You Don't Know Me ✴1✴

6 ✴Broers✴

P.O.V. Stefan

Ik kom terug thuis en stap naar de woonkamer.

Ik zie Damon in de zetel zitten drinkend uit een fles Schotse Whiskey en pak het uit zijn handen.

"Voorwat was dat nu nodig" zei Damon terwijl hij zijn handen in de lucht doet en doet alsof hij niets verkeerd heeft gedaan.

"Je kunt niet zomaar mensen aanvallen" zei ik kwaad kijkend tegen Damon. "Waarom niet, het zijn toch maar nutteloze wezens... Jij gaf ook niets om hen." zei Damon terwijl hij me aankeek met een lichte grijns en een opgetrokken wenkbrauwen.

"Je beseft toch dat wat je doet verkeerd is?" vroeg ik aan hem. "Een beetje agressief zijn kan toch geen kwaad, de originelen zijn weg dus-" zei Damon, maar ik kapte hem af "De originelen gaan terugkomen... Dus als ze terugkomen gebruik je die agressie tegen hen en niet tegen onschuldige mensen..." zei ik terwijl ik stressvol met mijn handen door mijn haren ga.

"Je was vele leuker toen je niet met Elena omging..." zei Damon terwijl hij de fles Whiskey terug uit mijn handen pakt en er van drinkt.

"Je was vele leuker als niet-alcholieker..." zei ik met een brede glimlach. "Heel leuk hoor" zei Damon met een nonchalante glimlach.

"Ga je nu stoppen met onschuldige mensen aan te vallen?" vroeg ik met een opgetrokken wenkbrauw. Damon nam een laatste slok van de fles en zei "Oooh goed dan, alleen omdat we broers zijn". Damon gooide de lege fles in de open haard die brandde en ging weg uit de woonkamer.

Ik ging zitten in de zetel en keek naar de fles die brandde in het vuur.

Sinds dat Elena voor mij heeft gekozen in plaats van hem is hij verandert, heel erg zelfs...

Ik wou dat het anders kon ik had nooit gedacht dat Damon zo zou worden. Hij is zijn menselijkheid verloren, maar wie weet komt dat wel terug...

Was er maar een manier om hem te helpen...

Ik kom uit mijn gedachte en Damon zei "Ik ga weg hè". "Is goed" zei ik terug terwijl ik terug nadacht over een oplossing...