zijn adres en kijkt me de hele weg aan. Het stoort me niet, ik vind het gewoon een beetje ongemakkelijk. Ik rij de oprit op, "Bedankt." "Geen dank." Hij schrijft zijn nummer op een papiertje en geeft me een kus op mijn wang, "Stuur een berichtje als je thuis bent." "Ik knik en hou het papiertje goed vast, "Slaapwel, Harry." "Slaapwel, Thomas." Hij glimlacht en ik rij naar huis.

• • •

Ik weet niet of ik dit dit boek ga afmaken want ik heb het gevoel dat niemand dit leest 😅 Als ik moet verder doen, vote of comment even aub