"Unut" diyince unutabilmek çok mu kolaydı sanki. Olmuyordu işte unutamıyordum ki. Her şey sanki onu anımsatıyordu bana. Ne o güzel gözleri aklımdan çıkıyor ne de o ömrümü bile verebileceğim gülüşü. Hayatımın aşkıydı ama imkansızıydı. Yıldızla gündüz gibi. Güneşle gece...
Peki ya hala geceleri sessiz ağlayışlarım?
Aşkımın ateşini kısabiliyor muydu? Yoksa ateşi körüklüyor muydu?
Ne yapabilirim ki?
Gitmesi gereken kuşa 'uçma' diyemezdim. Gidişiyle de şunu öğrendim;
Sadece ölen hayatını kaybetmiyor. Onun yokluğu da bi kayıptı benim için... Keşke gitmeseydi ama gitti.
Bir de 'unut' dedi bana. 'Öl' deseydi, acır mıydı içim böylesine? En çok da 'seni hala çok seviyorum' deyişine ağladım. Başkası olsaydı çok sevinirdi de. O söyleyince ve bu böyle bi aşk olunca sanki biri beni bıçakladı. O derece yandı içim.
Bir insan deniz olmayan yerde, umut adına martı olmalı bence. Nazım Hikmet ne de güzel söylemiş. Benim de içimde bir umut var. Bi hayal var. Bi aşk var. Hepsinin adına bi hareket yok. Hep bi imkansızlık var.
Ama biliyor musun? Sen korkaksın! Aşk nedir bilmiyorsun. Sen sadece seviyorsun. Ve ben senin gibi duygusuz bir adamı hala bekliyorum beklemeye de devam edicem. Düşünmeden edemiyorum. Hangimiz daha salağız? Hayatı boyunca sana aşık olmaya hazır olan kadına gelme diyen sen mi? Gelmeyeceğini bile bile hayatı boyunca seni sevip bekleyecek olan ben mi?
Olsun ama bir daha hiç kavuşmayacak olmamız seni sevmeyi bırakmayacağım anlamına gelmiyor.
Mesela bir yanım onu unutmam gerektiğini istiyor ama diğer yanım şu koskoca dünyada beni mutlu eden tek kişinin o olduğunu biliyor.
Çok zor be sevgili,
Seni sevmek güzel , kalanı çok zor.
Bak işte seni o kadar çok seviyorum ki ;
Şimdi beni uçurumdan atsan, düşene kadar düşündüğüm tek şey sırtıma değen ellerin olurdu.
Herkesin de bir gideni varmış işte. İçinden bir türlü uğurlayamadığı.
Ama o gülümseme nice savaşlar bitirip kansere çare olabilirdi.
Olmak istediğim bir tek yer olsun istiyorum artık ben. Duymak istediğim tek bi ses.
Pişman değilim ama !
Sadece dön bak bi arkana.
Ne için nelerden vaz geçtin?
Neler dururken sen neyi seçtin?
Ben hiçbi sorunun cevabını veremiyorum şimdi. Mutlu bile olamıyorum. Gülüyorum ama içim ağlıyor. Anlatamıyorum ki aşkımı.
Olsun bende artık sessiz severim seni. Güneşin doğması , bulutların küsmesi gibi. Yaprağın düşmesi bebeğin küsmesi gibi. Sessiz seviyorum seni, azrailin can alması, umutların yıkılması gibi. Şimdi söyle! Seni seviyorum diye haykırayım mı ? Yoksa sessiz mi seveyim seni?
Kahrolsun bu karanlıklar , bu mesafe , bu zaman. Ben seni istiyorum. Ya seninle yaşamak. Ya da seninle yok olmak.
Bazen kendimi avutmak için diyorum da ;
Birşey olmuyorsa :
Ya daha iyisi olacağı için,
Ya da gerçekten olmaması gerektiği için olmuyordur.
Şu uçan kuşlara bak!
Ne ekerler ne biçerler.
Onların rızkını düşünen Allah,
Seni mi ihmal edecek sanırsın!
Yeter ki istemeyi bil!
Demek ki istemiyormuş da olmuyor. Tek açıklaması bu olması gerek. Ki eğer istiyorsa nolur çabuk gel.
🎤Bir gün çıkıp gel uzak yollardan,
Benim can yaramı sarmak için,
Çünkü bir nefes ki aşk sana benzer...
