Dear, Runaway Groom.

Kabanata 24

Please help me share this story! I'm having plot and time crisis. Sucks to be a highschooler. I apologize for the chapter delays.

Kabanata 24

"Ano ba naman ikaw, Penelope! Ang kalat-kalat ng kwarto mo! Bakit naglalabasan ang mga gowns mo dito?" Reklamo ni Sunniane nang makapasok sa kwarto ko.

"Oh, you're here. Nasaan sila?"

"Nasa pool lang, nagsswimming kasama si Vance. Babawi daw ngayon kasi aalis mamaya. Where will he go naman? Dun sa Mavaniang kinulang ng turnilyo sa brain?" Aniya at nililigpit ang nagkalat kong gowns. Tinaas ko ang gown ma suot ko para mapakita ang heels na suot ko at tinignan ito sa salamin, "And where do you think you're going?"

"Vance and I will be having a dinner tonight. Kakain lang naman kami, don't exagerate things."

"Are you really telling me that? Don't exagerate pero ikaw kung makahukay ng gowns mo dito akala mo babalik sa JS Prom. I smell something fishy, ah. Remember, andyan pa si Mavania, nangangailangan ng turnilyo." Humalakhak kaming dalawa sa lait ni Sunniane kay Mavania. Though I really think that Mavania has psychological problems.

Napatigil si Sunniane sa kanyang ginagawa at hinarap ako, kinabahan ako kaya naman humarap din ako sakanya, "If he asks for a second chance, would you accept it?"

Nagbuntong hininga ako, "Mavania owns him, Sun. Wala na tayong magagawa doon."

"But he can do something, right?" Nagbikit-balikat na lamang ako at nagpatuloy sa pagsusukat.

Nang kinagabihan ay nagmovie marathon pa ang mag-aama hanggang sa nagpapaalam na si Vance. Nasa kwarto ako ngunit dinig ko pa din ang paguusap nila.

"Daddy, do you know that tito Leau always tells mama to go get some boyfriend? I asked Lennox what it is and he answered me that boyfriends are our enemies." Madaldal na kwento ni Zienne sa ama.

"That's right. Only daddy and Lennox should be the only boys on mama's side, mm'kay Princess?" Uminit ang pisngi ko sa sagot ni Vance. What the hell?

I shook my head and went downstairs. Dahan-dahan pa ang pagbaba ko dahil sa takot kong mahulog bagama't 4 inches na heels ang suot ko ngayon. Blame Sunniane and her flirty tactics. And blame me for giving in.

Nadatnan ko si Zienne na pumapalakak at si Lennox kasama ang kanyang ama na matamang nakatingin sa gawi ko.

"Shall we go?" Alam ng mga bata na aalis kaming dalawa ng ama nila. Hindi ko naman sila nakitaan ng pagtutol at sila pa ang tumulak saamin paalis.

Tahimik ang kotse ni Vance habang biyahe. I really don't where are we going. Maybe at a posh restaurant?

"Where do you want to eat?" Aniya

"What? You mean wala ka man lang naisipan na puntahan?" He is hopeless. Napa-facepalm na lang ako, plano siya ng plano pero hindi naman pala alam ang gagawin.

"Well... I thought it's okay if you'll be the dominant one tonight and you'll decide on almost everything." Humigpit ang hawak niya sa manibela at ginulo ang buhok. Ngunit sa kanyang pag-gulo ay lalo pa atang nakaka-attract ang blonde niyang buhok na umaalon. Oh my, thank God for letting his hair passed on onto his kids. Buti na lang.

Tumahimik na lamang ako pagkatapos sabihin kung saan ko gusto kumain. Vance is Vance, I can say. Wala siyang surprise bone sa katawan.

"Um... You.. Uhh... You look beautiful." He cleared his throat and I noticed the acceleration of our speed. Uminit ang pisngi ko at pinagmasdan ang suot ko. Simple lang naman itong itim na off-shoulder tapered dress pero I'm feeling really beautiful. Thanks to Vance..

Napadila ako sa aking labi nang maamoy ko ang pasta pagkapasok namin sa isang 5-star italian restaurant. I miss pesto. These days I can't even have a single bite, puro pizza dahil sa mga anak ko. I should limit pizza more.

Malagkit ang tingin ng waitress at valet sa aaming dalawa, as well as other people. Hindi naman kasi kapagkakailang nagsama nanaman sa isang tapakan sina Penelope Prescott at Vance Kavanaugh. That surely will be a big and noisy issue.

"Don't mind them. You're here for me, not for them." Bulong ni Vance. Nanindig ang balahibo ko sa paghaplos niya sa aking balakang. See-through kasi ang likod kaya ramdam na ramdam ko ang malaki niyang kamay, "Please sit."

Inoffer niya ako ng upuan at tinulak iyon ng marahan nang makaupo ako. I don't know when since he started being a gentleman.

"I'll just take a pesto." Sagot ko sa pagtatanong ng waiter.

"Pesto for my lady and special-made Parmigiana for me, any parmigiana will do. Serve your best." Malamig na ano ni Vance sa waiter. Inulit ng waiter ang order at nagdagdag pa kami ng beverage na red wine. Umalis ang waiter at naramdaman ko nanaman ang mabibigat na titig niya.

"When are you seriously gonna stop staring? I'm starting to get annoyed." Puna ko.

"You really are Zienne's mom. I'm happy that's a fact." Halakhak niya. Tumingin siya sa paligid at mas na depina ang kanyang panga na nakaigting pa. Does he know I'm attracted to strong-accented jaws?

"I wish Lennox will have the same jaws as yours."

"Of course he'll have one. He's my kid." Kuminang ang kanyang mata habang nakatitig saakin. Oo nga naman, Penelope.

Sa mga taon na nagsama kami ay hindi pa kami nakakapagusap ng ganito ka-casual ngunit komportable sa pakiramdam. Kumbaga parang nakikipagusap lang ako sa isang taong matagal ko nang kilala.

"I wish we can still be friends after all." Nawala ang lawak ng ngiti niya sa huli kong joke dahil sa sinabi ko.

"Friends?"

"Yes, friends. Ayoko namang magkasamaan tayo ng loob at baka makita pa nila Lennox. That'll be a bad sight for them. Let's be civil." Wika ko. Uminom siya ng tubig at sinuklay ang medyo mahaba na niyang buhok na medyo kulot.

"I wasn't expecting that. And I didn't wished for this despite of everything I've done." Kuminang ang kanyang mata habang nakatitig saakin, "Oh God, Penelope! Don't do this to me!"

Pasalamat ako na konti lamang ang tao sa gawi namin pero pansin ko pa din ang panaka-naka nilang tingin saamin.

"Keep your voice down, Vance. We're having a dinner."

"What the?! And then you're telling me to keep my voice down? What the hell, Penelope?!" Now he's making a scene. Napahilamos ako sa mukha sa sobrang childish niya.

Nginitian ko ng kimi ang mga taong nakuhaan ng atensyon namin at pinaupo si Vance dahil napatayo siya sa kakasigaw. Sakto namang lumapit ang waiter saamin at ni-serve ang pagkain namin. Frustration is drawn on Vance's face.

Sadly, I can't take it off. It's the truth I'm telling.