Chapter 11
Tama ba yung nkita ko? May tumulong luha mula sa mga mata nya?
Nagstart na xang umimik...
“its because..”
“continue..” nkakaawa nman to.. tsk .
“my mom...”
Weird..then he starts again..
“i missed her..” “the reason kung bkit ako umiiyak is dahil Sayo..”
“ako? Grabe!, pero di nga?ako tlga?” T_T sorry, kung anuman ung gnawa ko..
“ay hindi, ung librarian.. haha..” pilit ung tawa nya.. anu ba kasi ung reason..
Sa ngaun namn, ung pose namin, parang pinaiyak nung girl ung guy... baliktad??
“tell me.. anu ba tlga ung reason?”
“i remembered my mom because of you... nakapag-move on na ko..
Pero dhil dun s sayaw natin... i remembered her again..”
“huh? Hindi kita maintindihan...”
“naalala ko xa dahil sa mga kamay mo...”
O_O anuh daw? Napatingin ako sa mga kamay ko..anung meron???
“kamay ko?” “anuh bang nangyare sa mommy mo?”
.. napatigil xa....
Napabuntong hininga xa..
“she died almost a year ago..”
“what? Im sorry..” O_O
“no, wag kang mag-sorry...” “okay lng ako..”
“but—“
“shhh... pinigilan kitang umalis knina kasi gusto kong ilabas to....” “sna payagan mo akong
Hawakan yang mga kamay mo...”
Napatingin ako sa kanya...
Eto na naman..
Dub.dub
Dub.dub
Dub.dub
Nagkatinginan na naman kami eye to eye... >////<
Ayoko kong tingnan yang mga mata mo...
Dub.dub
Dub.dub
Dub.dub
Dub.dub
Dub.dub
Kinakabahan ako... parang di ko kaya to...
Hanggang ngaun magkatinginan parin kami...
Nabasa ko sa mga mata nya, ung pagkamiss nya sa Mom nya...
Nalala ko tuloy ung nangyari sakin nung bata pa ko..
Ganang ganan ung pagkamiss ko sa Dad ko...
Flashback...
“dad! Please..don’t go..” T.T hila-hila ko xa...
Iyak ako ng iyak dhil paalis si Dad papunta sa Spain...
I’m just 9 dad, don’t leave me... please...
“no, i have to.. ‘nak, i’ll be back soon... promise..”
“dad! No! U don’t have to leave me..Dad!”
Umalis na sya... nakita ko sa mga mata nya..na babalik xa... itutupad nya ung promise nya...
I trust him...
Umiyak nlng ako ng umiyak..bata pa ko.. wla pang kamuwang-muwang sa mundo...
Kaya dad, wag nyo naman akong iwan dto...
Si mommy? Nsa states pa..pero next month pa yung balik nya...
I will miss u dad..
Flashback ends...
Pero nabuhay ako sa promise nyang yun... kaya kinaya kong wala xa...
Tapos ngayon, parating na xa..konting tiis na lng, darating na din si Dad..
Okay, nagising na ko sa reality...
Hanggang ngayon, magkatitigan kami...
“okay lng ba?”
“o-oo...”
Nagsmile xa.. “salamat..” ^___^
“labas tayo...” sabi nya..
“san?”
“basta... ibabalik kita sa inyo before mag 2:30pm... promise..” hinawakan na nya ung kamay ko..
Fluent na tlaga xang mag-tagalog...
“Okay... kung yan ang magpapa-gaan nang loob mo....”
Lumbas na kami sa lib..daming nakatingin samin...
Pero di ko sila pinapansin..
Habang naglalakad kami, nakatingin parin xa sa kamay ko na hawak-hawak nya…
Nakalabas na kami ng campus..wala akong idea kung san kami pupunta.. pero may trust ako sa kanya…
