My cousin's bestfriend [VOLTOOID]

✝ nummer 9.

‘Come on, girl. Ik wacht voor je huis’

‘Het ziet er niet goed uit,’ zei ik verontrust in mijn telefoon, die zich momenteel tussen mijn wang en schouder bevond, omdat ik mijn beide handen nodig had om mijn  -eindelijk eigen – boeken in mijn tas te doen.

‘Daarom ben ik hier. Je hebt twee minuten. Ik wacht.’

‘Wacht, twee minuten? Ik red het nooit...’ Ik kon mijn zin niet afmaken, omdat ik hoorde dat er werd opgehangen. Maakt ze een grap ofzo?

Ik deed snel de rest van mijn boeken in de tas en rende de trap af naar beneden, waar ik helaas mijn oma zag. Ookal is het me gister gelukt om de zuigzoen te verbergen, was ik bang dat ik te veel riskeer als ik haar face-to-face tegenkom. Ik rende de keuken in en pakte twee rode appels, die in het mandje op de tafel stonden.

‘Goedemorgen oma,’ riep ik snel en liep richting de deur.

‘Goedemorgen schatje. En je ontbijt?’ Ik hoorde haar voetstappen, dus deed snel mijn schoenen aan en deed de deur alvast open.

‘Ik eet het wel op school. Ik moet even opschieten. Tot vanavond.’

‘Die jeugd heeft nergens tijd meer voor, tegenwoordig. Zelfs een stevig ontbijtje niet. Fijne dag en tot vanavond.’

Ik rende de trap voor het huis af en ging naar de voortuin, waar op het stukje beton de witte auto van mijn vriendin stond. Onderweg zag ik een man van 40, die hier een soort van tuinier is en al jaren bij mijn oma werkt.

‘Hallo Tom.’

‘Goedemorgen, mevrouwtje.’ Hij lachte sympathiek, waarop ik terug lachte. Ik ging snel in de auto zitten, waarop ik Jess met een knuffel begroette, waarna ik een appel haar richting opgooide.

‘Thanks.’

Gisteren gingen we naar haar toe en aten we ijs, wat volgens mij was om informatie uit mij te halen, wat er eigenlijk tussen Rush en mij plaatsvond. Nadat ik het had verteld kreeg ik 3 kussens op mijn hoofd, na mijn zogenaamde domme actie, waarbij ik Rush dichter bij mij liet komen dan 5 meter en het liet gebeuren, waar mijn nek het gevolg van is.

Toen ik alles uitlegde, heeft ze geen een keer iets gezegd, of me een blik gegeven die ik eigenlijk wel had verwacht. Het enige wat ze deed, was knikken en toen ik haar de situatie op het parkeerplaats had uitgelegd en ik bijna weer moest janken, gaf ze me een dikke knuffel.

‘Nou, laat je herinnering maar zien.’ Ik tilde mijn haar op en liet het donkerrode plekje zien.

‘Je haar is niet genoeg. Wacht even.’ Ze zocht wat in haar tas en pakte daar een mooi bloemensjaaltje uit, dat perfect bij mijn outfit paste en deed hem om mijn nek.

‘Voila. Perfecto. Niemand zou er uberhaupt aan denken, wat voor schat je daar verbergt.’

Behalve Rush. Jessica startte de auto en ik keek door het raam. De zomer in Los Angeles is prachtig.

‘Weet je nog, wat we gister hebben afgesproken?’ vroeg ze.

‘Geen Rush. Geen aanrakingen, gesprekken of oogcontact.’

‘Top. Wat als hij iets probeerde?’

‘Ik haal mijn menselijke schild voor me; jou dus.’

‘Exactly.’

‘Jess, het lijkt net of je je niks van hem aantrekt.’

‘Ik mag hem niet zo.’

‘Dat had ik door. Hebben jullie.. Je weet wel.. Het gedaan?’