Sevgili Okuruma...
Öncelikle Vasiyetname'yi yazmaya başladığım ilk günden itibaren beni bir an olsun yalnız bırakmayan tüm seven ve okurlarıma teşekkürü bir borç biliyor ve bir hatırlatmada bulunmak istiyorum. Vasiyetname; gerçek bir olaydan esinlenerek yazılmış olup yaşanan olayların kurguya dökülmüş halidir. Kişi, kurum, kuruluş ve mekânlar tarafımca değiştirilmiştir. Yine de sizlere bu hikâyenin baş kahramanı Rüya'nın birebir gerçek hikâyesini anlatmak istiyorum kısaca...
Rüya, evli iki çocuk annesi bir kadındı ve tanıdığım bir arkadaşımdı. İkinci çocuğunu dünyaya getirmesinin üzerinden sadece dokuz ay geçmişti. Şiddetli bel ağrıları çekiyor, yürüyemiyordu. Aslında bu ağrılar baş göstereli epey zaman olmuştu. En sonunda bunun bel fıtığı olabileceğini, tedavi olması gerektiğini aksi taktirde yataktan kalkamayacak hale geleceğini söyleyerek ikna ettik onu hastaneye gitmeye. Gitti Rüya ve yapılan tetkikler sonucu dördüncü evre pankreas kanseri teşhisi konuldu. Ancak o kadar geç kalınmıştı ki doktorlar en fazla bir hafta on gün dayanabileceğini, ona hasta olduğunun bile söylenmesine gerek olmadığını söyledi. Bel fıtığı tedavisi için hastaneye yatırıldığını sanıyordu Rüya. Son kez aldı bebeğini kucağına, evlatlarını öpüp kokladı. Bir haftanın sonunda bir daha uyanmamak üzere uyudu Rüya...
Dermansız bir derdin pençesine düştüğünden habersiz olarak göçüp gitti bu dünyadan...
Öylece, sessiz sedasız gitti...
Aradan uzun yıllar geçti. Ben büyüdüm, Rüya'nın çocukları da benim çocuklarım da büyüdü. Geçen bu süre zarfında birçok tanıdığımı ve akrabamı kanserden kaybettim. Hepsinin ortak bir noktası vardı. Geç kalınmış teşhis...
Lütfen vücudunuzun sesini dinleyin. Eğer bir gariplik varsa o size çığlık atıyor ve erken teşhis için uyarı veriyor. Belki dedim; bu kitabı yazarsam, insanları erken teşhis için uyarabilirim. Bir nebze de olsun katkı da bulunabilirim. Başka çocuklar annesiz, babasız kalmasın diye...
Tüm sevdiklerinizle birlikte nefes aldığınız upuzun yıllarda yaşamanız ve yaşlanmanız dileğiyle
Büşra Çivicioğlu
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Vasiyetname ( Pandemi boyunca yeniden yayında)
Fiction généraleÖleceğiniz günü öğrenseniz ne yapardınız? Ne kadar gününüz kaldığını ,kalbinizin kaç kere daha atabileceğini ortalama alacağınız nefes sayısını... Ben öğrenmiştim kaç günüm kaldığını Kaç nefesim olduğunu Şimdi geriye kalan tek şey elimdeki kalp kırı...
