MUTSUZ

Kalbimin Anahtarı

Multimedya da Mutlu var.
Kapının çalmasıyla müdürün içeri girmesi bir oldu , evet bir de dolap dağıtıcaklardı bize. İlk duyduğumda o kadar çok sevinmiştim ki. Tam hayalimdeki lise tipi pileli etek gomlek kravat veee dolap. Evet size göre saçma olabilir ama bence güzell. Neyse hoca öğretmen masasının üstüne içi dolap numaraları yazılı kağıtların olduğu bi fanus koydu. Hepimiz numara sırasına göre gidip rastgele kağıt çektik. Bana 187 numaralı dolap çıktı. Sonra bir baktım benim dolabım aşşağıdaymış. Yani dolaptan bişey alabilmek için eğilmek gerekecek.Sinir oldum. Etekle sürekli nasıl eğilebilirdim ki. Benim gibi dolabı olanlar da itiraz etti ama yapabilecek hiçbir şeyimiz yoktu. İste o anda hiçbir şeyin filmlerdeki gibi olmadığını anladım .Daha sonra sayın müdürümüz
-Eğer diğer arkadaşlarınız da kabul ederlerse anahtarlarınızı teneffüste yanıma gelip değiştirebilirsiniz . dedi . kim benim kıytırık dolabımı isterdi ki . Ben mutsuz bir şekilde otururken Mutlu geldi.
- Esila. Evet çıkma teklifi ettiğinden bu yana ilk defa yüz yüze konuşuyorduk. Heyecandan geberebilirdim. Evet heyecanlanacak bi şey yoktu ama ne bileyim . alışkın değilim böyle şeylere ben.
- Efendim Mutlu .
- Eğer istersen dolaplarımızı değiştirebiliriz. Aslında hiç fena bi teklif değildi. Onun dolabı öyle güzel bi yerdeydi ki. Ve dolâbının yanında Hifa'nın dolabı vardı.Kabul etmemek aptallık olur du ama ben kabul edemezdim.
- Yok teşekkür ederim . Dedim imalı bir şekilde bakarak.
- Neden?
- Bunun karşılığında teklifini kabul etmemi falan istersin . Hiç gerek yok.Evet bunu da imalı bir şekilde söylemiş olabilirim. Ama ne yapayım elimde değil.
- Esila böyle bir şey isteyecek kadar şerefsiz birisi olduğumu düşünmüyorum.
- Şerefsiz biri olduğunu söylüyorsun yani . Ayrıca seni tanımadığım için yorum yapamıyorum.
- Ya Esila istemiyorum diyorum.
- Diyosunn. Peki tamam ama sonradan yüzüme vurup durursan kötü olur bak.
- Tamam söz .

Bi dahaki teneffüs müdür yardımcı nın yanına gidip anahtarlarımızı değiştirdik. Artık 195 numaralı anahtar elimdee.Azıcık sevinmiştim.Evet çook sevinmiştim.

- Mutlu.
- Efendim.
- Teşekkür ederim. Yani bunu yapmak zorunda değildin.
- Emin ol hiç önemli değil Esila. Keşke kalbinin anahtarını da alabilsem. Dedi, başını hafif öne eğip o öldürücü bakışlarıyla gözlerime baktı ve gitti.Ve Esila şok olur. Hiç bir şey söyleyemedim. HİÇBİR ŞEY. Bu da neydi böyle olduğum yerde kalakaldım. Esila kendine gel sen böyle sözler le tav edilecek bi kız değilsin.
Ama beni etkileyen şey sadece sözler değildi. Anlayamadığım şeyler hissediyorum. Korkuyorum..