Ben yaşıyor muyum? (Düzenlenecek)

bıkkınlıkk

Son dediklerinden sonra düşüncelerden başımı kaldıramıyodum. Spor yapmak iyi gelicekti. Spor kıyaftlerimi üzerime geçirir geçirmez kulaklıklar akla kendimi dışarda buldum. Oooffff aşk acısı çekmek falan istemiyorum. Derulo dan dinlemek iyi gelmişti.

Koşarken bir el sırtıma dokundu. Korkudan olduğum gibi duraksadım. Bir erkek ve yanında Bir kız benimle muhabbet etmek istiyordu.

"Merhaba korkutmak istemedim."

Kulaklırımi çıkartıp uzatılan elleri geri çevirmedim.

"Bu kız kardeşim irem. Bende şafak.

"Memnun oldum bende Melek"

" Senin yanlız gördük ve biraz düşünceli gibisin. Bizde yanlız koşmak istemedik"

''Aahhh çok iyisiniz arkadaşa gerçekten ihtiyacım vardı. Düşünceli olmamın sebebi sevgilimke kavga ettik. Bunu da koşarak gidermeye çalışıyorum. Değişik aktiviteler yapmaya çalışıcam bugün. Dünkü olayların unutmak için.

''Anlatmak istersen dinleriz. Tabi anlatmak istersen.

''Bence kulaklıklarımızı takıp akışına bırakalım. Anlatmak iyi gelmiyecek. Cünki birazdan ağlaya bilirim.

Dediğimde gözümden bir damla yaş aktı istemsiz bir şekilde. Sanki oyuncağımı elinden almış gibilerdi. Şuan ne yapıyo bilmiyodum. Bilmek iyi gelicekmiydi. Ben anlatırken Şagek veİrem beni kollarıyla sarmalıyorlardı. Bu salya sümük konuşmanın ardından şafağın yelefonundan bir ses geldi.

''İrem gitmeliyiz yemek hazır. Bunlar bizim yelefon numaralarımız. Bugün buluşup beraber bir şeyler yapmak isterim. Yani kız kardeşimle ben.''

''Buda benim numaram. tekrar görüşmek üzere. Memnun oldum tekrar.

Onlara el sallayıp kulaklığımı takıp yoluma devam ettim. Kendimi öyke kaptırmışım ki sahile kadar gelmiştim. Burası bizim konuşmaya geldiğimiz saki kimsenin olmadığı bir yerdi. Koşarak kendimi kumsala attım. Kulaklıklar takılıydı hala. Bir anda ağlamaya başladım kendimde değildim insan değildim sanki. Sadece yaptığım ağlamaktı. Avazım çıktığı kadar bağırıyordum. Bağırmamı kesen sadece bir telefon du

''Alo''

''Annem benim evde sana bir süprizim var. ''

''Anne ne olur beni güzel bir şekilde her şeyi unutturacak bir şey olsun istiyorum. ''

''Hadi. daha fazla bekleme koşarak mı geliyor uçarak mı nasıl geliceksen gel.''

Arabaya taksiye atlayarak son hızla eve geldim. Kapıyı sabırsızlıkla çaldım. Kapıyı açan babamdı. Babamın boynuna bir sarılışım var. Onu durmadan öpüyordum. Beraber içeri girip kahvelerimizi yudumladık. Sesimin kısık olma sebebini sordu. Ben se sadece gülümseyip konuyu değiştirmek istedim

''Baba bir daha geziye gidecek misin?'-

''Evet yarın bir gezi daha var''

Duyar duymaz kollarını birbirine bağladım.

''Benim minik tavşanım. Biliyorsun bu bir iş gezisi. ''

''Ama bugün beraber uyuyalım olmaz mı olur. Hadi hazırlanın akşam yemeğini boğaz da yiyelim dışarda. ''
Sevinçle bağırdım hemen üzerime diz ustu bir askılı çiçekli bir elbise. Altına bir ssandelet giydim.

Yemek yemek ailece mütişti. İnsanca bir aile olduğumuzu anladım yemekten sonrabeve gittik. Odama çıktım. Telefonundan bir sürü cevapsız aram ve hepsi Denizin di. Açmadım. Mesajlarına cevap yazmadım.evde kös kös oturup. Film izlemicektim. İremi aradım ve dışarı çarşıya çıkmak istedim. Şafağında bizimle olması iyi olurdu. Am gelmezlermiş aile yemeğindeler mis. Bende çareyi. Tek başıma parkta gezmekte buldum.

Dışarda tek parkta ben vardım bu biraz ürkütüyordu. Olanları düşünmeye başlamıştım. Okulda onunla konuşacak mıydim ? Kafamdaki sorulara cevap araya araya eve vardım. Ve hem duş aldıktan sonra çareyi uyumakta buldum.

Umarım bölümleri Beğen mis sinizdir. Bölümler devemlı gelmeye çalışıcak. Okuyuop begenmeniz beni mutlu eder.