Kus des doods

Hoofdstuk 27

Ik word wakker in een witte kamer. Mijn hoofd klopt verschrikkelijk, Ik knipper een paar keer om te wennen aan het licht en kijk op me heen. Het is een hele andere kamer dan in 13, veel simpeler. Ik zie aan het licht dat er een raam achter mijn bed zit en voor me zit een deur, verder heb ik een nog nachtkastje naast mijn bed staan. Hij doe me denken aan het kastje dat we vroeger thuis hadden staan, maar sinds ik bij Peeta woon heb ik hem nooit meer gezien. Peeta. Ineens herinner ik me weer waarom ik hier lig.

Er klopt iemand op de deur. "Binnen." Zeg ik met een schorre stem. Hoelang zal ik hier gelegen hebben. Maar ik heb geen tijd om erover na te denken, want de deur gaat open. Haymitch komt binnen. "Zo, ben je ook weer wakker?" Ik hoor de sarcasme in zijn stem. "Hoelang heb ik hier gelegen?" Vraag ik, zijn vraag negerend.
"13 dagen, nadat jij buiten bewustzijn was hebben we je zo snel mogelijk hierheen gebracht. Ze hebben je zo lang mogelijk in slaap proberen te houden, zodat je lichaam in alle rust zich kon herstellen." Hij kijkt me bezorgt aan, als hij mijn vragende blik ziet gaat hij weer verder. "Je hebt een zware hersenschudding en allerlei kneuzingen."
"Hielden ze me in slaap voor een paar kneuzingen?"
"Ze waren bang dat je interne bloedingen zou krijgen, daarom moest je zo lang mogelijk stil liggen."
"En Peeta?"
"Hij is oké. Katniss hij heeft enorm veel spijt van wat hij heeft gedaan. Ik heb hem net laten weten dat je weer wakker bent, hij komt nu hierheen."
Ik knik probeer te ontspannen

Na 5 minuten word de deur opengeslagen. Ik duik in elkaar, mijn hoofd begint te kloppen door het harde geluid. Als ik weer een beetje ben bijgekomen open ik mijn ogen weer. "Peeta!" Ik voel tranen over mijn wangen lopen. Ik zie de spijt in zijn ogen. "Sorry, ik wilde niet..." Hij ziet dat het me niet interesseert en loopt voorzichtig naar me toe. "Jij kunt er niks aan doen Peeta.." Antwoord ik streng. Hij komt wat dichterbij staan drukt voorzichtig een kus op mijn voorhoofd.

"Zullen we proberen je naar huis te brengen?" Vraagt Peeta twijfelend.
"Je bent gister al ontslagen we hoefde alleen nog te wachten tot je wakker werd." Maakt Haymitch zijn verhaal af.
Ik knik. Haymitch loopt weg en komt een paar minuten later terug met een rolstoel. Peeta tilt me op en zet me er voorzichtig in. Ik lach naar hem. Ik zie hem zachtjes terug glimlachen. Haymitch houd de deur open en Peeta duwt me erdoor heen. En met zijn drieën gaan we op weg naar huis.