၈ႏွစ္ခန႔္ၾကာၿပီးေနာက္....
သြင္ နိုးလာေတာ့အရာအားလုံးကေမွာင္မိုက္ေနကာ ေအး
စိမ့္စိမ့္ေနရာတစ္ခုကိုသူေရာက္ရွိေနသည္။ရင္ထဲတြင္ေလးလံေနကာ အသက္ရႉပင္မဝေတာ့ေခ်။အရာအားလုံးကေမွာင္မိုက္ေနၿပီး သူ႕ရင္ကိုတစ္ခုခုကဆြဲညစ္ထားသလိုျဖစ္ေနကာ သြင္အသက္ရႉေတြျမန္ဆန္လာသည္။
"သမီးေလး"
"သြင္"
"ကိုယ္က ဓနရွင္"
"ေမေမတို႔႐ြာျပန္ၾကမယ္"
"ကိုယ့္ကို ကိုကိုလို႔ေခၚ"
"သမီးေလးအိပ္ခ်င္အိပ္ေလ ေရာက္ရင္ေမေမနိုးမယ္"
"အားးး ဝုန္း"
ဟင့္အင္း မဟုတ္ဘူး မဟုတ္ဘူး။ေမေမ မဟုတ္ဘူး။
"ေမေမ့"
သြင္ အာေခါင္ျခစ္ကာေအာ္လိုက္ၿပီး အိပ္ယာကထထိုင္လိုက္မိသည္။လက္မွာေရာတစ္ကိုယ္လုံးေခြၽးေစးေတြကပ္ၿငိေန၏။သြင္ အသက္ကိုခပ္ျပင္းျပင္းရႉေနမိသည္။သူအိမ္မက္မက္ေနတာ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေတြက ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တာေတြကို သြင္ အိမ္မက္အျဖစ္ျမင္မက္ေနတုန္းပင္။
အဲ့တုန္းက။အဲ့တုန္းက ေမေမကသြင့္ကိုတင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ဖက္ထားေပးခဲ့တာ။သြင္ကေမေမ့ကာကြယ္ေပးမႈေၾကာင့္ ဘာမွႀကီးႀကီးမားမားမထိခိုက္ခဲ့ေပမဲ့ ေမေမ့ေခါင္းမွာေတာ့ေသြးေတြကယိုစီးလာကာမ်က္ႏွာတစ္မျပင္လုံးျမင္ရက္ပင္မရွိေပ။သြင္အလန႔္တၾကားနိုးလာၿပီးေမေမ့ကိုၾကည့္မိေတာ့ ေမေမကသတိပင္မရွိေတာ့ေခ်။မၾကာလိုက္ ေဆး႐ုံကကားေရာက္လာၿပီးလူနာကိုကယ္ထုတ္ေပးလာၾကသည္။မႉခင္းျဖစ္တဲ့ေနရာကိုရဲေတြေရာက္လာၾက၏။
သြင္ကေတာ့ ေမေမ့ကိုသယ္သြားၾကတဲ့လူနာတင္ယာဥ္ေပၚလိုက္ပါသြားၿပီး ေမေမ့အေျခအေနကိုေစာင့္ခဲ့ၾကေပမဲ့ ေမေမဟာ ကားေပၚမွာတင္အသက္ထြက္ခဲ့ၿပီး။တကယ္လို႔သူတို႔သာအဲ့ေန႕က ႐ြာမျပန္ျဖစ္ခဲ့ဘူးဆိုရင္ ေမေမ့ကိုေနာက္ဆုံးအႀကိမ္ျမင္ေတြ႕ရတာမွန္းသာသိခဲ့ရင္ သြင္ မအိပ္ျဖစ္ပဲေမေမ့ကိုစကားေတြတတြတ္တြတ္ထိုင္ေျပာေနမိမွာအမွန္ပါပဲ။
YOU ARE READING
𝐌𝐲 𝐛𝐚𝐝 𝐛𝐨𝐲𝐟𝐫𝐢𝐞𝐧𝐝 𝐢𝐬 "𝐁𝐨𝐬𝐬"(𝑪𝒐𝒎𝒑𝒍𝒆𝒕𝒆)
Romance"ချစ်ရဲ့လား သွင်" "မချစ်ဘူး လူဆိုးကောင်" ဓနရှင် + ညို့ပန်းသွင်(warning)
