Günlerden cumartesi. Okul kapandıktan sonra benim için bir anlam ifade etmeyen bir gün daha. Önceleri tatil olduğu için sevinir, en geç saatlerde kalkardım. Ancak okulların kapanmasıyla ne cumartesinin bir güzelliği kalmış, ne de pazartesinin iğrençliği. Her günüm bir öncekiyle aynı geçiyordu. Okulumu özlemeye başlıyordum. Daha doğrusu okul ortamını. Yavaşça uzandığım yerde gerindim ve kollarımdan destek alarak yataktan doğruldum. Banyoda ki işlerimi de halletikten sonra üstümü değiştirmeden mutfakta yiyecek bir şeyler aradım. Üşengeçliğim açlığıma baskın gelince televizyon odasında ki koltuğa kuruldum ve orta boy pizza sipariş ettim. Her ne kadar hazır yemeklerden bıksam da yemek hazırlamak için kendimde güç bulamıyordum. Yaz tatilinden beri üşengeçliğim had safhalardaydı. Antalya tatilini iple çekiyordum artık. Bir ay sonra ablamla antalyaya tatile çıkıyordum. Şimdiden ne yapacağımı planlamıştım. Her zaman hayalim olan, ancak yaşım dolayısıyla hiç birini gerçekleştiremediğim hayallerimi gerçekeştirecektim. Sekiz gün sonra on sekiz yaşıma giriyordum. Bağımsızlığıma kavuşma vaktiydi. Bu düşünceyle düz bir çizgi halinde olan dudaklarım yukarı kıvrıldı ve tekrardan doğum günümün hayalini kurdum. Herkes gibi doğum günümü ailemle veya arkadaşlarımla evde kutlayarak geçirmek istemiyordum. Tek başıma bir barda kutlayacaktım. Tabii ki barda içki içmeyecektim. Yabancı bir yatakta çıplak halde uyanmak istemiyordum. Hayallerimde içki içip kör kütük sarhoş olmakta vardı evet, ancak bunu tek başıma evdeyken yapacaktım. Tek sorun annemdi. Beni sarhoş bir halde gördüğünde kapı dışarı edileceğimi biliyordum. Bu yüzden annem evde olmamalıydı. Ya da ben bir arkadaşımda kalmalıydım. Tabi bu şeytani planlardan kimsenin haberi yoktu. Hayallerimin pek masum olmadığının farkındayım ancak dış hayatı keşfetmek istiyordum. Kapının çalınmasıyla hayallerimden ayrıldım ve pizzanın parasını ödeyerek yemeğimi yemeye başladım. Annem çalışıyordu ve bu yüzden yüzünü çok sık göremiyordum. Ablam ise çanakkalede ingilizce öğretmenliği yapıyordu. Abimin nerelerde sürttüğünü kimse bilmiyordu. Bazen özel numaradan annemi arıyor ve para istiyordu. Yani işi düştüğünde arıyordu. Bense bura da, bursada okuyordum. Bu sene lise sona geçmiştim ve derslerim edebiyat hariç pek de parlak sayılmazdı. Matematiği saymıyordum bile. Matematiği en zayıf olanlar diye bir liste çıkarılırsa, ismim hayal diye en baş listeye yapıştırılırdı herhalde. Pizzanın o harika kokusu burnuma gelince derin bir nefes aldım ve düşüncelerimden sıyrılarak iştahla pizzamı yemeye başladım. Yerken aklıma hiç kıyafetimin kalmadığı geldi ve alışverişe çıkmam gerektiğini zihnimin bir köşesine yazdım. Madem bugün yine bir işim yoktu, o zaman ben de alışverişe bugün çıkardım. İlk defa bir alışveriş için sabırsızlanıyordum çünkü planımda iddalı kıyafetler almak vardı. Hayatımda hiç fazla açık giyinmemiştim ama on sekiz yaşıma özel istisnalar olabilirdi sanırım.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Merhaba sevgili okurlarım! Öncelikle hikayemi okuduğunuz için teşekkür ederim. Bu benim ikinci kitabım ve doğrusu ilkinden daha iyi olacağını düşünüyorum.
Öncelikle belirtmek istediğim yerler var. Kitabımın adı ŞARAB-I IZDIRAP. Yani Izdırap şarabı. Beğeneceğinizi umut ediyorum. Vote ve yorumlarınızı sabırsızlıkla bekliyorum. Düşünceleriniz benim için en önemli şey. Lütfen beni iyi ya da kötü düşüncelerinizden mahrum bırakmayın. Son olarak, bölümün kısa olduğunun farkındayım. Ama söz veriyorum ki ikinci bölüm daha uzun olucak.. Kendinize iyi bakın canlarr :) :)
Not: ana karakterin adı hayal.
