Dear, Runaway Groom.

Kabanata 9

Kabanata 9

"Faster, woman!" Hinampas niya ang kamay niya sa lamesa habang ako ay kanda paso-paso na sa init ng sabaw na dinadala ko para sa pagkain niya. Lalagyan ko na lang ito ng ointment mamaya.

Agad niyang niluwa ang kinain niya. What? I followed the recipe very carefully! Dapat ay masarap yan!

"It's fuckin' hot! Wala man lang bang pagkain na hindi ako mapapaso?"

"V-vance, it's fresh from boiling. Talagang mainit siya.." Tinignan niya ako ng matalas kaya naman sobra ang nginig ko sa takot.

Isang linggo na ako dito sa unit ni Vance sa Paris. Bawat mali ko ay ang gitna ng hita ko ang pinaparusahan niya sa loob ng kwarto niya. Habang ginagawa niya pa iyon ay papaungulin niya pa ako ng malakas at sinasapak kapag hindi niya gusto ang klase ng ungol ko. I wanted to escape, pero nakapasok na ako sa impyernong walang labasan. Hinaplos ko naman ang braso kong puro pasa at paso habang nagbibihis si Vance sa harapan ko.

"S-saan ka pupunta? Hindi mo ba uubusin to?" Alanganing tanong ko. Agad siyang lumapit at inipit at pisngi ko gamit ang mga daliri niya kaya naman ngiwi na lang ang nagawa ko sa sakit.

"Wala kang karapatang magtanong. Ayoko dito kaya aalis ako! Tumahimik ka kung ayaw mong madagdagan yang bukol mo sa ulo." Aniya, "Wala na ngang kwenta, pakielamera pa."

Iiyak mo na lang ang lahat kung hindi mo kayang labanan ang sakit sa kahit anong paraang gawin mo. Hindi pwedeng magpaawa ka sa harapan ni Vance Kavanaugh dahil mas lalo ka lang niyang lalaitin at kakawawain. He's a demon I still fall in love with. A demon that I still see as an angel in disguise. He is a heartless bastard who is still in my heart and soul, carved forever. Love is really a miserable and horrendous thing. It makes you a deaf, a blind, a mute, or even dead. I already thought that I am a living dead.

Yung mapapamura ka na lang sa sobra mong pagmamahal sa taong demonyo at kung turing ka ay parang alipin. Mapapasabunot ka na lang sa pagiisip, bakit ko nga ba mahal ang isang Vance Kavanaugh? Pilit kong kinukumbinsi ang sarili ko na mawawala din ito at sakanya din babalik ang mga nararanasan kong pasakit ngayon. Pero alam ko sa sarili ko na lunod na ako, hindi na kayang isalba.

Wala akong magawa kundi ang panoorin ang pinakamamahal kong umalis ng pinto at binalaan pa akong wag bumalik sa unit ko. Dahil kapag sinuway ko ang utos niya, impyerno ang punta ko.

Suminghot ako at nagbuntong hininga habang mababaw na hinahaplos ang mga paso at pasa pati ang mga bukol at sugat sa aking katawan na alam kong hindi na kaya ng ointment lang. Napansin ko pa ang malaking pasa ko sa taas ng tuhod gawa ng pagtadyak saakin noong nakaraang gabi dahil umarte pa ako habang hinuhubaran niya. Napaiyak na lang ako habang dumadaing sa sakit ng katawan at sa gitna ng hita ko.

"Kaya mo to, Penelope." Pikit-mata kong sambit habang hinahayaan ang miserableng mga luha na lumalandas sa aking pisnging impis na impis na. Isang linggo na rin akong hindi nakakakain ng maayos dahil kung kakain ako ay pinagbabawalan ako ni Vance o di kaya ang walang natitirang pagkain. Laking pasasalamat ko na wala pang bawas ang ulam kanina na lumamig na dahil sa aircon.

Hagulhol habang ngumunguya ang ginagawa ko habang kumakain. Eto ang ayaw ko kapag mag-isa, ang maalala ang mga ginagawa saakin ni Vance at ang mga bagay na sana ay ginagawa ko ngayon sa karaniwan kong buhay. Naisip ko din kung tatanggapin pa ba ako sa industriya dahil sa mga nangyari.

Marami na rin kasi ang nangyari sa isang linggo. Bagama't hindi ko na nakakausap si Sunniane o Adam dahil bawal ang telepono or any gadgets, nakakapanood pa din ako sa tv na ginagawa ko buong araw kapag wala si Vance. Kaya naman binuksan ko ang tv galing sa remote na tinago ko sa loob ng pillow case sa sofa para hindi pagdiskitahan ni Vance at sumalubong saakin ang mukha ni Sunniane na naka-Sunnies at naka-halter crop top habang pinagkakaguluhan ng mga reporters sa NAIA.

"I'm going back to Paris, that's all. What's the big deal of me riding in a plane? I'm done." Ayun lang ang sinabi niya pero rumagasa ang kaba ko sa dibdib. Hindi pwedeng makita niyang ako na ganito ang lagay ko. Pero hindi ko alam kung paano ko tatakpan lahat to kung ang lahat ng gamit ko ay nasa unit ko at ang mga damit na ginagamit ko ay puro shirts at briefs lang ni Vance . Kahit konting make up kit ay wala kaya walang concealer na magcocover up sa mga pasa at sugat ko.

Lakad parito't paroon ang ginawa ko sa buong limampung minuto, habang rumaragasa ang kaba sa aking dibdib.

What the fuck.

I don't even have my phone with me! Damn! Kaya siguro babalik dito sa Paris si Sunniane! Kailangan kong umalis dito! Fuck!

Dali-dali kong binuksan ang pinto at laking gulat ko na nakabukas iyon at hindi na ata na-lock ni Vance mula sa labas. Usually kasi ay kinakandado niya ako sa loob ng unit kaya imposible akong makalabas. Tinry kong tumakas sa bintana pero bubog lang sa paa ang inabot ko dahil sa pagiging maparaan ni Vance. Damn that ingenious bastard.

Taranta kong binuksan ang unit ko na hindi ko na lock nung isang linggo. Nakita ko sa coffee table ang phone kong ring ng ring sa pangalan ni Sunniane!

"Sun!"

(Why the hell are you not answering your phone for a week?! I thought your dead!)

"I-I'm sorry, you just don't know how it feels like to be broken.." I lied to my bestfriend again. Hindi ko kailanman naging gawain ang pagsisinungaling kahit gasgas na yun sa aking mundong ginagalawan. And Sunniane knows better.

(Liar, Penny. Don't lie. I'll be there in a second.) then she ended the call. Napasabunot na lang ako sa sobrang pagiisip. Hindi na ako magugulat kung magkakabrain damage ako!

Napalunod na lang ako sa malambot na kulay abong carpet at humagulhol. Bakit ba kasi to nangyayari saakin? Bakit ba nagmahal ako ng maling tao? Bakit ba ako nagmahal ng isang Vance Kavanaugh? This bullshit is giving me the best ache!

"Penelope! Oh my God!" Tili ni Sunniane habang tumatakbo papalapit saakin na nagaalala, "What happened to you?! Bakit... Bakit ganyan ang itsura mo? It's like you've been in hell!"

"Yes, I've been in hell. I'm still in hell, Sun."

Dear Runaway Groom,

Does anyone told you about heaven? I gave it to you a long time ago. Why did you replied hell?

- Penelope

•••
Hi! Just want to share this, nakakatouch kasi talaga kapag mismong parents mo na ang nageencourage sayo na magsulat pa. I almost cried! Hahahaha! Hope you enjoyed! Vote and Comment :)