Biz Bize Yeteriz

İLK BULUŞMA

Günaydınn.. Nefis harika bir gün dahaa.. Bugün erken uyanmışım.. Genelde hep 07:00 da uyanırdım. Bu sefer 06:22 da uyanmışım. Çok şaşırdım. Ben rüya gördüm mü acaba?? Hördüm biliyorum ama ne gördüm hatırlamıyorum. Ahh ahh..! Böyle dutumlardan nefret ediyorum. Herhalde bir ara hatırlarım. Aslında bir yandan erken kalkmam iyi oldu. Hazırlanmam için fazladan sürem olmuş oldu. Ayrıca dün akşam giyeceklerimi ve çamtamı da hazırlamamışım. Tühh..! Hemen dolabımın yanına gittim. Kapağı açtım. Kapağı açtım açmasına da ne giyeceğim ki. Çok da abartmak istemiyorum. Sonuçta bizim kızların çağırdığı bilinmiyor. Yoksa biliniyor mu?? Dolabımı biraz karıştırdım. Yine basit giyindim. Siyah bir atlet , üstüne kırmızı siyahlı kareli önden bağlamalı kısa bir gömlek ve siyah kot pantolon giydim. Vee basit bir spor ayakkabı giydim. Dalgalı olan saçlarımla yandan hafif salaş bir örgü yaptım. Erken kalkmamdan yararlanarak güzel bir kahvaltı yaptım. Dişlerimi fırçaladıktan sonra ders programımı yaptım. Süre ne kadar da çabuk geçmiş. Okula vardığımda yine Sema "Günaydınn!" diye bağırarak üzerime doğru koşmaya başladı. Bu kadar mutlu bağırıp koştuğuna göre yine Yusufçuğunu görmüş olmalı. Sıraya geçtik. Daha nedenini bike tam soramadan acayip yüksek heycanla anlatmaya başladı. Anlatmada önce bir banka geçtik ve oturur oturmaz anlatmaya başladı bile. Yani o uuzzuuuunnn hikayenin sonucu ise Yusufun Semaya göz kırpmasıymış. Bu olay Sema için büyük , büyük ,çok büyük bir gelişme.. :) Hele şükür sınıfa girebildik. Yine ders fln. Aynı yani. Biz yani Duygu ve ben öğlen olacak buluşma olayınu her ne kadar takmasak da Dilek ve Sema tam tersineydi. İkisinin de henüz dersi adam akıllı dinlediklerine hemfikir olamadım. Sonunda öğle zili çaldı. En başta Sema ve Dilek olmak üzere herkes derin bir "ohh" çekti. Dilek ve Sema bir yandam merdivenleri iniyor , bir yandan yürüyor,bir yandan da saçlarını başlarını düzeltiyorlardı. Söz konusu sevdikleri kişi olunca bir yetenekli oluyolar anlatılamaz Valla.. :) Semanın sayesinde çabucak mekanımıza gittik. Henüz onlardan bir iz yok. Biz kızlarla siparişlerimizi verdik. Tam yemeklerimizi alıp üst kata çıkarken onların da mekana doğru geldiklerini gördük. biz kızlarla bir heyecan yukarı fırladık, yerimize oturduk, üstümüzü başımızı düzelttik. ve hiç bir şeyden haberimiz yokçasına yemeklerimizi yemeğe başladık. Aman Tanrım , işte geliyorlar. ilk olarak cenk geldi ve hemen arkasından Cenk geldi. bizim yanımızdaki masaya oturdular. Gökhan sanki hiç bir şey yokmuş gibi geldi ve yerine oturdu. gerçi doğru onu ilgilendiren bir şey yok bu buluşmada. maalesef Burak gelmemişti. daha sonra Berk ve Yusuf geldi. Berk benim arkamdaki sandalyeye oturdu. yemek boyu arka arkaya oturduk yani. bizim kızlarda durur mu?? hemen sessizce ooo lamaya başladılar. ne olmuş arka arakaya oturmuşsak. Yusuf'un gelişi uzun sürmedi. gelir gelmez Semayı gördü ve birkaç saniye donup kaldı. sonrada heyecandan kaçmaya başladı. Berk Yusuf'a her ne kadar "gel" diye ısrar da etse işe yaramadı. Cenk ve Gökhanla biraz konuşup muhabbet etmiştik. Berk gelince konuşma bitti. bizimle konuşma fırso neatını kaçırdı artık. ama bizim kızlarla konuşmamız orda bitmez. biz kızlarla çaktırmadan sessizce konuşuyoduk. MaşaAllah Berk,Cenk ve Gökhan tabaklarını tamamen doldurmuşlar. o nedenle de biz onlardan önce bitirdik yemeğimizi. Ben;

"-hadi kızlar artık kalkalım. Zaten yemeklerde bitti." Sema suratı asık bir şekilde;

"-oooffff aynen yaa. zaten yusufta kaçtıı." dilek semaya bakarak;

"-ayyy kızım yaa. burak bey içeri girmeye bile zahmet etmedi. en azından seninki seni görüpte kaçtı.buna şükret. herkes burak kadar salak olamıyor.." ded,. duygu da lafa girdi;

"-kızlar acaba bugün burdan çıkmış olur muyuz?? ;) " dedi. Berk ve arkadaşları duysun diye sessiz konuşmayı bırakarak;

"-peki o zman hadi gidelim." dedim. sanırım işe de yaradı. berk ve arkadaşlarına yani arkama hiç bakmadan meanımızdan knkklarımla çıktım. mekandan çıkar çıkmaz sema hemen yanıma geldi ve koluma girip;