Lacivert - Safir - Amber

9- Kaçış

Instagram: t.y.mazer
Twitter: tymazerr

En son yediğim sütlü cornflexin tadı, ekşimiş bir şekilde ağzıma geldiğinde kusmamak için kendimi zor tuttum. Kafamı yukarıya doğru çevirip, gözlerimi de sımsıkı kapayarak midemin kendine gelmesini bekledim.

Dakikalar geçse de midemin çalkalanması geçmiyordu. Gözlerim kapalı bir şekilde, içimde ne varsa çıkarıp, laciverte rezil olmamak için dua ettim.

"İyi misin?"

Gözlerim kapalıydı. Pozisyonumu bozmadan cevap verdim.

"Hayır değilim. Daha çok sürecek mi?"

20 dakika kadar mesafemiz var.

"Zaten 10 dakikada bu hale geldim. 20 dakika kendi kusmuğumda boğulmam için yeterli bir süre."

İğrenç miyim neyim ya! Söylediklerimi geri alma tuşu neredeydi?

Lacivert cevap vermedi.

"Şu 3 saniyede ağrımı geçiren ilacın, bu gibi durumlar için tasarlanmış bir versiyonuna sahipsen, şimdi ortaya çıkarmanın tam sırası."

"Hızlı uçuşlar için eğitimli olduğumuzdan dolayı uçakta bu tarz ilaçlar yok."

"İçimi ferahlatıyorsun James."

Gözlerimi açıp yüzüne baktım. Bana bakıyordu. Tahmin ettiğim gibi, bakışlarında görülebilir bir endişe bulamadım. Daha çok ilgiyle bakıyor gibiydi. Ama bu ilgi, çok ilginç bir aletmişim de, özelliklerimi incelemek için beni gözlemleyen bir meraklının ilgisine benziyordu.

Kusarken çok ilginç olabilirdim tabi.

"Bu aşamada senin reaksiyonunu tahmin edemedim." Bana açıklama mı yapıyordu?

"Aslında son ana kadar seni yanıma almayı düşünmüyordum. Ama dediğim gibi mahzende seni tek başına bırakamam. Orada ben de belirli kontrollere tabi tutuluyorum. Bensiz bir süre orada kalırsan ve hayati değerlerin ben olmadığım halde göze çarparsa merkez üssün bundan direkt haberi olur. Dengeyi sağlamak adına yanımda bulunmak durumundasın."

Midemin bulantısını bastırarak cevap vermeye çalıştım.

"Yani hem beni orada bırakmayarak koruyor, hem de göreve götürerek tehlikeye atıyorsun."

"Benim yanımda normal hayatında olduğundan daha riskli bir durumda değilsin. Ayrıca yanında merakını dizginleyebilen birinin olması senin için bir bakıma iyi bile."

Olağan gücümle gözlerimi devirdim. Bu adamla laf yarıştırmaktan bıkmıştım. Genelde haklı olduğundan olabilirdi.

"Açıkladığın için teşekkür ederim." Dedim iğneli bir şekilde.

"Seni susturmak ve dikkatini dağıtmak için en iyi yol diye düşündüm. Aksi takdirde uçaktan kusmuk temizlemek istemiyorum."

Hırsla nefes alsam da, cevap vermedim çünkü midem ağzımdan çıkmış için inatçı bir mücadele içindeydi.

Uçağımız normal uçak hızına düşüp, inişe geçtiğimizde içimde oluşan rahatlamaya engel olamadım.

Havalimanına iniş yapmayı beklerken, ormanlık bir alana, kimsenin dikkatini çekmeyecek küçük bir piste iniş yaptık.

Uçaktan inip zemine ayağımı basar basmaz, genzime dolan safrayla koşmaya başladım. Öğürerek midemde ne varsa çıkardım.

Ve hayır lacivert arkamdan gelip, kusarken saçlarımı tutmadı ya da bir şişe su uzatmadı.