Eylül'ün Uçurumu #Wattys2015

E.U-9

Arkadaşlar 1000 kişi olduk hepinize çook teşekkür ederim :)

Beğenilerinizi yorumlarınızı daha çok bekliyorum :) Olmasını istediğiniz şeyleri söylerseniz memnun olurum fikir yürütmeniz benim hoşuma gider.

Oldukça uzun bir bölüm

Multimedia bölüm müziği : Majeste-Aşk Dediğin

İyi okumalar :)) 

************************************

Kaybederdi insan önce sevdiklerini sonra hislerini. Her kaybettiğiyle benliği giderdi , bizde öyleydik kaybediyorduk her seferinde benliğimizi. Artık bizim için diyecek söz kalmamıştı çünkü çaresizdik. Kim anlardı ki zaten konuşsaydık da , boşuna dememişlerdi eşekten düşenin halinden gene eşekten düşen anlar. Biz o eşekten öyle bir düştük ki birbirimizden başka kimse anlamazdı. İşte bende Gamzeye konuşmadan onun halinden anladığımı söyledim , yanında olduğumu hissettirdim. Önemli olanda bu değilmiydi zaten bazen insan konuşmadan anlaşılmak isterdi. Sorgulanmadan arkasında durulmasını beklerdi. Bende öyle yaptım işte , sessiz çığlıklarımla verdim bütün desteklerimi. Ne kadar süre konuşmadan birbirimize destek olduk bilmiyorum ama varlığını unuttuğum ses sıçramama neden olmuştu.

" Eylül konuşacak mısın yoksa ben mi konuşayım ? " diyen Utkuya baktım ne kadar da anlamlı bakıyordu , o renk cümbüşü gözleri karanlıkta bile aydınlatıyordu sanki her şeyi. Söylediklerine bakılırsa bayadır bizi izlemiş , tabi benden bi halt çıkmayacağını anlayınca işe müdahale etmişti. Ne çok isterdim şimdi gerçekten beni düşünmesini ama o kız kardeşinin arkadaşı için endişeleniyor , iyi niyetini ortaya koyuyordu. Bense arsızca onun gözlerinin dünyamı aydınlatmasına izin veriyordum.

" Peki o zaman.. Merhaba Gamze hanım ben Utku. Cemrenin abisiyim. Bakın bu evde kalamazsınız polisi de duydunuz eğer burada yapacak başka bir işiniz yoksa gidelim mi ? " o konuşuncaya kadar cevap vermem gerektiğini bile unutmuştum. İtiraz istemeyen ses tonuyla konuşmuştu , acaba bu ses tonu sadece bende mi böyle etki bırakıyor diye düşünmeden de edemedim.  Kafamı çevirdiğimde Gamzenin ne oluyor dercesine baktığını görünce konuşma gereği hissettim. Hissettim hissetmesine ama ne diyeceğimi bilemediğim için bir kaç kere ağzımı kapatıp açmak zorunda kaldım. Sonunda bir şeyler çıkmıştı ağzımdan.

" Şey Gamze polisin dediği gibi burada kalamayız. Cemreyi zaten biliyorsun. " biliyordu bilmesine de ben ne diyeceğimi bilememiştim. Ah Gamze onlar bizi evlerine davet ediyorlar mı denirdi yoksa çaresizliğimizi anlayıp acıdılar bize ve yalnız bırakmak istemediler mi denirdi bilemedim. En önemlisi de bunları düşünürken kendimi fazla güçsüz hissettiğimdi , keşke dedim keşke her şey farklı olsaydı. 

" Anladım " dedi Gamze. Yüzüne minnettar bir şekilde baktım. Nasıl cevap vereceğimi bulamadığımı anlamıştı ve kurtarmıştı beni bu durumdan.

" Peki o zaman önden buyurun bayanlar. " diye sesini neşeli tutmaya çalışan Utkuya hafifçe kafamı sallayarak karşılık verdim.

*****

Yol boyunca herkes susmayı tercih etmişti. Bu sessizlik artık o kadar rahatsız edici bi hale geldi ki yerimden kıpırdanmadan edemedim. Zaten beynim allak bullak kim yapar böyle bir şeyi. Hırsızlık mı yoksa başka bir amaç için mi bütün bu olanlar bilmiyorum. Bu kadar sorunun içinde bir de gideceğimiz yerin kaygısını yaşıyorum. Hadi ailesi sorun yaparsa sonuçta bu zamana kadar hep böyle şeyleri yaşadım. Ama şimdi tedirginliğim biraz daha farklı. Offf düşünmekten yakında paranoyaya bağlayacağım. Allahım sen aklıma mukayyet ol.