My cousin's bestfriend [VOLTOOID]

✝nummer 28.2.

Let op: dit is gewoon hoofdstuk 28 nog een keer, voor wie 'm niet kon zien. Vanavond volgend hoofdstuk!

RUSH POV
Het was bijna negen uur, maar ik sliep al sinds een uur niet meer. Ik besloot Cornelia nog niet wakker te maken en ging roken. Ik deed het raam verder open en leunde met mijn rug tegen de vensterbank. Ik keek naar de slapende blondine, al wist ik dat ik dit niet moest doen. In mijn gedachtes verzonken, nam ik nog een trekje. Ik wist dat ik de waarheid ooit aan haar uit zou moeten leggen, maar daar is het nu nog te vroeg voor.

***
We zaten sinds een paar uur in de auto. We hadden snel onze spullen 's ochtends ingepakt en gingen zonder ontbijt om 10 uur weg. Cornelia sliep een uur of twee bij, waar ik stiekem jaloers op was. Er was geen woord gezegd. Een heerlijke stilte, tot deze werd verbroken door het meisje naast mij, dat eerst wat aan het tekenen was, tot we in de stad 'Sacramento' redden. Alsof er geen betere plaats was voor tekenen, dan een 18o km/u rijdende auto.
'Heb je goed geslapen?'
Wtf was dit voor vraag.
'Ja, heel goed. En jij?'
'Ja ook wel.' Het bleef even stil. Ik begon aardig honger te krijgen, dus besloot de eerste beste afslag naar de KFC te nemen.
'We gaan langs de KFC, wat wil je hebben?' vroeg ik beleefd, vond ikzelf.
'Het is half 1. We gaan nu ontbijten en jij wilt dat doen bij de KFC?' haar toon irriteerde me
'Uhm, misschien?'
'Stop de auto in de stad, geef me twintig dollar, tien minuten en ik ben terug.' Ho ho ho, wat?
'En jij denkt dat ik daarop vertrouw?'
'Ik ben hier uit vrije wil en als ik weg wou, zou ik weggaan bij de snackbar gisteren. Ik vertrouw erop dat jij mij niet kidnapt en mijn lijf in een bos achterlaat, dus geef me dat geld en zet me af in de stad. Ohja, ik heb geen kleding dus geef me twintig minuten en vijftig dollar zodat ik wat normaals kan kopen.'
Ik sloeg de bocht om en keerde me volgens de borden richting het centrum. Cornelia kreeg mijn portmonnee, waarop ze eerst natuurlijk protesteerde, en kwam precies twintig minuten later terug met vier tassen kleding, hangend om haar schouder, een tas van een bakker en twee starbucks flessen los in haar hand.
'Precies op tijd. Sinds wanneer hebben meisjes zo weinig tijd nodig om kleding te kopen?' ik stapte uit de auto en legde haar tassen achterin neer. Zij ging in de auto zitten met het eten en drinken. Nadat alle andere tassen achterin waren gelegd, ging ik weer in de auto zitten.
'Waar gaan we eigenlijk naartoe?' vroeg ze met croissant in haar mond. Wat hield ik van zoveel vragen.
'Ooit in Las Vegas geweest?' ze keek direct omhoog en stopte met kauwen.
'Wat? Oh my god! Awesome, wat gaan we daar doen?' 'Hahahah, just kidding, die zijn we allang voorbij, we gaan naar Seattle,' haar gezicht veranderde in een keer. Ze slikte haar eten door.
'Klootzak,' zei ze en draaide haar hoofd naar het zijraampje.
'Oh, vertel me iets dat ik niet weet.'
CORNELIA POV
Over het feit dat we naar Seattle gingen, was ik niet boos. Ik was er een keer eerder geweest en vond het geweldig. Het feit dat ik er helemaal met Rush naartoe ging, zorgde wel voor rillingen. Seattle was duizenden kilometers hiervandaan. Ik zal nog tientallen uren met hem in de auto moeten zitten, al wist ik niet of ik moest huilen of blij zijn.
'Rush, waarom gaan we naar Seattle?' zoals altijd kon ik het niet laten.
'Omdat ik daar heb gezorgd voor een verblijfplaats, ik daar zaken te regelen heb en omdat ik het een mooie stad vond.'
. Ik wilde gewoon naar huis. Mijn gewone leven eindelijk beginnen. Ik was klaar met mijn avonturen. We zijn naar Los Angeles verhuisd, zodat ik een NORMAAL leven kon leiden, zonder een idioot in mijn leven genaamd Rush Stark, die mij zo nodig op de eerste schooldag tegen de kluisjes aan moest duwen.
'Oke, ik hoef geen zaken te regelen in Seattle en misschien vind ik het geen mooie stad. Waarom moet ik mee? Laat me achter in Los Angeles,' antwoordde ik. 'Verdomme Cornelia. Luister nou een keer. Ik ben niet de enige die wordt gezocht door James en zijn club. Sinds een korte tijd hoor jij er ook bij.'
Ik balde mijn vuisten. 'Vertel me dan waarom ze ons zoeken. Waarom hebben ze mij nou meegenomen? Wat hebben ze tegen je? Wat the fuck is de bedoeling van...'
Ik werd onderbroken doordat ik zijn lippen op de mijne voelde.

A/n: woorden: 750
Kan iedereen m nu wel zien? :)