My cousin's bestfriend [VOLTOOID]

✝nummer 29.

Lees please a/n :)

CORNELIA POV

Op sommige momenten doen we iets wat we leuk vinden, al weten we dat het slecht is. Je bent te egoïstisch om te stoppen, al weet je dat het niet goed is. Ook ik was te egoïstisch om te stoppen. Maar ik was niet de enige. Ook Rush hoorde daarbij.

Zijn lippen smaakten naar pepermunt, gemengd met nog iets. Iets wat ik niet kende. Iets wat ik uren zou kunnen proeven, zonder er genoeg van te krijgen. Ik omhelsde zijn nek en zijn handen bevonden zich al op mijn wangen. We zoenden elkaar alsof onze lippen lucht waren en wij naar lucht hapten, doordat we geen adem kregen.

Rush kon geweldig zoenen. Die twee minuten duurden als uren en ik hoopte dat het dagen werden.

Al was dit de tweede keer dat we zoenden, was deze zoen echter. Reëler. Zo voelde het. Zo voelde ik me. Ik voelde me sterk, alsof ik de wereld aankon. De adrenaline groeide en groeide. Als het kon, zou ik het eeuwig laten duren.

Hijgend lieten we elkaar los. De afstand tussen onze neuzen kon je misschien nauwelijks beschrijven in milimeters. Ik wist niet wat ik moest zeggen of wat er van mij verwacht werd.

Stark likte zijn lippen af, draaide zijn hoofd en legde zijn handen op het stuur.

Ik wist niet hoe ik me tegenover hem moest gedragen. Hij zei niks, dus ik verwachtte ook niet dat ik nog wat moest zeggen. Hij zoekt het maar uit.

Onze reis verliep in stilte. Ik probeerde een gesprek te beginnen, maar het had weinig zin, aangezien hij alleen kortaf antwoordde.

***

Om 11:00 uur 's avonds precies, kwamen we aan in Portland. Rush reserveerde een kamer in hotel en in stilte liepen we naar onze overnachtingsplaats. Na een snelle douche te nemen, ging ik in bed liggen, waarna Rush een paar minuten later naast me kwam liggen. 

In stilte vielen we in slaap.

***

RUSH POV

Om half 9 's ochtends ging mijn telefoon. Ik wou niet dat Cornelia wakkerwerd, dus ik nam hem mee naar de woonkamer.

'Stark,' zei ik met een slapende stem.

'Hallo Rush, John Howard hier, je bent me vast nog niet vergeten,' ik werd direct wakker toen ik hoorde dat de stiefvader van Cornelia belde.

'Gast, wat moet je? Wat snap je er niet aan dat Cornelia niets met je te maken wil hebben?'

Ik hoorde gelach aan de andere kant van de lijn.

'Dat maakt mij opzich vrij weinig uit, aangezien ik na de dood van haar moeder haar wettelijke verzorger ben,' zei hij.

Wat een klootzak.

'Dan heb je opzich wel een klein probleem,' grijnsde ik. 'Cornelia is niet meer in Los Angeles.'

'Is dat zo? In dat geval kan ik jullie wel persoonlijk opzoeken. Waar zijn jullie?'

Ik barstte in lachen uit.

'Denk je nou echt dat ik zo dom ben en het aan je ga vertellen?' snoof ik. 'Ik doe niets tegen de wil van Cor in.'

'Cor, zeg je?' klonk het door de telefoon. 'Ik zie dat jullie al uit de strangerzone zijn. Ik bel je morgenochtend weer. Dan kun je het Cornelia zelf vragen. Al wil ze het niet, ik denk dat je uit je verleden wel weet, dat ik mijn eigen methodes heb om jullie toch op te zoeken.'

Ik verbrak de verbinding. Ik wist dondersgoed tot wat Howard in staat was. Hij was de persoon die te maken had met de dood van mijn moeder. Al weet ik er zelf niets van, is het verhaal van de verlating van de wereld door mijn moeder mij verteld. Juist door John. De persoon die verantwoordelijk was voor die shit.

Ik maakte Cornelia wakker en een uur later zaten we al in de auto. 

Ik besloot het onderwerp, van die klootzak die haar stiefvader was, te starten.

'Cornelia?' vroeg ik voorzichtig.

'Ja?'

'Luister...' begon ik. 'Vanochtend kreeg ik een telefoontje van iemand die je een bezoekje wil brengen. Al ben ik er geen voorstander van, omdat ik weet tot wat diegene in staat is.'

Ik bleef even stil en Cornelia keek me vol verwachting aan.

'Diegene was John Howard.'

'Nee.'

'Wat?'

'Nee, dat hoeft niet.'

'Oke,' antwoordde ik. Ik vroeg me af hoe John hierop gaat reageren.

Het bleef een paar minuten stil.

'Rush?'

'Cornelia?'

'Uhm,' begon ze. 'Hoe lang ben je van plan, je weet wel, weg te blijven uit Los Angeles.'

'Zolang het nodig is om je veilig te houden van James, John en andere mensen.'

A/N: Ik heb dit hoofdstuk al sinds 3 dagen wel tien keer bewerkt. Ik had geen idee wat ik verder moest schrijven. Ik hoop dat jullie wel leuk vinden hoe het is afgelopen. :)

Daarbuiten heb ik twee dingen.

Het eerste is dat ik jullie nogmaals wil uitnodigen voor mijn andere twee boeken, die op mijn profiel staan ;)

Het tweede is, dat ik een tijdje geleden en paar mensen heb gehad die wouden dat ik een cover voor hen maakte. Dat wil ik graag doen! Dus heb je een cover nodig, stuur maar een pb! :D

Woorden: 750