Romance of a Cold DoReMi [UNDER MAJOR, MAJOR CONSTRUCTION]

Opus Twenty-Six ♪: The Red Strings of Fate

♪♥- OPUS TWENTY-SIX -♥♪

[The Red Strings of Fate]

{ A/N: Heyyah, readers! I'm so sooooooooorry sa super duper slow update. Sobrang busy po kasi ako sa school eh. Sunud-sunod ang reportings tapos practice pa nun sa debut ko. Anyway, super duper uber belated thank you sa mga nag-post sa wall ko ng "Happy Birthday"! I really appreciate it guys~ HAHAHA! Matanda na si Miss Author dahil 18 na s'ya. xD Pero sorry guys kung super tagal ng update. Babawi lang ako ah? ^-^v Ang anyway, pasingit muna ah? Btw, ang chapter na ito po ay may parts na based or I should say, inspired po sa Chapter 1 ng "Uta no Prince-sama" (in Japanese: うたの☆プリンスさまっ♪ Uta no☆Purinsu-sama♪, lit. "Princes of Song"), na isang Japanese otome (dating) game na naging manga and at the same time, naging anime. So, yeah. Inspired ang chapter na 'to dun. So, yeah, I'll shut up now! Hihi~ XD }

[Naomi's P.O.V.]

Ilang araw din ang nakalipas pagkatapos ng vocal examinations. Ang luckily, pumasa naman ako sa exam kahit nagkagulo at muntik na akong 'di makapasok. Si Amethyst? Balak sana s'yang i-report nina Julian para mabigyan ng offense. Pero pinigilan ko nalang ang RoHam Princes since natanggap na naman n'ya ang karma n'ya – hindi s'ya ang naging top female vocal kahit na ang boses ko ang ginamit n'ya.

Pero hindi naman mangyayari 'yun kung hindi dahil sa kanya...

Salamat kay Julian dahil... dahil sa kanya kaya nalagpasan ko lahat 'yon... muntik na akong mawalan ng pag-asa pero, andun s'ya para iligtas ako—

"Hoy, commoner, ano bang tinatayu-tayo mo d'yan? Umupo ka na rito at simulan mo nang tugtugin 'tong Canon in D!"

Binabawi ko na. 'Di na ako magpapasalamat sa kumag na 'to kahit kelan! (¬_¬)o

Hinablot ko ang music sheet at umupo na ako agad sa harap ng piano. "Ano bang problema mo at ang atat mo?"

"I hate waiting for nonsense kaya bilisan mo na sa pagtugtog n'yan para makauwi na ako. *look at the wrist watch* May appointment pa ako kaya ayokong masayang ang oras ko sa pagtuturo sa'yo." He said boastfully.

ABA TALAGANG—

"Hoy, Bipolar Menopausal Sadistic Prince! Hindi kita pinilit na turuan ako at mas lalong ayokong maging mentor ka noh! Asa ka!" I have enough. Ngayon lang ako nag-talk back ng ganito. Feeling naman kasi 'tong lalaking 'to eh tapos ang ingay pa daig pa ang babae. Sipain ko kaya s'ya?! (¬_¬)

"Bipolar..." – Derrick.

"Menopasual..." – Harvey.

"Sadistic Prince... ?!" – Julian.

"Pffft." – Matthew.

"HAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA!!!!!" wagas na tawa nina Derrick at Harvey na halos mahulog na sila sa couch na kinauupuan nila. Intindihin n'yo narin 'yang dalawang 'yan. Puro may saltik 'yan eh.

"Grabe, Nami! Ang galing mo! Ang gandang pangalan para kay Julian! Pfft. Hahahahahaha!!! Sh*t! I can't breath! Hahahahahahahahaha!!!" tawa-tawa parin si Derrick.

"Ikaw na ang Bipolar Menopausal Sadistic Prince. Sa'yo na ang korona, Julian. Hahahahahahaha!!!" nag-gesture pa si Harvey na ipapasa ang korona kay Julian mula sa ulo n'ya. May saltik talaga. (¬_¬)

"TEKA, ANO'NG SINASABI MO?! AKO?! MENOPAUSAL?! ANO AKO?! MATANDA?!" pulang-pula na sabi ni Julian sa'kin. Grabe, ngayon ko lang s'ya nakitang ganyan.

"Eh totoo naman eh! Daig mo pang may dalaw sa sobrang init ng ulo mo!" I talked back. Minsan lang 'to kaya sasagarin ko na.

"I'm not a f**king menopausal old hag!!!" He yelled.

"Yeah, you are, stupid!" I yelled.

"What?! Me?! Stupid?!" He asked as he pointed himself.