My brother and his bandmates. -Dutch 5sos story-

19. Luke

We zijn 2 weken verder, Mackenzie is gisteren genezen verklaard.
Ze kan er helaas nog niet zo van genieten, ze moet nu herstellen.
"Kom maar, Calum komt morgen weer langs" zeg ik tegen Mackenzie, die Calum stevig vast houdt alsof hij haar knuffel is.
"Mack, je mag naar huis, ga ik in de rolstoel zitten" zeg ik terwijl ik op de rolstoel klop.
Ik probeer haar al een kwartier mee te trekken naar huis, maar ze werkt niet echt mee.
"Ga nou maar Mackie, ik kom morgen weer langs ik beloof het!" Zegt Calum die haar in de rolstoel probeert te duwen.
Ze geven elkaar nog een kus en dan gaat Mackenzie zitten.
"Tot morgen Cal" zeg ik tegen Calum, dan duw ik haar de ziekenhuiskamer uit.
"En nu lekker uitrusten he" zeg ik terwijl ik op haar arm klop.
"Ja" antwoordt ze zachtjes.
"Je bent bang dat het weer terug komt, he?"
Ze knikt.
"Alles komt goed, voor je het weet rennen we weer gillend van plezier door het huis, i promise" antwoord ik geruststellend.
"You think so?" Vraagt ze.
"ja joh" antwoord ik alsof het niks is.

Als we in de lift staan, begint ze opeens te lachen.
"What's so funny?" Vraag ik met een zenuwachtig lachje.
"Je hebt je vanochtend heel erg gehaast he?"
"Ja hoezo?" Antwoord ik verbaasd.
Ze wijst naar de plek waar mijn geslachtsdeel zit.
Ik kijk omlaag en zie dat ik mijn broek verkeerd om heb.
"Jesus, dit moet ook mij weer overkomen he" mompel ik terwijl ik mijn broek omlaag trek.
"Luke! Niet hier!" Sist Mackenzie geschrokken.
"Ah joh, we zijn er nog lang n-"
Dan gaan de liftdeuren open.
Een zuster begint keihard te gillen.
Snel hijs ik mijn broek op en ren ik met Mackenzie de lift uit.
"Shit shit shit!" Roep ik lachend.
Ik ren met haar in de rolstoel het ziekenhuis uit, opweg naar Jack, die ergens geparkeerd staat.
Als ik de auto eindelijk heb gevonden, gooi ik snel Mackenzie's koffer in de achterbak en help ik haar instappen.
"Wat is er gebeurd?" Vraagt hij lachend.
"Niks, nou rijden!" Antwoord ik gehaast.
Jack grinnikt en trapt op het gaspedaal.
"Luke?" Vraagt Mackenzie, die naast me zit, dan.
"Ja?"
"Kunnen we als ik genezen ben een keer naar het buitenland? Naar een land met een strand bevoorbeeld" vraagt ze dan.
"Dat moeten we aan mama en papa vragen, maar misschien kunnen we door Europa trekken als je genezen bent. In de zomervakantie bijvoorbeeld" stel ik voor.
"Met de jongens?"
"Ja natuurlijk!" Antwoord ik lachend.
"En ik dan?" Vraagt Jack met een pruillip.
"Jij blijft gezellig in Australië" antwoord ik.
"Lekker gezellig hoor" mompelt hij.
Ik begin te spelen met mijn lipring, terwijl Mackenzie met Calum sms't.
"We zijn errrrrrrrr!" Roept Jack die op de rem trapt.
Met een schok komen we tot stilstand.
Ik spring uit de auto en open de kofferbak.
Snel haal ik Mackenzie's koffer eruit en dan help ik haar uitstappen.
Met z'n drieën lopen we naar binnen.
Gelijk geven mijn moeder en vader haar een knuffel.
"Ik wil graag naar bed" zegt ze terwijl ze haar muts iets verder over haar hoofd heen trekt.
"We snappen het, ga maar gauw. Luke, help jij even?" Vraagt mijn moeder aan me.
"Ja hoor mama" antwoord ik braaf.
Ik sla mijn arm onder haar oksel en mijn andere arm onder haar knieholtes.
"Let's go" zeg ik met een Mario stemmetje.
"Luke, ik kan zelf wel lopen!" Zegt ze lachend.
"Dat duurt langer" zeg ik terwijl ik met haar naar boven loop.